سَمتِ دُرُست!

حتما شما هم عبارت مشهور «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» رو شنیدید! چون سال‌های متمادی در گفتار سخنرانان مختلف به نقل از برخی شخصیت‌های شناخته شده‌ نَقل شده درحالیکه واقعا گوینده ی اصلی اون مشخص نیست! البته من همواره معتقدم :

"مهم نیست کی گفته، مهم اینه که چی گفته!"

اغلب کسانی که این جمله رو نقل کردند، تلاش کردند از این جمله برای افزایش اهمیت واقعه کربلا در ذهن مخاطب و بزرگنمایی بیشتر این ظلم و اجهاف تاریخی در مقام یک انسان شریف (امام) استفاده کنند! درحالیکه دیگه جای شک و تردیدی نیست که پرداختن به واقعه عاشورا از زاویه مظلوم نمایی و ضعیف شمردن این انسان های برجسته ی تاریخ، نتایج بسیار غلط و گمراه کننده ای را به بار خواهد آورد و منجر به غفلت از درس بزرگ این رویداد مهم در هدایت انسانِ جوینده ی سعادت خواهد شد.

در دوران اغتشاشات سال 88، من در یکی از صنایع دولتی شاغل بودم که اکثریت قشر شاغل در اون سازمان رو افرادی با تم مذهبی بالا تشکیل می دادند و به جرات میتونم بگم جزء سالم ترین افراد از نظر اخلاقی و شخصیتی بودند که من تا اون موقع شناخته بودم.

ولی در بین همان مباحث سیاسی و اجتماعی پیرامون حواشی انتخابات ریاست جمهوری (که بسیار عادی و عرف هست و در همه جای جهان وجود داره) برخی اوقات شاهد موضع گیری های غیر عادی و آلوده به قضاوت های تلخ بودم که هرکسی ممکن بود در برابر طرف مقال مرتکب بشه و صرفا به دلیل اختلاف نظرات شخصی اون فرد در دفاع از خط مشی سیاسی یک جناح، به اشتباه طرف مقابل رو متهم به برخی جرم های سیاسی اون حزب بکنه و کم کم یک بحث عادی رو به یک مشاجره لفظی و حتی توهین و دعوا بکشونه!

در این دوران من شاهد وقوع یک انحراف تدریجی و پیش رونده در بین روابط سالم انسان های همکارم بودم، تا جاییکه اون آدمهای مذهبی و ظاهرا مومن رو به افرادی تبدیل کرد که در قالب همان تیم های هیئتی که تا دیروز صحبت از کمک به زلزله زده ها مناطق محروم می کردند عازم خیابان می شدند و روی مردم اسلحه می کشیدند و از شدت خشم حتی برای کشته شدن یک هموطن در اون درگیری ها احساس خوشحالی و پیروزی می کردند!

این انحراف در اون زمان اونقدر برام عجیب بود که یک روز در بین همون آدمها درحالیکه مشغول بحث شدید و انتقاد از سرکوب ها بودم ناخودآگاه از این جمله استفاده کردم و به یکیشون که صمیمی ترین دوستم بود گفتم: ببین «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» یعنی یک روز ممکنه مثل عاشورا یک ظلم فاحشی درحال رخ دادن باشه و تو با اطمینان کامل در صف ظالمین قرار داشته باشی و حتی فریاد امام حسین برای طلب یاری و جدایی از صف مقابل رو نشنوی!!!!
امروز این آگاهی به نظرم بسیار مهم و قابل توجه میاد و باید با دقت و بازنگری این عبارت به نتیجه گیری بسیار مهمی از این عبارت درباره واقعه عاشورا برسیم!

«کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» یعنی : «در هر لحظه ای از زندگی ممکن است حقّ، مورد حمله و ظلم و پایمال شدن قرار گیرد و ما در آن زمین واقعه ی کربلا را برای شناسایی و کشف حقیقت تجربه کنیم و مجبور باشیم در صف یکی از دو جناح حق یا باطل موضع گیری کنیم!»

یعنی درحقیقت "کائنات" در آن روز یا لحظه، برای شما آزمونِ بزرگِ تشخیصِ حق از باطل را برپا کرده و مسلما نتیجه انتخاب ما هرچی که باشه، باقی عمر ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد! و این یَوم (یوم در ادبیات قرآنی یعنی "آن لحظه" یا "وضعیت از بودن") عجب لحظه ی سخت و مهم و سرنوشت سازی خواهد بود؟

?در این موقعیت، حقّ (و مصادیق حقّ همچون راستی، درستی، صلح، مهربانی، آزادی و ..‌) توسط نیروهای تاریکی (غرور، ترس، حرص، خشم و ...) مورد هجوم و تار و مار شدن قرار می گیرد و من یا تو در معرض آزمون بزرگی قرار میگیریم! ?

حالا ما می مانیم و امکانی که در این لحظه برای حمایت از حق و همجهت شدن با آن در اختیار داریم، درمقابل همهمه های درون ذهن ناشی از ترس و نگرانی از خسارت مادی و ...

یعنی درواقع، جنگ اصلیِ باطل علیه حقّ، در ذهن و دل ما در می گیره!

ممکن است در این لحظات پر از ابهام و نگرانی و ترس از ضرر و خسارت، ترجیح من و تو این باشه که ساکت بمونیم و خودمون را بیرون از دعوا قلمداد کنیم و مقهور نجوای شیطانی بشیم (ساکت ماندن از ترسِ منافع، بهانه تراشیدن، به بعد موکول کردن، صرفا نفرین کردن ظالم و واگذار به خدا کردن و ....)

معمولا گفته میشه که اگر انسانی رو قضاوت کنی، کائنات زندگیت رو طوری رقم میزنه که در همان موقعیت قرار بگیری و اون تجربه رو از سر بگذرونی!

و حالا برای مردمی که سالها زیارت عاشورا میخوندن و قولم ظالمین رو لعنت می کردند، اتفاقی داره رقم می خوره، که بتونن همون آزمون عظیم رو تجربه کنند!

عده ای برای دفاع از ارزش های انسانی شعار میدن و در مقابل عده ای که برای دفاع از منافع خودشون (به اسم اسلام) با بهره گیری از انواع ابزارهای اقتدار به سرکوب می پردازند.

حالا مهم اینه که من و تو از این واقعه چطور عبور می کنیم؟ برای قبولی در این آزمون، کافیه به پیام راهنمای خود امام حسین (ع) توجه کنیم که فرمود "اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید"

یعنی برای حفاظت از حق، دین و مذهب خاصی لازم نیست، کافیه جزء احرار باشی، آزاد! یعنی وابسته ی ذهنت نباشی! کافیه دغدغه ی حفاظت از منافع و دستاوردهات، انصافت رو از بین نبرده باشه! کافیه قلبت هنوز صاف مونده باشه! در اینصورت سمتِ دُرست رو به لطف الهی تشخیص خواهی داد!

پیشنهاد میکنم مقاله بعدی رو از دست نده!