فرزند بسیار حساس شما نرمال است. نه صبر کنید، او خارق العاده است!

برگردان: آوا موحد

مقاله را می ‌توانید اینجا گوش کنید.

"مامان، لباس خوابم اذیتم می‌کنه، خوابم نمی ‌بره." این سومین باری بود که کودک نه ساله من از رختخواب بر گشت. شکایت قبلی او این بود: "مامان، صدای تلویزیون خیلی خیلی بلنده، نمی‌تونم بخوابم."

راجع به خواهر ۴ ساله ‌اش که گریه و زاری می‌کند، دست به دامان من می ‌شود: "مامااااااان بهش بگو ساکت شه."

او سرکش است. زیباست. حساس است. او دختر من است و من به تازگی فهمیده ‌ام که او دقیقاً مثل

من یک آدم بسیار حساس است.

از آنجا من یک آدم بسیار حساس هستم، منطقاً تصور می ‌کنید که با خانواده، احساسات و شخصیت آنها هماهنگ هستم. و خیلی وقت ها همین‌طور هم هست. من اغلب احساسات و عواطف دیگران، به ویژه احساسات آنها که جوان و آسیب پذیرهستند را حس می‌کنم.

اما شرمنده ‌ام که بگویم ،زمان زیادی طول کشید تا فهمیدم دخترم نیز بسیار حساس است.

چطور یک کودک بسیار حساس را شناسایی کنیم؟

دکتر الین آرون، نویسنده کتاب کودک بسیار حساس، آدم بسیار حساس را اینگونه توصیف می ‌کند:

- به راحتی تحت تأثیر محرک‌های حسی مانند نور شدید ، صداهای بلند ، پارچه ‌های زبر یا بوی تند قرار می ‌گیرید.

- زندگی درونی غنی و پیچیده ‌ای دارید.

- از شما به عنوان حساس یا حتی خجالتی نام برده شده است.

- زندگی خود را به گونه ‌ای هماهنگ می ‌کنید تا از موقعیت‌های ناراحت کننده یا طاقت فرسا پرهیز کنید.

این ویژگی ‌ها در کودکان و بزرگسالان یکسان است. اگرچه معمولا تشخیص آنها در کودکان دشوارتر است. زیرا به طور مثال همه کودکان در بعضی مواقع سراسیمه و پریشان می ‌شوند یا تحت فشار قرار می ‌گیرند. ویژگی ‌های دیگر کودکان است که برای شناسایی کودک بسیار حساس مهم است. به خصوص اینکه کودک برای اجتناب از محرک‌ها یا موقعیت‌های ناراحت کننده چقدر تلاش می ‌کند.

اما مهمترین نکته ای که دکتر آرون در ارتباط با آدم بسیار حساس می ‌نویسد این است که حساسیت بالا در حدود ۲۰% از جمعیت وجود دارد که باعث پذیرفتن آن به عنوان یک ویژگی شخصیتی طبیعی (سالم و معمولی) می شود. اجازه بدهید تکرار کنم. بسیار حساس بودن کاملاً طبیعی است.

همه کودکان بسیار حساس خجالتی و ساکت نیستند.

با وجود اعتقاد قاطعانه من به طبیعی و نرمال بودن آدم ‌های بسیار حساس، دوست دارم حساسیت ‌هایمان را به عنوان خصلت های عجیب بیان کنم. این به این دلیل است که همه ما آدم ‌های بسیار حساس، منحصربه فرد هستیم. مطمئناً، مانند هرگونه شخصیتی دیگر ویژگی ‌های مشترکی میان ما وجود دارد. اما هر کدام به عنوان آدم بسیار حساس ، عطر و بو و ویژگی های بسیار حساس خاص خود را داریم.

مانند هر آدم بسیار حساس دیگر، من و دخترم تمام نشانه ‌های آدم ‌های بسیار حساس را نداریم. به عنوان مثال، من اتفاقاً فیلم ‌های خشن را دوست دارم. در حالی که بیشتر آدم ‌های بسیار حساس فیلم‌های خشن را دوست ندارند. از طرف دیگر من و دخترم هر دو به جنس چیزها حساسیم. مشکل لباس خواب تنها مشکل او نیست. همچنین هردوی ما از صداهای بسیار زیاد بیزاریم و هر دو کاملاً تحت تأثیر تغییرات پریشان می ‌شویم، به خصوص تغییرات غیرمنتظره ‌ای که نمی‌توانیم برای آنها آماده شویم.

