https://golvani.ir
شعر در دوره صفوی و به وجود آمدن سبک هندی
به گزارش گلونی گفته شده است که در دوره صفوی به دلیل رویه شاهان این سلسه شعر و شاعری با کساد روبهرو بوده است.
راجر سیوری، استاد بخش مطالعات خاورمیانه و اسلام دانشگاه تورنتو و شرقشناس معروف معتقد است که این عقیده و رواج آن طبق نظر ادوارد براون شکل گرفته است.
ادوارد براون میگفت: «درعهدی به آن باشکوهی و قدرتی به آن دوام هیچ شاعر بزرگی در ایران ظهور نکرده است.» او در نامهای به میرزا محمدخان قزوینی پژوهشگر ایرانی نیز چنین مطلبی را مطرح کرد و قزوینی در جواب او نوشت: «علی ایحال شکی نیست که در عهد صفویه ادبیات و شعر فارسی به پایه پستی افتاده است و حتی یک شاعر درجه اول هم در این عصر به ظهور نیامده است.»
قزوینی در این خصوص وحدت مذهبی پیش آمده در ایران و ترویج مذهب شیعه دوازده امامی، حمایت نکردن و تشویق نکردن شاه را از دلایل مخالفت با شعر و ادبیات در این دوره میداند.
میگویند شاه طهماسب و شاه عباس اول شعرهایی را که در وصف بزرگان مذهبی سروده میشده است به باقی اشعار ترجیح میدادند و در مجموع از شعرای درباری حمایت نمیکردند و شعرای دربار صفوی به دربار تیموریان در دهلی مهاجرت میکردند تا درآمد و توجه بیشتری به دست آورند. این شاعرانی که از دربار امپراتوران صفوی راهی دهلی شدند، سبک شعری به نام سبک هندی به وجود آوردند.
این شاعران از تشبیهات و استعارات نو، لطایف بدیع لغوی، خیالپردازی و اسباب علم بدیع استفاده میکردند و در توصیف احساسات از طرق جدیدتری وارد میشدند. به این سبک سبک اصفهانی هم گفته میشود و صائب، طالب آملی، عرفی، فغانی، فیضی و ابوطالب کلیم کاشانی از شاعران مشهور این سبکاند.
در بین منتقدانی که این سبک را سبکی غیر صفوی میدانند، عدهای هم حضور دارند که این نوع از ادبیات را برآمده از محیط فکری و فرهنگی صفوی میدانند و اذعان دارند این سبک از چارچوبها و ویژگیهای ایرانی خارج نیست و محصول دوره صفوی است.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
مطلبی دیگر از این انتشارات
ماه یک گومبولوی جادویی
مطلبی دیگر از این انتشارات
کتاب شکوفههای ارغوان و شراب نیمروز داستانی درباره زندگی
مطلبی دیگر از این انتشارات
کتاب بار هستی تأملی بر ذات مردان و زنان