کیف پول

کیف پول چه کاری انجام می دهد؟

کیف پول برنامه ای است که دارای سه عملکرد اصلی است:

ایجاد ، ذخیره و مدیریت کلیدها و آدرس ها
نمایش موجودی (balance)
ایجاد و امضای تراکنش برای انتقال پول

کیف پول درواقع به شما کمک می کند تا با بلاکچین تعامل داشته باشید. شما در واقع هیچ ارز رمزپایه ای را در کیف پول خود ذخیره نمی کنید. فقط کلیدها را برای دسترسی به پول خود در بلاکچین، ذخیره می کنید.

برای خرج کردن پول خود ، به کلید خصوصی ذخیره شده در کیف پول خود نیاز دارید. کیف پول موجودی شما را نشان می دهد ، فقط با کلیک بر روی “deposit” یا “receive” برای دریافت وجه آدرس ایجاد می کنید و یک رابط ساده برای ارسال وجه به شما ارائه می دهد.

تمام کاری که باید انجام دهید اینست که آدرسی را که می خواهید به آن پول ارسال کنید و مبلغی را که می خواهید منتقل کنید وارد کنید. روش ارسال با استفاده از کلید خصوصی شما هنگامی که روی ارسال کلیک می کنید در پس زمینه اتفاق می افتد.

اگر کلیدهایم را گم کنم چه می کنم؟

در صورت گم کردن کلیدهای شخصی ، هیچ کس نمی تواند به شما کمک کند. اگر کسی بتواند کلیدهای شما را بازیابی کند ، می تواند وجوه شما را نیز بدزدد. این امر می تواند جنبه غیر قابل اعتماد blockchains را از بین ببرد

اما نوعی مکانیسم بازیابی با بسیاری از کیف پولها وجود دارد که عبارت mnemonic یا عبارت پشتیبان نامیده می شود. یک عبارت mnemonic معمولاً از 12 یا 24 کلمه تشکیل شده است. با این کلمات می توانید کلیدهای خود را بازیابی کنید.

هنگام نصب و راه اندازی کیف پول ، عبارت mnemonic خود را دریافت می کنید. حتماً آن را روی یک کاغذ یادداشت کنید و در جای امنی نگه دارید. شما باید حداقل دو نسخه از عبارت پشتیبان خود را در مکان های مختلف ذخیره کنید.

ضروری است که درک کنید عبارت پشتیبان شما به همان اندازه کلید خصوصی شما مهم است. اگر کسی دست روی عبارت پشتیبان شما بگذارد ، می تواند به پول شما دسترسی پیدا کند. ذخیره آن به عنوان عکس صفحه یا فایل متنی در رایانه فکر خوبی نیست!

تراکنش بیتکوین به زبان ساده

فرض کنید طی دو تراکنش 20 کوین دریافت کردید که به صورت زیر در کیف پول شما با آدرس عمومی ABC قرار می گیرد.دقت کنید که این مقدار به صورت رمزنگاری و قفل است.و فقط با کلید خصوصی می توانید آن را باز کنید.

حالا اگر بخواهید 2 کوین از کیف پولتان خرج کنید .کیف پول یکی از تراکنش های قبلی که به کیف شما اضافه شده را به صورت تصادفی انتخاب می کند.

پولی که در یک معامله خرج می شود input و پولی که دریافت می شود output نامیده می شود.

کیف پول شما قفل یکی از خروجی های شما را با استفاده از کلید خصوصی باز می کند ، بنابراین قابل مصرف می شود – این همان چیزی است که ما آن را امضای تراکنش (signing the transaction) می نامیم. خروجی باز نشده اکنون به عنوان ورودی برای یک معامله جدید استفاده می شود.

سپس ، کیف پول شما خروجی ها را ایجاد می کند. از شما آدرسی برای ارسال پول و مبلغی از شما می خواهد. شما می خواهید 2 کوین برای پرداخت هزینه خود به آدرس XYZ ارسال کنید ، بنابراین کیف پول شما بر این اساس اولین خروجی را ایجاد می کند.

خروجی دوم به طور خودکار تولید می شود – خروجی تغییر(change output) نامیده می شود. خروجی ها مشابه اسکناس های نقدی است. اگر شما نیاز به پرداخت 2 دلار آمریکا دارید اما فقط یک اسکناس 10 دلاری دارید ، انتظار دارید 8 دلار دریافت کنید. کیف پول شما به طور خودکار اینکار را انجام میدهد. خروجی های تازه تولید شده به طور پیش فرض قفل می شوند.

بیشتر بخوانید : الگوریتم اثبات ظرفیت (PoC) چیست؟

در نهایت ، کیف پول شما تراکنش را به شبکه منتقل می کند ، جایی که همه گره ها و ماینرها بررسی می کنند که آیا امضایی که برای باز کردن قفل پول خود استفاده کرده اید معتبر است یا نه.

اگر چنین باشد ، ماینرها تراکنش شما را در بلوک بعدی قرار می دهند. خروجی 10 کوین مورد استفاده شما از این پس به صورت خرج شده به صورت عمومی قابل مشاهده است. خروجی های تازه ایجاد شده 2 و 8 کوین در یک بلوک جدید گنجانده شده و قفل شده است – یا مصرف نشده است که به آن خروجی خرج نشده (UTXO )گفته می شود.

منبع: factcoins.com