نقد فیلم خانه پدری | انکار جنسیت

خانه پدری از آن دست فیلم هایی است که باید دیده شود . آن هم نه در سینما بلکه در مدیوم تلوزیون چرا که سینما در این اثر موضوعیت پیدا نمی کند و تنها کاربرد رسانه ای دارد . تماشای این اثر پس از ده سال از تولید آن مرا بار دیگر یاد فرهنگ انکار کننده خود می اندازد . فرهنگی که عملی غیر اخلاقی را انجام می دهد اما هرگز آن را نمی پذیرد . چه در مفهوم و چه در پخش آن این حقیقت پنهان شده است که همواره عده ای کورکورانه پای تعصبات پیش پاافتاده خود که برای بهانه تراشی آن را دین نامیده اند می ایستند و...

برای مطالعه کامل این نقد به روزنامه اینترنتی برداشت بلند مراجعه کنید