این مساله حقیقت دارد که به آدم ‌های بسیار حساس اغلب به اشتباه برچسب "خجالتی" یا "ساکت" زده می‌شود. اما همیشه اینطور نیست. دختر من هرگز خجالتی و ساکت نیست. اگر بازی کردن او را ببینید، ممکن است فکر کنید که او اصلا یک آدم بسیار حساس نیست.

مساله در مورد آدم ‌های بسیار حساس و صدا این است: بیشتر صداهای غیرقابل پیش‌بینی مانند آژیر بلند، جیغ خواهر و برادر و سگ‌های همسایه هستند که مشکل سازند. اگر سر و صدای خود آدم (آدم بسیار حساس) باشد، داستان چیز دیگری خواهد بود!

کودکان بسیار حساس برای پیشرفت کردن به روتین نیاز دارند.

صادقانه بگویم. پیش از آنکه بدانم دخترم یک آدم بسیار حساس است، رفتارهای عجیب و غریب او مرا آزار می داد. همه چیز باید برای او درست باشد. این بدان معنا نیست که او به شدت به تمیزی حساس است، بلکه مجموعه ‌ای از قوانین وجود دارد که باید رعایت شود تا شرایط برای او قابل قبول باشد.

به عنوان مثال، روتین زمان خواب ما را در نظر بگیرید. از زمانی که کوچک بود تا الان نسبتا ثابت مانده است. حالا تصور کنید، اگر بخواهم اوضاع را تغییر دهم، با مشکل مواجه خواهم شد یا نه ؟

با هم کتاب می ‌خوانیم، موقع خاموشی همدیگر را در آغوش می ‌گیریم، و من بازو، کف دست ‌ها و کمرش را قلقلک می ‌دهم (ماساژ ملایمی که ما به آن قلقلک می ‌گوییم). هرشب بدون استثنا پیش از اینکه از من بپرسد "فردا چه کار می ‌کنیم؟" چند لحظه دیگر او را در آغوش می ‌گیرم.

این برنامه، باید به درستی و به ترتیب درست انجام شود و اگر به هر دلیلی اینگونه نباشد، افزودن حداقل ۱۰ دقیقه به روتین قابل قبول خواهد بود. اگر چیزی فراموش شد، باید (برای انجامش) برگردم. اگر من برنامه ‌های فردا را ردیف نکرده‌ باشم (که اغلب در همان لحظه ساخته می ‌شود)، او ناآرام خواهد شد. اگر صبر نکنم که او قبل از آخرین آغوش و شب بخیر آرام بگیرد، آشفته خواهد شد.

حالا موضوع را بهتر درک می ‌کنید و بله، بعضی شب ‌ها همانطور که به نظر می ‌رسد واقعا طاقت فرسا‌ هستند. اما در واقع، من این برنامه را دوست دارم. بیشتر شب ‌ها، با خوشحالی به او فرصت می ‌دهم تا به وضعیت دلخواهش برسد.

پذیرفتن کودک بسیار حساستان

حالا که می دانم دخترم یک آدم بسیار حساس است، از این موارد عجیب و غریب کوچک اذیت نمی ‌شوم. دیگر از رفتارهای خاص او ناامید نمی ‌شوم. از این حساسیت ‌ها متعجب نیستم و می‌ آموزم که از دریچه روح حساسش، او و روش او برای درک جهان را ببینم.

وظیفه من به عنوان مادر این است که فرزندم را همانگونه که هست و خواهد شد بپذیرم. من باید او را با همه خصوصیاتش بپذیرم و در آغوش بگیرم. حتی جزئیاتی که من دوست ندارم، یا متناسب با ترجیح من در انجام کارها نیستند.

