چرا فیلم های هالیوودی را اکران نمی کنید!

سینمای ایران روز به روز در حال بد تر شدن است و کم پیش می آید که فیلم خوبی اکران شود که اگر هم اکران شود، اکثر با استقبال کمی رو به رو میشوند. آیا مردم شریف ایران نباید فیلم خوب را روی پرده سینما تماشا کنند؟

با نگاه به "10 فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران"، متوجه می شویم که بیش از 70% فیلم ها فقط برای گیشه ساخته می شوند، نه برای فرهنگ. اوضاع وقتی بد تر می شود که حتی در "10 فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران با احتساب تورم" هم این آمار به 60% می رسد. در واقع سینمای ایران تبدیل به بساز بفروش شده است، در حالی که سینما باید یک صنعت بساز بیاموز باشد. در واقع آموزش کشور پس از وزارت آموزش و پرورش باید توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام شود، کاری که اکثر جهان انجام می دهد.

اگر به سینمای جهان نگاهی بیاندازیم، وقتی یک فیلم تولید میشود (با توجه به ظرفیت آن فیلم) می تواند در تمام نقاط دنیا آن را اکران کند. برای مثال فیلم های هالیوودی، مخصوصا بلاک باستر ها در اکثر کشور های دنیا به خصوص آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا و آسیای شرقی به صورت هم زمان اکران می شود. حتی بعضی کشور ها از قبل با شرکت سازنده فیلم همکاری می کنند و آن ها را دوبله شده در سینما های خود اکران می کنند! چرا همچین اتفاق هایی در ایران نمی افتد.

فیلم هایی که داستان های مهم و پیام های آموزنده دارند هیچگاه به خاطر فروش بیشتر، صحنه های غیر اخلاقی را وارد فیلم هایشان نمی کنند. در واقع فیلم هایی که داستان های ضعیفی دارند برای فروش و ضرر نکردن، صحنه های غیر اخلاقی را وارد فیلم هایشان می کنند. برای مثال فیلم 1917، یکی از بهترین فیلم های سال اخیر که جوایز بسیار زیادی هم برده است، چه اشکالی دارد که در ایران به صورت هم زمان در تمام دنیا توسط شرکت سازنده اکران شود. منظورم همه فیلم های هالیوودی نیست. منظورم فیلم هایی هست که پیام های بسایر مهمی و داستان های زیبایی در دل خودشان جای دادند. حتی اگر کمی صحنه های غیر اخلاقی داشته باشند من خودم حاضرم آن ها را با سانسور ولی در پرده سینما توسط شرکت سازنده ببینم.

یکی دیگر از مزیت های اکران رسمی فیلم های خارجی، تولید فیلم های مناسب ایرانی است. اگر فیلم های قوی در ایران اکران شوند، کارگردان های ایرانی جهت رقابت با آن ها و ضرر نکردن، مجبور می شوند که فیلم های با کیفیتی درست کنند، نه فیلم های مبتذل.

به امید آنکه سینمای ایران دیگر سرفه نکند