تحلیل فیلم: اتاق 8 (Room8)

اینجا می تونید فیلم رو ببینید. پنج دقیقه ست:

اما تحلیل فیلم:

در فیلم، پسرجوان فردی کم تعمق و سطحیه که علاقه چندانی به کتاب نداره، آدم ناراحتیه و تا وقتی که بیارنش توی سلول، باید حتما کتک بخوره. بعد از اینکه جعبه رو باز کرد و از موضوع سر در آورد، بدون اینکه از وجود چنین وسیله ای در زندان، چندان شگفت زده بشه و بخواد از رازش سر در بیاره، سریع به فکر استفاده از اون برای فرار افتاد. یقینا اگه آدم کنجکاو و متفکری بود، ساعتها باهاش ور می رفت، به فکر فرو می رفت و رفیق زندانیش رو به وجد میاورد. (رفیق زندانیش، اون پیرمرده، از بس از اینجور آدمها دیده، کاملا کسل و بی حوصله شده).

ولی نکته کلیدی داستان اینجاست: اینکه خودش رو چطور آزاد کرد؟

وقتی دستش رو برد توی جعبه، دست دیگه ای که دست خودش اما به مراتب قوی تر و عظیم تر بود، اومد توی زندان. چرا رفت بالای میز و به پیرمرده گفت در جعبه رو باز کنه؟ آره، درسته. می خواست آزاد بشه و حدس هم نمی زد که پیرمرده ممکنه براش یک تهدید قوطی کبریتی آماده کرده باشه. اما اصلا چرا به این فکر نکرد که خودم، خودم رو آزاد کنم؟ براحتی می تونست خودش رو برداره و آزاد کنه؟ اگر این کار رو می کرد، نه تنها خودش رو از اون زندان آزاد می کرد، بلکه تمام کپی های خودش رو هم به یکباره از تمام محدودیت های حیات، خلاص می کرد، آزادی کامل! دیگه لازم نمی بود در جهان بعدی هم به فکر معاش و تنازع بقا و ادامه یک زندگی سگی باشه. { این جمله رو با این پیشفرض گفتم که انسان در همه عوالم، بطور همزمان، به شکلی و به صورتی وجود داشته باشه، یعنی پسرجوان در دنیا، پسرجوان در عالم ذر، در عالم ملکوت، در عالم جبروت و... حتی ممکنه پسر جوان در ابعاد پنجم و بیشتر در همین دنیا یا پسرجوان در جهان های موازی با این جهان} به قول عرفا، همه "حجاب ها کنار می رفت و به رهایی کامل از همه رنج ها می رسید" :-))))))

خداوند قهار، ما انسانها رو به شکل خودش آفریده، توانمند، دارا، بی نیاز از همه چیز، دانا به همه راز، قادر به همه کار. اما باورمون نمیشه. فکر می کنیم موجودی محدود و حقیر هستیم که باید هزار عامل کمک کنن تا ما به یک هدف جزئی برسیم. این، بزرگترین ناشکری ماست و بدترین بی احترامی ای که به خدا می کنیم. با دور کردنمون از خدا، حقارت و پستی رو در روان ما نهادینه کردن.

چطور مثل پسره نباشیم؟ سبک زندگی صحیح چجوریه؟

لازمه که انسان این فکر و حال رو مرتب با خودش تکرار کنه. روزی چندین بار مرور کنه، در حال خوابیده، نشسته، ایستاده:

ما همگی منِ الهی هستیم. دانا و توانا، زیبا و دلسوز، باشکوه و عظیم، شاد و سرزنده. خدا ما رو اینجوری آفریده. ما بی نیازیم از احترام، از محبوبیت، از پول، از آب و غذا، ...