زمان گفتن حقیقت است! من بیش از یک بار به هر دو دخترم گفته ‌ام: "خیلی حساس نباش".
واقعاً؟ این گفته زنی است که ادعا می ‌کند یک آدم بسیار حساس است؟! (فکر کردن پیش از حرف زدن از ویژگی ‌های قوی من به عنوان آدم بسیار حساس نیست.)

نیازی نیست فرزندان بسیار حساس ما این را بدانند. نیازی نیست که به آنها گفته شود محکم باشند. با این حرف در واقع به آنها می ‌گوییم این درست نیست که خودشان باشند. این حالتی هست که ما شرم و گناه را به آنها معرفی می ‌کنیم.

آنچه کودکان حساس بیش از هر چیز دیگری نیاز دارند.

کودکان بسیار حساس می ‌بایست همانطور که هستند پذیرفته شوند. آنها به عشق ما نیاز دارند و باید به آنها گفت که حساس بودن اشکالی ندارد. در حقیقت آنها باید بدانند که بسیار حساس بودن یک هدیه است.

به آنها بگویید که برخی از با استعدادترین افراد روی زمین، آدم های بسیار حساس بوده ‌اند.
مارتین لوتر کینگ ، مادر ترزا و جیم کری چند نمونه از این موارد هستند. کودک بسیار حساستان در مواقعی که زندگی برایش سختی هایی به همراه دارد، نیاز خواهد داشت که از این داستان ها استفاده کند.

اگر خود شما یک آدم بسیار حساس هستید، به آنها از زندگی تان به عنوان یک آدم بسیار حساس بگویید. به آنها بگویید که تنها نیستند و احساسی که دارند طبیعی است. بگذارید آنها شما را ببینند ، خود واقعیتان را بینند.

به آنها بگویید اشکالی ندارد که به سکوت احتیاج داشته باشند، یا از احساسی که لباس خواب آنها به پوستشان می دهد خوششان نیاید. به آنها کمک کنید راه حل ‌هایی برای حساسیت خود پیدا کنند، اما اطمینان حاصل کنید که فرزندان حساستان می دانند که آنها مشکلی ایجاد نمی کنند.

اما بیشتر از همه، به آنها بگویید که آنها فوق العاده هستند.

درباره نویسنده:

اما شیب (Emma Schaib) در سال 2013 فوق لیسانس خود را در رشته روانشناسی در دانشگاه ویکتوریا از شهر ولینگتون در کشور نیوزلند به دست آورد و از آن زمان تمام وقت در پست های تحقیقاتی شرکت ها برای سازمان های دولتی کار کرده است. او اخیراً به دنبال یک مادر (شادتر) بودن و سرعت آهسته تری در زندگی "شغل رویایی" خود را رها کرده است. او همچنین در پی عشق دیرین خود"نویسندگی خلاقانه" نوشتن را آغاز کرده. می توانید با او از طریق فیسبوک و اینستاگرام تماس بگیرید.

درباره مترجم:

آوا در سال 2012 به استرالیا مهاجرت کرده و در شهر بریزبین، ایالت کوئینزلند زندگی می کند. او دارای مدرک فوق لیسانس در رشته Business Process Management از دانشگاه QUT است و پس از تحصیل به عنوان مشاور در شرکت های دولتی و خصوصی مشغول به کار بوده است. او نویسندگی را به عنوان چشم انداز حرفه ای خود در چندسال آینده دنبال می کند و به نقاشی نیز علاقه مند است.

آوا از طریق کانال تلگرام https://t.me/AvaAssociation ، پیج اینستاگرام avaassociation و پیج فیسبوک https://www.facebook.com/ForIranians با تولید کتاب ها و داستان های صوتی با دوست داران ادبیات داستانی در ارتباط است. می توانید با او از طریق لینک های نام برده تماس بگیرید.

تمام تلاش ما در پناهگاه آدم های بسیار حساس این است که درباره خصوصیات و توانایی ‌های فوق العاده این افراد اطلاع رسانی کنیم!

انتشارات پناهگاه ما اطلاعات ارزشمندی درباره آدم ‌های بسیار حساس پیدا خواهید کرد.

منبع:

https://highlysensitiverefuge.com/highly-sensitive-child-is-normal/