فیلم کوری

معمولا اکثر اونهایی که کتاب کوری رو خوندن، نسبت به فیلم واکنش یکسانی دارن :

«کتاب از فیلم بهتره»

شاید با همین یه جمله تصمیم بگیرین فیلم رو نبینین ولی به نظرم فیلم می‌تونه شما رو به اون واقعیت و تصویری که تخیل تون از پاراگراف های کتاب ساخته بود، نزدیک تر کنه.

در مورد جمله ای که ابتدای کپشن نوشتم هم باهاش موافقم و هم مخالف، چون تا به امروز هر فیلمی رو که به اقتباس از کتابی ساخته شده، به نظر من ضعیف تر از کتابش بوده، پس این فقط شامل حال فیلم کوری نمیشه

«کوری» سرگشتگی آدم ها رو بیشتر از هر چیزی به نمایش میذاره، درست همون لحظه ای که زن دکتر دیالوگ معرکه اش رو رو می‌کنه:« کورهایی که می‌توانند ببینند اما نمی بینند!» ، ساراماگو خودش در جایی اشاره میکنه که کوری را تمثیلی از غیر عاقلانه رفتار کردن میدونه.

شاید آزار دهنده ترین موقعیت، بین جامعه ی نابینای غیر عقلانی، متعلق به کسی باشه که سعی میکنه اخلاق رو دور نریزه. در تمام لحظاتی که فیلم رو میبنیم فکر میکنیم کاش «زن دکتر» هم بینا نبود، چرا که اینهمه آشفتگی از دیدن چیزهاییه که بقیه نمی بینن‌، البته که شخصیت اصلی در کنار تمام ناامیدی و آشفتگی های که داره، سعی در اصلاح وضع موجود داره و از کمکی دریغ نمیکنه .

شاید ساراماگو هم، راه درمان رو هم همین میدونه، یعنی ناامید نشدن، رها نکردن جامعه ای که نمی‌خواد ببینه، راهنما شدن برای کورها!