کتاب تاریخ ایران مدرن اثری که باید خواند

کتاب تاریخ ایران مدرن اثری که باید خواند
کتاب تاریخ ایران مدرن اثری که باید خواند

به گزارش گلونی کتاب تاریخ ایران مدرن اثر یرواند آبراهامیان از کتاب‌های پرفروش در ایران و جهان است.

اروند آبراهامیان در ارزیابی مجدد تاریخ ایران مدرن، سفر خود را در طول قرن بیستم از کشف نفت شروع می‌کند و تا مداخلات امپریالیستی، حکومت پهلوی‌ها و در سال 1979، انقلاب و تولد جمهوری اسلامی پیش می‌رود.

در این سال‌ها، این کشور جنگ تلخی را با عراق داشته است، جامعه زیر لوای روحانیت تحول‌یافته و درنهایت مبارزه برای قدرت بین دولت و نخبگان قدیمی، روشنفکران و طبقه متوسط تجاری گسترش‌یافته است.

درحالی‌که او با جدیت درباره پیچیدگی‌های سیاست منطقه‌ای و بین‌المللی کشور صحبت می‌کند، در قلب کتاب وی مردم ایران قرار دارند.

درحالی‌که ایران در آغاز قرن بیست و یکم به‌عنوان یکی از قدرتمندترین کشورها در خاورمیانه مطرح می‌شود، تاریخ ایران مدرن به مردم و مقاومت آنها اختصاص دارد.

تاریخ ایران مدرن بیش از آنکه مناسب تاریخ‌دان‌ها باشد، برای دانشجویان و علاقه‌مندان تاریخ که قصد دارند به‌طور خلاصه ولی جامع در جریان وقایع 200 سال اخیر ایران قرار بگیرند کاربردی است.

لحن ساده و عامیانه کتاب تاریخ ایران مدرن برخلاف بیشتر کتاب‌های تاریخ نیز آن را برای همه قابل‌فهم کرده است.

نویسنده که یکی از ممتازترین تاریخ نویسان ایران کنونی به شمار می‌رود، در این اثر هم‌زمان با بررسی فراز و نشیب‌های سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای کشور، با چیرگی هرچه‌تمام‌تر مردم ایران را در کانون توجهش قرار داده است.

مردمی که طی یک سده تحمل جنگ و انقلاب همچنان به بقای خود ادامه داده‌اند.

این کتاب درواقع به این مردم و نیز انعطاف‌پذیری آنان هم‌زمان با ظهور این کشور به‌مثابه یکی از توانمندترین قدرت‌های خاورمیانه، تقدیم شده است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

« پادشاهی‌هایی که در تاریخ از آنها یادشده بر دو گونه اداره می‌شوند: یا به دست پادشاهی که مردم همه بندگان اویند و وزیرانش در سایه مرحمت او در اداره پادشاهی شرکت دارند، یا به دست شهریار و بزرگ‌زادگانی اداره می‌شود که جایگاه والای خویش را نه در سایه شهریار به دست آورده‌اند که از نیاکانشان به ارث برده‌اند.

این بزرگ‌زادگان از خود ملک و رعیت ‌دارند و رعایا ایشان خداوندگار خود می‌شناسند و به طبع به ایشان مهر می‌ورزند.»

پایان پیام

نویسنده: نگار شاه وار