پل چوبی، حکایت عابرانی خسته از راه


توجه کنید که خطر لو رفتن داستان وجود دارد

به گزارش گلونی هر کسی در زندگی به دنبال رویاهایی می‌دود اما در این تعقیب و گریز گاهی طفل گریزپای آرزوها پای را از گلیم درازتر می‌کند و به فراتر از جغرافیای وطن قدم می‌نهد و درست در همین بزنگاه زندگی است که انسان باید تصمیم بگیرد بماند و بدون آن‌ها روزگار سر کند و یا اینکه به دامان غربت با تمام غریبگی‌اش برای دست در دست گرفتن آن رویاها، پناه بَرَد.

پل چوبی نمایش یکی از هزار آرزویی است که برای محقق شدن، رویاپرداز خود را به آن‌ طرف مرزها فرا می‌خواند.

این فیلم به کارگردانی مهدی کرم‌پور و تولید سال ۱۳۹۰ است که پس از دو سال توقیف با روی کار آمدن دولت حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ در سینماها به نمایش درآمد.

پل چوبی جزو فیلم‌های توقیفی و تحریمی حوزه هنری بود و در نهایت فیلم پس از ۳۰ مورد اصلاحیه و ۹ دقیقه کوتاه شدن توانست اکران شود. این فیلم که در زمان اکران سینماهای حوزه هنری را در اختیار نداشت توانست در ۹ روز اول اکران خود به فروش ۲۰۰ میلیون تومانی دست یابد.

پل چوبی حکایت عابرانی خسته از راه

در این فیلم داستان زندگی زن و شوهری روایت می‌شود که پس از ده سال زندگی مشترک، تصمیم به مهاجرت گرفته‌اند و در هوای دنبال کردن رویاهای خود در آن‌ور مرزهای ایران به سر می‌برند.

قصه با سفر دونفره امیر و شیرین به شمال ‌آغاز شده و بیننده کم‌کم و با جلو رفتن داستان از کم و کیف جزئیات برنامه‌های آنان برای آینده و موقعیت فعلی‌شان آگاه می‌شود اما در ادامه و با ورود کامران صبوحی(استاد قدیمی‌شان) به حریم زندگی‌ این خانواده، داستان شکل دیگری به خود گرفته و پای گذشته عاشقانه هر یک از آنان به ماجرا باز و بَدَل به گره اصلی قصه می‌شود.

فیلم پل چوبی با توجه به سال ساخت آن یعنی سال ۱۳۸۸ فیلمی با درون‌مایه سیاسی و اجتماعی محسوب می‌شود که در آن علاوه بر روایت یک درام، به مسائل سیاسی آن دوره ( انتخابات دولت دهم) نیز اشاره‌هایی شده است.

در این اثر مجموعه‌ای از بازیگران چهره آن دوره، از جمله مهران مدیری، هدیه تهرانی، بهرام رادان و مهناز افشار به ایفای نقش پرداخته‌اند که قطعا حضور یکی از آن‌ها نیز برای دیده شدن فیلم کافی می‌نمود چه برسد به این تعداد بازیگر کارکشته و حرفه‌ای!

مهدی کرم‌پور توانسته است در یک فیلم موضوعاتی متفاوت را بگنجاند و با اثر خود هم به شرایط نامناسب کشور که باعث روی آوردن جوانان به مهاجرت شده است بپردازد، و هم در عین حال درام اصلی ماجرا بر مدار عشق و خیانت را پیش ببرد.

به طور کل این فیلم براساس زمان تولید خود اثری مرغوب است که از انتخاب بازیگران گرفته تا دیالوگ‌‌گویی‌های عمیق فیلمنامه، همه و همه به ساخت فیلمی منتج شده است که پس از گذشت یک دهه نیز، برای آن تاریخ انقضایی نمی‌توان متصور بود.

پایان پیام

نویسنده: هانیه شریعتی