من یک آدم بسیار حساس هستم!

نوشته علی‌رضا عرفانی

شاید مرا نشناسی اما من یک آدم بسیار حساس هستم. من دارای یک سیستم پیشرفته عصبی هستم که اطلاعات دریافتی از ورودی‌های مختلف را با شدت و جزییات بسیار بیشتری به مغز منتقل می‌کند و مغز نیز آن‌ها را با وسواس بیشتری پردازش می‌کند. همه‌ی این‌ها باعث می‌شود تا تجربه‌ای متفاوت از تمام جهان اطراف داشته باشم. تفاوتی که شاید برای بسیاری غیر قابل باور باشد. حرف بسیار است اما من می‌خواهم اینجا کمی با زبان خودم از خودم بگویم.

من یک آدم بسیار حساس هستم. تمام احساسات و عواطفی که انسان‌های معمولی دریافت می‌کنند را با شدت فوق‌العاده بیشتری در قلبم حس می‌کنم. من جزییات بسیار بسیار بیشتری را دریافت می‌کنم و تمام این‌ها روی من اثر می‌گذارد. شاید با خود بگویی که تجربه عجیب و سختی دارم! هنگامی که تمام احساسات خوب و بد دیگران را حس می‌کنم، حتی گاهی بیشتر از خودشان، حتماً در حال تجربه‌ی دنیای متفاوت‌تری هستم. ممکن است بسیاری هرگز چنین چیزی را دوست نداشته باشند. حتی کم نیستند انسان‌های بسیار حساسی که آرزو می‌کنند ای کاش هرگز بسیار حساس نبودند.

من یک آدم بسیار حساس هستم. یک آدم بسیار حساس و احساساتی... من این احساسات و این قلبم را یک موهبت خدایی می‌دانم. چرا که تمام تجربه‌های حسی بسیار تلخ و بسیار شیرین زندگی خود را در کنار هم و با هم دوست دارم. من قلب تکه تکه شده خود را بینهایت دوست دارم. احساسات بی انتهای خود را بینهایت دوست دارم و هر لحظه از آن مراقبت می‌کنم. من خنده‌ها و اشک‌های بی‌شمار خود را به یک اندازه و بینهایت دوست دارم. من تمام جهان را با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش دوست دارم و اگر از من بپرسند آیا باز هم به این دنیا خواهی آمد یا نه، قطعاً می‌گویم باز هم می‌آیم. باز هم می‌آیم و باز هم بسیار حساس بودن را می‌خواهم. من عاشق گرمای خورشید هستم، عاشق بوی گل‌ها، عاشق بوی بهار نارنج نازنینم، عاشق بوی دریای بی‌کران، عاشق درخت‌های زیبا، عاشق حیوانات، عاشق نوازش صورتم توسط باد، عاشق رنگین کمان، عاشق برف و باران و رعد و برق و عاشق هزاران هزار موهبت زیبای دیگر... چطور می‌توانم بوی نم و خاک ابتدای بارش باران و برخورد قطرات باران با برگ درختان و گیاهان را دوست نداشته باشم؟

من یک آدم بسیار حساس هستم و با تمام وجود قلب حساس و ظریف خود را دوست دارم. قلبم بارها و بارها شکسته است اما من بینهایت دوستش دارم. من قلبم را دوست دارم چون جای عزیزترین و بهترین‌های زندگی من در همین قلب کوچک است. باید با تمام وجود از قلبم مراقبت کنم. با تمام دل شکستگی‌ها، همچنانم قلبم مملو از عشق، امید، صبر، شکر گذاری و همه‌ی زیبایی‌های عالم است. از بسیار حساس بودنم گفتم. این را هم بگویم که این بسیار حساس بودن دلیل بر برتری من نسبت به دیگر انسان‌ها نیست. همچنان که دلیلی بر پایین‌تر بودن جایگاهم در جهان نیست.

من یک آدم بسیار حساس هستم. همان انسانی که Pearl Buck گفته است به شکلی ماورا الطبیعی، ماورای انسانی حساس به دنیا آمده است. برای من یک لمس همانند یک مشت است، یک صدای جزیی ناهنجار است، یک رخداد ناراحت کننده یک مصیبت است، یک شادی کوچک سعادت است، یک دوست معشوق است و یک معشوق برای من خداست. من تمام این حساسیتم را دوست دارم.

من سال‌ها به دنبال جایی که در آن انسان‌های شبیه خود را پیدا کنم، بودم. این مهم اتفاق نیفتاد تا اینکه ناگهان پناهگاه آدم‌های بسیار حساس را پیدا کردم. این پناهگاه امن توسط خانم خوشدل بزرگوار، مادر مهربان پناهگاه، تاسیس شد و اکنون در آستانه سالگرد تولد این پناهگاه امن هستیم. این روز را به همه تبریک می‌گویم. حضور در این جمع یک افتخار بزرگ برای زندگی من محسوب می‌شود. من گل‌های قاصدک دشت‌های بیکران قلبم را به تمام دوستانم تقدیم می‌کنم. همیشه حساس باشید و حساس باقی بمانید.