من با برنامه

✨منِ با‌ برنامه

سالهاست که دغدغه‌ی با #برنامه زندگی کردن را دارم.

از روزی که بخاطر می‌آورم در حال جدول کشی برای زمان بندی انجام کارهایم بودم.

البته اولین جدول‌های زندگی‌ام جدول مراقبت از نفس بود.

یک فهرست بلند بالا از کارهای بد که سعی کنم انجام ندهم و کارهای خوب که تلاش کنم انجام شود.

اما این جدول‌ها هیچ وقت راضی‌ام نمی‌کرد! هم فقط چند روز که خیلی انگیزه داشتم به آن پایبند می‌ماندم و بعد از مدتی به کل رشته مدیریت برنامه از دستم می‌رفت، هم حس تک بعدی بودن این برنامه آزارم می‌داد و دوست داشتم همه‌ی موضوعات زندگی‌ام را در بر بگیرد.

همین می‌شد که کار رها می‌شد و البته باز بعد مدتی تلنگری مرا به خودم می‌آورد که نه! بدون برنامه نمی‌توانی به اهدافت برسی و باز کاغذ و مداد و خط کش و پاک کن و جدول کشی برای نظم دادن به انجام کارهای روزانه.

اما باز، پس از مدتی روز از نو، روزی از نو...

یادم می‌آید اولین بار که برنامه ریزی ام دچار #تحول_بنیادین شد بعد از شنیدن یک جمله از رهبرفرزانه‌ کشورم #ایران بود. وقتی گفتند: اگر بخواهم در یک جمله به جوانان توصیه کنم خواهم گفت: تحصیل، تهذیب، ورزش.

این جمله سبک برنامه‌ریزی من را زیر و رو کرد. جامع کرد. اول یا دوم دبیرستان بودم آن زمان...

دیگر جدولم فقط درسی یا فقط تهذیبی نبود. همه موارد را با هم لحاظ می کردم. با هم پیش می بردم.

این سبک بیشتر برایم قوت گرفت وقتی بزرگتر شدم و فهمیدم این توصیه بر اساس ابعاد وجودی انسان هست و کسی که هم جسم را لحاظ کند و هم روح هر نوع برنامه ای از این سه بخش خارج نمی شود و این توصیه حقیقتا می‌تواند انسان را جامع رشد دهد.

برنامه‌ریزی‌هایم دیگر تک بعدی نمیشد.

هربار میخواستم تفکر کنم که چه باید بکنم، اهدافم چیست و کجا نقطه مطلوب من می تواند باشد، اول سه فلش می کشیدم و می نوشتم:

۱. تحصیل

۲. تهذیب

۳. ورزش

بعد تحصیل دو شاخه میشد:

۱. دانشگاهی، آموزشگاهی، مهارتی

۲. معرفتی.

و تهذیب هم دو بخش:

۱. علمی (نظری)

۲. عملی ( مراقبه و محاسبه نفس)

و ورزش می‌شد:

مسائل جسمانی:

۱. تغذیه سالم

۲. ورزش و تقویت جسم

یعنی باید در افق پیش رو در همه این حوزه‌ها با هم ترسیم کنم در چه نقطه‌ای خواهم ایستاد. بعد می‌رسیدم به مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک.

یعنی آنچه به مرور آموختم و با این ایده درآمیختم.

یعنی افق و نقطه مطلوب را در نظر گرفتن و چشم انداز مثلا ده ساله تعریف کردن و بعد برنامه ریزی برای رسیدن به آن. و نه تک بعدی که سه بعدی و با توجه به ابعاد وجودی انسان.

حالا خروجی هزاران بار فکر کردن و برنامه نوشتن و جدول سازی، در این بازه عمر، یک طرح - از نگاه خودم البته - جامع‌ای شده که به کار همه در هر سن و سطح و جنس و تحصیلات می آید.

این طرح برای دو گروه بسیار راهگشاست.

اول کسانی که آرزوها دارند اما راه رسیدن به آن را پیدا نمی کنند یا قدرت برنامه نوشتن یا برنامه قابل اجرا طراحی کردن، ندارند.

دوم کسانی که هدف و آرزو و انگیزه هم ندارند و روزگار را به هرچه پیش آید سپری می کنند اما ته دلشان دوست دارند آن‌ها هم در زندگی هدف و برنامه رسیدن به آن را داشته باشند. و از این سرگشتگی، احساس بیهودگی، اتلاف عمر یا پوچی رهایی پیدا کنند و حس رضایت از خود و رضایت از زندگی را تجربه کنند.

امسال به لطف خدا این طرح را در دو سطح دانش آموزان و دبیران با عنوان « منِ بابرنامه» در حال تدریس از راه دور هستم و به محصول آن به فضل خدا، بسیار امیدوار و خوش‌بین هستم.

در نظر دارم این طرح را در یک کانال مجزا در اختیار هرکس که خود را در یکی از دو گروه یاد شده می‌بیند قرار دهم. ان شاء الله. و از صمیم قلب امیدوارم باشم که برای همه گره‌گشا یا راهگشا باشد.

? مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی ?? از هلند و فرانسه

@ninfrance