تزریقاتیِ آینده | نگاهی به فیلم solaris اثر تارکوفسکی

اجازه دهید اول از همه چیزی که ممکن است اذیتتان کند را همین اول بگویم. در بخش اول فیلم انگار زمان نمیگذرد. همه چیز کند است؛ حوصله سر بر، بی‌جهت و شلخته، تصور میکنید که این فیلم قرار است تا ابد طول بکشد. اما به محض پرواز به بخش دوم فیلم و ورود به سولاریس ماجرا عوض خواهد شد. این فیلم به قدری شما را به درون خودش میکشد که ممکن است تا ساعت‌ها حتی نتوانید با کسی حرف بزنید.

تکنیک هایی که در کارگردانی این فیلم استفاده شده انقدر عجیب و غیر معمول هستند که نه تنها از درک زمان خودش فراتر بوده بلکه هنوز هم ناشناخته و کشف نشده هستند. بدون هیچ شکی میتوانم بگویم که این فیلم شاهکار ماندگار تارکوفسکی است. سولاریس هنوز هم برای تمام کارگردانان جهان سیاره‌ای کشف نشده است.

سولاریس هنوز هم برای تمام کارگردانان جهان سیاره‌ای کشف نشده است.

تصویربرداری و موسیقی و تکنیک های صدای این فیلم هم مانند کارگردانی‌اش شاهکار است. از نمادها گرفته تا صحنه های بدون دیالوگی که میلیون ها حرف در آن است. بازیگران این فیلم بد نیستند ولی میتوانستند خیلی بهتر باشند. نمیتوانم تصور کنم این فیلم با بازیگران بهتر چقدر میتوانست کامل باشد.

به عنوان یک نویسنده میگویم، فیلم نامه ‌این فیلم از استاندارد‌های بسیار بالایی برخوردار است. شروعش ارام و ساکن اما درگیر کننده، دیالوگ ها بی نظیر، شخصیت پردازی حرفه‌ای و پایانش به شدت درکیر کننده.

واقعا نمیتوانم بدون اسپویل بیشتر از این توضیح دهم لطفا بروید خودتان کشفش کنید. این فیلم به شما آینده تزریق میکند.

نمره ۹.۵ از ده

علی صالحی