تشخیص سازگاری پرسلن با آلیاژ چگونه است؟

چه پودر پرسلن و چه آلیاژی با هم رفیق‌اند؟

بسیاری اوقات پیش آمده که همکارهای تکنسین ما مدتی از متریالی، مثلا آلیاژ و پرسلن، استفاده می‌کنند و متریال در بازار کمیاب میشود. پس ناچارند که به سراغ متریال جدید بروند. برای انتخاب جدید و جایگزین کردن متریال دچار سردرگمی می‌شوند و تردید دارند که چه پودر و چه آلیاژی را انتخاب کنند.

برای انتخاب صحیح بهتر و تشخیص سازگاری پرسلن با آلیاژ این دو پارامتر را چک کنید:

1-ضریب انبساط حرارتی یا CTE

ضریب انبساط حرارتی به این معناست که متریال با افزایش دما چقدر افزایش حجم دارد.

این ضریب انبساط حرارتی باید در متال بیشتر از پرسلن باشد زیرا موقع سرد شدن آلیاژ، به خاطر به وجود آمدن نیروی فشاری که در پرسلن ایجاد می‌شود، باعث می‌شود پرسلن و متال به هم بچسبند و عمل باندینگ اتفاق بیفتد.

اختلاف ضریب انبساط حرارتی بین آلیاژ و پرسلن باید چقدر باشد؟

حداقل باید ۵/۰ و حداکثر باید ۵/۱ باشد. اگر پایین‌تر از ۵/۰ باشد، باعث خواهد شد که باندینگ ضعیفی داشته باشید و اگر بالاتر از ۵/۱ باشد، به خاطر آن نیروی فشاری که ایجاد می‌شود، این نیروی فشاری زیاد می‌شود و باعث ترک و پریدگی چینی خواهد شد.

۲-دمای ذوب آلیاژ

دمای ذوب آلیاژ تقریباً باید ۱۵۰ درجه بیشتر از دمای پخت پرسلن باشد.

چون آلیاژ قرار است که داخل کوره پخت پرسلن قرار بگیرد، باید مقاومت خودش را حفظ کند.

در حقیقت، هر چقدر اختلاف دمای ما بیشتر باشد، مشکلات ما از لحاظ پخت کمتر خواهد بود.

اکثر آلیاژهایی که ما الآن استفاده می‌کنیم، Base metal هستند و دمای ذوب بالایی دارند، بنابراین ما در این قضیه مشکلی نخواهیم داشت.

آلیاژهایی که precious یا گران‌بها هستند، دمای ذوب پایین‌تری دارند و باید حواسمان به این نکته باشد.

ده یا پانزده سال قبل، این ناسازگاری بین آلیاژها و پرسلن‌ها زیاد بود. ولی رفته‌رفته خود شرکت‌ها برای تصاحب بیشتر بازار این مشکل را بهبود دادند و تقریباً می‌شود گفت الآن این ناسازگاری بسیار کمتر شده و تقریباً اکثر پودرها و آلیاژها با هم سازگاری دارند.

برگرفته شده از مقاله کامل سازگاری پرسلن با آلیاژ مجموعه لابراتوار دندانسازی | های دنت

منبع: لابراتوار دندانسازی | های دنت