Hello World! or Hello World ! - That is the question:

اولین نوشته من در ویرگول: از کد نوشتن تا مطالعات تکمیلی در نگارش زبان انگلیسی. چی شد اینجوری شد!

Hello World! or Hello World !

می خواستم یک یافته جدید راجع به گذاشتن یا نگذاشتن، "اسپیس" بین علامت تجعب و جمله "Hello World" بنویسم که متوجه شدم در ویگول امکان زدن نیم فاصله وجود نداره. یا اونطور که من بلدم اینجا نمیشه نیم فاصله زد.

(یک اصلاحیه بدم، که امروز بعد از 3 هفته متوجه شدم برای کاربران ویندوز کیبردی تحت عنوان فارسی استاندارد وجود داره که با وجود اون شما میتونید نیم فاصله تایپ کنید. )

ظاهرا با ctrl+shift+2 هم نمیشه. ctrl+space هم حالت دیفالت من هست که اینجا کار نمیکنه. احتمالا در ورد بنویسم و اینجا کپی/پیست کنم بهتره.

اینجا خیلی باحال‌تره حداقل برای من که تجربه نوشتن در وب فارسی را تا به امروز نداشتم. خلاصه می‌گفتم امروز داشتم یک برنامه برای تست پورت اترنت یک تراشه جدید می‌نوشتم که پشت‌سرهم جمله "! Hello World" را برای یک کامپیوتر ارسال کنه و من در طرف دیگر پرینت کنم. تا ببینم بالاترین حجمی که از گیگابیت اترنت این بُرد میشه گرفت چقدره.

که یک‌لحظه "اسپیس" بین "!" و کلمه "Hello World" نظرم را به خودش جلب کرد و بعد از 15 دقیقه متوجه شدم که در انگلیسی یا احتمالاً فارسی علامت به کلمه آخر میچسبه و نیازی به "اسپیس" نیست.

بعدازاین که دوپامین ترشح شده در بدنم بر اثر این کشف بزرگ فروکش کرد و آدرنالین‌های ترشح شده بر اثر ندانستن این موضوع هم اثرشان را از دست دادند، به این فکر افتادم که چرا من هر روز، چندین بار تسخیر موضوعاتی میشم که چندان بار ارزشی خاصی در زندگی‌ام ندارند. حالا عباس بوعذار با یک"ر" یا با دوتا "ر"؟

بیاید فراموش نکنیم که این کنجکاوی هم میتونه از همین نوع کنجکاوی باشه که "علی بندری" راجع‌بش صحبت میکنه. پس یه طورهایی میشه گفت که کنجکاوی از هر نوعی یک رفتار عادیه چون یکی از وظایف مغز ما برای بقا، یا هر چیز دیگه‌ای که شما به اون اعتقاد دارید جمع‌آوری اطلاعاته. جریان اطلاعات هست که میتونه ما رو آگاه نگه‌ داره و در نتیجه باعث بشه در خیلی از موقعیت‌ها بتونیم خودمون رو نجات بدیم یا به بیان بهتر "Survive" کنیم. این کجا به کارمون می‌یاد؟

تولد دوستم با یکی از بچه‌ها که iOS کارِ، داشتم حرف می‌زدم. ازش پرسیدم "تو برای استخدام نیرو اولین پارامتری که از لحاظ فنی در نظر میگیری چیه؟" جواب جالبش این بود که یک برگه بهش میدم و ازش میخوام یک جمله انگلیسی با iOS بنویسه. اگر توی اون جمله از iOS با " آی" کوچک استفاده کنه به این معنیه که من مصاحبه رو باهاش ادامه میدم و اگر iOS رو با " آی" بزرگ بنویسه به این معنیه که مصاحبه‌ی جالبی حداقل برای من پیش رو نخواهد بود.

پس کنجکاوی در خیلی از موقعیت‌ها میتونه کمکمون کنه، حتی با عناوینی که صرفا نمیشه بهشون صفت مفید بودن داد. ولی من فکر می‌کنم باید یک قانون و یک شرط وجود داشته باشه.

شرط اینه که نمودار "هزینه / درآمد" اون کنجکاوری باید بخونه. یعنی چه میزان زمان و چه حدی از انحراف معیار در زمان واحد قابل تحمله؟ اگر از موضوع پرتمون میکنه و یا باعث میشه دِدلاین‌ها رو رد کنیم، روی اون کنجکاوی بیش از اندازه سرمایه‌گذاری نکنیم. یا سربزنگاهِ ضررده شدن، توان این رو داشته باشیم که ذهنمون رو جمع کنیم و خودمون رو از توی کنجکاوی بکشیم بیرون. (بنویسیمش روی یک کاغذ و بعداً در زمان مناسب دوباره آدرنالین ترشح کنیم و منتظر دوپامین باشیم.)

و اما قانون، قانون اینه که همیشه هدفتون رو در دو نقطه مغز حک کنید. یکی در نقطه عمیق و مرکزی مغزتون و دوم پشت پیشونیتون. اگر این اتفاق رخ بده هیچ موقع سر از ویدئوها یا مطالبی با مضمون " قبل و بعد آرایش فالورام "، "سمی‌ترین میم‌ها" و امثال اینها در نمی‌یاریم. محتوا رو نمی‌خوام قضاوت کنم، فقط دارم میگم موقع مطالعه یا سرکار، سر از این جاها حداقل در نمی‌یاریم.

اجازه بدید نتیجه بگیرم، پس اینکه "!" به Hello World بچسبه یا نه، یا اینکه iOS رو با "i" بزرگ یا کوچک بنویسیم. یا اینکه فالورهای طرف، قبل و بعد از آرایش چطورین، همه‌و‌همه می‌تونه مفید باشه. فقط باید در نظر بگیریم برای چه هدفی داریم زمانمون رو هزینه می‌کنیم و اگر واقعا چیز باحالی عایدمون میشه روش سرمایه‌گذاری کنیم ولی Stop lost گذاشتن رو از یاد نبریم که قبل از ضررده شدن از معامله خارج بشیم.

واقعا مطمئن نیستم اون همه جست و جو کردن در مورد نیم فاصله واقعا کار درستی بود یا نه؟

من آرش هستم. هنوز هدفم از نوشتن توی ویرگول کاملا منعقد نشده. برای نوشتن این پست هم حدودا 4 ساعت وقت گذاشتم. که دقیقا همون هزینه پیشبینی شدم بود.

امیدوارم شما هم جای درستی سرمایه‌گذاری کرده باشید و لذت کافی ببرید.