درد بی‌درمانی که ایران را در رتبه دوم جهانی قرار داد

درد بی‌درمانی که ایران را در رتبه دوم جهانی قرار داد

از نامش معلوم است که چه کوفتی است. همیشه روند افزاینده و نامنظم و غیرمتعادل دارد. یک سیر تراکمی افزایشی برگشت‌ناپذیر! یعنی از همان رشدهایی که اصلاً امیدی به بازگشت به شرایط قبلی و درمان برایش وجود ندارد.

اگر روند رشد افزایش‌اش، تدریجی صورت بگیرد، مثلاً در یک مدت زمان قابل توجه انجام شود که در اینصورت امید کمی به درمانش باشد، «خزنده» نامیده می‌شود اما اگر به مرحله مهارناپذیری وارد شود و مثلاً رشد یکساله‌اش را در یک ماه انجام دهد، دیگر درمان ناشدنی است و متخصصین سقوطی ناگوار را برای جامعه درگیر شده‌اش پیش‌بینی می‌کنند و در این حالت نام «حاد» را برایش انتخاب می‌کنند.

ناگفته نماند چه خزنده باشد و چه حاد، گاهی اوقات آشکارا عمل می‌کند و گاهی نیز آن قدر مخفی می‌ماند تا کار از کار بگذرد.

دلیل به وجود آمدنش هم بسیار ساده است. سر یک حرص و جوشی که بابت حل مشکلات مالی

خورده می‌شود، پیش می‌آيد. از همان مشکلاتی که فرد برای رهایی از چاله‌ مشکلش می‌رود و در چاه بی‌سر و ته قرض گرفتن می‌افتد.

بهتر است تمام نامگذاری‌ها و‌ ابهام‌گویی‌ها را کنار بگذارم. نام خودش از هر چیز دیگری بهتر ماهیتش را معرفی می‌کند. «تورم!»

بلایی که به این راحتی‌ها دست از سر اقتصادمان برنمی‌دارد. زیرا با رشد اشتغال و رونق بازار همراه نبوده است.

بنابر اعلام مرکز آمار نرخ تورم سالانه تیر ماه ١٤٠٠ برای خانوارهای کشور به ۲/۴۴ درصد رسیده که نسبت به همین اطلاع در ماه قبل، ۲/۱ واحد درصد افزایش نشان می‌دهد.

بلایی که ایران را تا دومین نرخ بالای تورم در سطح جهان بالا برده است به این راحتی‌ها دست از سرش برنمی‌دارد.

پایان پیام

نویسنده: بهاره حاصلیان