اندرحکایات کمال‌گرایی! یه کمی صحبت خودمونی...

سلام به همگی، امیدوارم این روزا حالتون خوب باشه :)

حدود 5 ماهی از آخرین پستی که اینجا منتشر کرده‌م میگذره چیزی که در مورد ویرگول وجود داره اینه که همیشه دوست داشتم توی این فضا فعالیت کنم و بیشتر وقتم رو به جای اینکه توی اینستاگرام بگذرونم داخل اینجا مطلب بخونم و با بقیه تعامل داشته باشم.

و یکی از دلایلی که سختمه کلا تو این فضاها بنویسم علارقم اینکه خیلی نوشتن رو دوست دارم کمال‌گرایی هست.

زیاد از بحث اصلی دور نشم میخواستم در مورد کمال‌گرایی بگم!

اول یکم یه توضیح خیلی مختصر در موردش بگم، تا اونجایی که من متوجه شدم دو جور آدم داریم:

• آدمای کمال‌گرا
• آدمای عمل‌گرا

و فرق این دو گروه رو میتونید از اسمشون متوجه بشید. آدمای کمال‌گرا معمولا وسواس خیلی بیشتری تو کارهاشون دارند و اکثر اوقات صفر و صدی به قضیه نگاه می‌کنند.

مثلا فرض کنید میخواهید یه کاری رو انجام بدید و داخل ذهن شما برای انجام اون کار یه سری نمونه های موفق وجود داره و یه سری استانداردها وجود داره که اگه کارتون به اون سطحی که داخل ذهنتون هست نرسه یا اصن شروعش نمی‌کنید یا اگرم انجامش بدید جایی ازش حرف نمی‌زنید.

در مورد آدمای عمل‌گرا قضیه کاملا متفاوته! اونا معتقدن باید اون کار انجام بشه چه خوب چه بد بهتره که تجربه کنی و نتیجشو منتشر کنی... این ویژگی باعث میشه که اون آدما خیلی سریعتر رشد کنند و خودشون رو در بین بقیه مطرح کنند.

کمال‌گرایی شاید شبیه به یک حصاری باشه که نذاره شما خیلی کارها رو انجام بدید. البته که خوبی های خاص خودش رو داره و باعث میشه کیفیت کارهاتون همیشه تا حد خیلی خوبی بالا باشه و هرچیزی رو منتشر نکنید، اما چیزی که وجود داره اینه که بیشتر دست و پای شما رو می‌بنده و شما رو دائما با عواقب کارهاتون مواجه می‌کنه که: نکنه قضاوت بشی، نکنه مسخره بشی، نکنه...؟

خیلی دوست دارم بدونم نظرت چیه؟
خواهشا از این پست ساده رد نشو و اگر نظری داری که میشه جلوی کمال‌گرایی رو گرفت بهم تو نظرات بگو تا در موردش بیشتر باهمدیگه گپ بزنیم✌️