«سایه شوم جنگ» و مترسک سوخته

بعد از جنگ 33 روزه و جنگ 22 روزه، اینبار رژیم صهیونیستی پس از تنها 11 روز دست از جنگ کشیده و آتش بس را پذیرفت. بلافاصله پس از پذیرش آتش بس، جو بایدن رئیس جمهور آمریکا در یک سخنرانی اعلام کرد که آمریکا با تمام توان به «تجدید» (replenish) موشک های گنبد آهنین اسرائیل کمک خواهد کرد.

از اینجا می توان نتیجه گرفت آتش بس زمانی توسط رژیم صهیونیستی پذیرفته شده که ذخائر موشک های پدآفند گنبد آهنین رو به اتمام بوده و تقریبا ته کشیده است.

در این جنگ، حماس بیش از 4000 موشک به سمت اسرائیل شلیک کرد. آمار رسمی رژیم صهیونیستی ادعا می کند 90% از این موشک ها توسط سامانه های پدافندی این رژیم ره گیری و منهدم شدند، هر چند منابع صهیونیستی غیر رسمی این عدد را تا 10% هم گزارش کرده اند.

فرض کنیم همان 90% عدد درست و دقیق باشد. بنابراین، 10% از موشک های حماس از سامانه های پدافندی و گنبد آهنین صهیونیست ها عبور کرده و به اهداف مورد نظر اصابت کرده اند. 10% از 4000 موشک، یعنی بیش از 400 موشک، که همچنان عدد بسیار بالایی است.

وقتی همین 400 موشک اینطور خواب از چشمان شهرک نشینان صهیونیست ربوده، تصور کنید اگر توان سامانه های پدافندی ته بکشد و دیگر هیچ سدی در برابر موشک ها و راکت های حماس نباشد چه اتفاقی خواهد افتاد. باران صدها و هزاران موشکی که هر روز به سمت اراضی اشغالی شلیک می شود جهنمی خواهد ساخت که دیگر چیزی به اسم «اسرائیل» در جهان باقی نمی ماند.

روزنامه صهیونیستی هاآرتص در مطلبی این پرسش را مطرح کرد که وقتی گنبد آهنین حریف 4 هزار موشک حماس نمی شود، چطور می خواهد جلوی 100 هزار موشک حزب الله لبنان را بگیرد. و با 500 هزار موشک ایران چه می کنید؟

نیروهای آمریکایی مدتهاست که به بهانه تامین و تضمین امنیت کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس در این کشورها حضور دارند. وقتی حملات موشکی و پهبادی نیروهای انصارالله یمن حساس ترین مناطق عربستان سعودی را هدف قرار داد، ناکارآمدی سامانه های پدافندی آمریکا مشخص و مسجل شد. با اینحال دولت های عربستان سعودی و امارات امیدوار بودند آمریکاییها با استفاده از توان آفندی و حمله مستقیم به ایران، بازدارندگی در برابر حملات مستقیم و غیر مستقیم از سوی ایران و متحدین منطقه ای آن را برای این دولت های عربی فراهم نماید.

پس از هدف قرار گرفتن پهباد فوق پیشرفته آمریکایی در خلیج فارس، و سپس موشکباران مستقیم پایگاه آمریکایی عین الاسد در عراق توسط ایران، معلوم شد که آمریکا توان و اراده دفاع از خودش را هم ندارد، چه رسد به گله گاو های شیرده و چاق و چله اش در منطقه.

با رنگ باختن هیمنه ابرقدرتی و کمرنگ شدن نقش آمریکا در منطقه، رژیم صهیونیستی تلاش کرد تا خلاء امنیتی ایجاد شده را پر کند. علنی سازی روابط اسرائیل و این دولت های عربی در همین راستا انجام شد. بعلاوه، صهیونیست ها اقدام به چند عملیات خرابکاری در داخل خاک ایران، و تعدادی حملات هوایی عمدتا در خاک سوریه و گهگداری در خاک لبنان نمودند. تمام اینها برای این بود تا این تصور ایجاد شود که اسرائیل با اقتدار بر تمام منطقه مسلط است و ایران را در موضع ضعف قرار داده.

حتی صحبت از این بود که اسرائیل سامانه پدافندی گنبد آهنین خود را به عربستان و امارات هم بفروشد تا این کشورها را در برابر حملات موشکی ایران و متحدانش بیمه نماید.

اینجا بود که پس از سلسله ای از اتفاقات، منجمله انفجار در کارخانه موشک سازی واقع در اراضی اشغالی، نشت مواد سمی در یک پالایشگاه اسرائیل، کشته شدن افسران اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در اقلیم کردستان عراق، و عبور موشک شلیک شده از خاک سوریه از سامانه های پدافندی و گنبد آهنین و اصابت آن به نزدیکی تاسیسات اتمی اسرائیل، نهایتا جنگ 11 روزه حماس و اسرائیل شروع شد و افسانه نفوذ ناپذیری گنبد آهنین با دستان ضعیف ترین عضو از حلقه نیروهای همسو با ایران به باد فنا سپرده شد.

اگر می بینیم امروز عربستان سعودی بر سر میز مذاکره با ایران نشسته، نه به دلیل تبحر جواد ظریف در دیپلماسی، بلکه به دلیل تداوم مقاومت انصار الله یمن و سوختن مترسک اسرائیل و محو شدن هیمنه ابرقدرتی آمریکاست.

جواد ظریف، وزیر امور خارجه دولت تدبیر و امید در فایل صوتی معروفش ادعا کرده بود که از همتای آمریکاییش شنیده اسرائیل 200 بار به مواضع ایران در سوریه حمله کرده.

اجالتا 200 تا از آن 400 موشکی که حماس شلیک کرد و به هدف خوردند را میزنیم به حساب آن 200 باری که «اسرائیل مواضع ایران در سوریه را مورد حمله قرار داده». 200 تای باقی مانده هم باشد طلب ما از تسلیم طلبان غربگرایی که هنوز از «سایه شوم جنگ» صحبت می کنند و ادعا می کنند اگر ما برجام را نمی پذیرفتیم جنگ می شد و ما شکست می خوردیم.

تدبیر دولت این بود که برجام را پذیرفتیم و تا آستانه جنگ هم پیش رفتیم. از یک نقطه ای رهبری ترمز دستی را کشید و گفت «مذاکره نمی کنیم، جنگ هم نخواهد شد». حالا که دولت تدبیر و امید نفس های آخرش را می کشد تغییر دولت در آمریکا را بهانه کرده و دوباره علم مذاکره را بلند کرده. پنج روز دیگر مهلت سه ماهه ای که برای تعلیق همکاری های فراپادمانی با آژانس انرژی اتمی مشخص شده بود به پایان خواهد رسید. به احتمال زیاد در این پنج روز توافق دیگری باید رونمایی شود. باید دید اینبار چه خوابی برای کشور دیده اند و چه ارتباطی با انتخابات خواهد داشت.