کمپین من یک برنامه نویسم ... (گزارش یک)

چند روز پیش یک پست گذاشتم با عنوان " کمپین من یک برنامه نویسم" و شروع کردم توضیح دادن در مورد مشکلات و نیازهای برنامه نویس ها به عنوان افرادی با شخصیت خاص و نیاز به محترم شمرده شدن بیشتر.


از اون زمان تا الان فقط و فقط یک نفر پیام داد که من حمایت میکنم و پایه هستم برای چنین کاری و کلی نفر معرفی کرد که شاید بشه کمکی ازشون گرفت.

خب این برای من چندتا معنی میده:

یکی اینکه این دغدغه ای که فکر میکردم نیاز برنامه نویس ها هست و باید حل بشه گویا برای بقیه مسئله ای نیست و باهاش راحتن! احساس درد نمیکنن برای برطرف کردنش و گذاشتن هرچه پیش آید خوش آید. هرچند توی صحبت هایی که میکردم با خیلیا مشتاق بودن که یکی اینکارو کنه اما کمک از طرف خودشون نه!


دوم اینکه بعضی ها راضی بودن و میگفتن ماها کلی زحمت کشیدیم تا رسیدیم به اینی که الان هست پس این چیزها برامون الان پیش نمیاد و اگرم بیاد بالاتر گیرمون میاد که به سودمونه.


سوم یه عده ای کلی تشویق کردن و کلی گفتن افرین و ازین حرفا اما تبل تو خالی!


چهارم اینکه بعضی ها مثل دولتمردان خوشگلمون درد رو تکرار کردن و دنبال یکی بودن که حلش کنه و حالا چیکار کنیم داشتن!


پنجم یه عده کلا ناامید بودن و میگفتن تو ممکلت قمر در عقرب این کار اصلا نشده و خیلیا خواستن کاری کنن و نتونستن شماهم روش!