برای حفظ زمین چه کنیم؟

زمین محل زندگی ما است. زمین، آب و غذای ما را تهیّه می کند و ما را از مرگ و نابودی نجات می دهد. پیشینیان ما با تلاش و کوشش بسیار زیاد و با امکانات کم، زمین را برای بهتر زندگی کردن ما حفظ کرده اند.

آن ها با چیزهای کوچک ولی با دلسوزی، زمین را برای سکونت و کار و کشاورزی نگاه داشته اند. می خواهم مثال کوچکی برای شما بیاورم.

پدربزرگ و ما پدربزرگ من در روستا زندگی می کنند. خودشان می گویند اجداد و پدربزرگ هایشان هم همان جا زندگی می کردند. روستای پدربزرگم در کنار دره ها قرار دارد. از او می پرسم: پدربزرگ شما برای حفظ زمین و سالم ماندن آن چه کار کرده اید؟ پدربزرگ می گوید: زندگی و کار و روزی ما در همین زمین ها بوده و ما مجبوریم که برای ادامه ی زندگی از آن خوب استفاده کنیم. برای این که دره ها، زمین های کشاورزی ما را خراب نکنند هر سال پیش از باریدن باران با کمک مردم روستا، بندهای خاکی دو طرف دره را تعمیر می کردیم و اگر جایی از بندها خراب شده بود با خاک و سنگ آن ها را دوباره درست می کردیم. ما برای این که آب باران و سیل زمین ها را خراب نکند، درخت های گز، کنار و نخل زیادی می کاشتیم. این درخت ها از فرسایش زمین جلوگیری می کرد. فقط از چوب های خشک این درخت ها برای روشن کردن آتش استفاده می کردیم و هیچ درختی را قطع نمی کردیم.

پدربزرگم یادش می آید که هر سال زمستان در حاشیه ی دره ها و رودخانه های کوچک، درختچه های کهو رواشک می کاشتند تا بندهای خاکی محکم شود.

خودش می گوید ما موقع زایمان بزهای کوهی و آهوها به شکار نمی رفتیم و حیوانات را نمی ترساندیم و از شکار بزغاله های کوهی و مادرهایشان خودداری می کردیم. برای این که حیوانات و پرندگان در کوه و بیابان تشنه نمانند، در مسیر پرندگان آبگیرهایی با سنگ و گچ و ساروج درست می کردیم.

همان طور که پدربزرگ هایمان از خاک محافظت کردند ما هم باید از این گنجینه ی با ارزش به خوبی مراقبت کنیم و آن را سالم و صحیح به دست آیندگان بسپاریم.

بهار قربانی مقدم

9 ساله از شهر خورموج