چگونه اینستاگرام از یک شبکه ی اجتماعی به رابین هود عصر تبدیل شد؟!

شاید زمانی شرکت ها و هولدینگ های بزرگ با هزاران شعبه در سراسر دنیا، خود را مانند کشتی غرق نشدنی تایتانیک تصور می کردند؛ غافل از اینکه کوه یخی به مراتب پیش بینی نشده تر و دهشتناک‌تر از آنچه تایتانیک را غرق کرد، در انتظارشان بود؛ ویروس منحوس کرونا!

هر آنچه که مردم عادی با آن دست و پنجه نرم میکردند، صرفا بخش قابل مشاهده‌ی این کوه یخی بود و آنچه پشت غول‌های اقتصادی دنیا را به خاک مالید، بخش پنهان آن. در حقیقت، کرونا نشان داد این سلطنت پوشالی هولدینگ‌های بزرگ بر اقتصاد جهان، بیشتر ناشی از ماشینی شدن و عادات‌ روزمره‌ی مردم بود تا کیفیت خدمات و پتانسیل جذب مشتری این شرکت‌ها!

با سر برآوردن محدودیت های مرتبط با کووید-19، دیگر امکان مراجعه‌ی حضوری برای دریافت خدمات وجود نداشت. بخش خدمات اینترنتی شرکت‌هایی که روزگاری دراز تامین کننده‌ی اصلی کالا و خدمات بودند، با هجوم خیل عظیم مشتریان مواجه شد. از آنجایی که بیشتر شرکت‌های مطرح دنیا هرگز تصور نمی کردند روزی اینچنین ورق به نفع خدمات آنلاین برگردد، یا در بهترین حالت آن روز را اینقدر هم قریب الوقوع نمی دانستند، بیشتر تمرکز خود را روی خدمات رسانی به صورت حضوری گذاشته بودند. زیرساخت‌های خدمات رسانی آنلاین بسیاری از همین شرکت‌ها، برای چنین حجم تقاضایی توسعه نیافته بود.

صنایع حمل و نقل، فروشگاه‌های زنجیره ای، مراکز خرید پر زرق و برق و ... یکی پس از دیگری طعمه‌ی پاندمی شدند. بیشترشان، چنان در باتلاق زیان فرو رفتند که برای ادامه‌ی حیات، راهی جز وام‌های دولتی و تعدیل نیرو پیش رویشان نبود. تمامی این‌ها، بخش پنهان کوه یخی بود که کشتی به ظاهر آسیب ناپذیر غول های اقتصادی جهان را تا مرز غرق شدن پیش برد. البته این حقیقت که بعضی از این شرکت ها، زرنگ تر بودند و با مشکل خاصی مواجه نشدند، قابل کتمان نیست!

از هولدینگ‌های بزرگ که بگذریم، بیشتر خرده فروشی‌ها و مراکز خدماتی کوچک نیز پلتفرم خاصی برای ارائه‌ی خدمات آنلاین خود نداشتند. راه اندازی و توسعه‌ی فروشگاه های آنلاین نیز هزینه‌های سرسام آور روی دست صاحبان کسب و کار می گذاشت. کجاست آن پلتفرمی که هم تعداد زیادی کاربر داشته باشد و هم استفاده از آن آسان؟ همه‌ی نگاه‌ها به یک سو دوخته شد: اینستاگرام!

این بار، اینستاگرام نه در قامت صرفا یک شبکه‌ی اجتماعی سرگرم کننده، که در هیئت یک ناجی ظاهر شد. رابین هودی که خیل عظیم مشتریان را از بیزینس‌های بزرگ گرفت و به شرکت‌ها و کسب و کارهای انتقال داد.

حالا صاحبان بیزینس در اینستاگرام، آنقدر سرشان مشغول بود که حتی بسیاری، اداره‌ی پیج اینستاگرام خود را به ربات‌های اینستاگرامی سپردند تا بتوانند مشتریان را مدیریت کنند.

ربات اینستاگرام نه تنها به اداره‌ی پیج، که به افزایش تعامل و بازدیدکنندگان فروشگاه های اینستاگرامی کمک می‌کرد که خود باعث افزایش تصاعدی سود این کسب و کارها می‌شد. ( اگر نمی دانید ربات اینستاگرام چیست، صفر تا صد این ابزار شگفت انگیز را در مقاله ی ربات اینستاگرام را بخوانید!) کار به جایی رسید که امروز، یک سال و اندی پس از پاندمی کووید-19، کمتر کسی باقی مانده که تا به حال خریدی از کسب و کارهای اینستاگرامی نکرده باشد.

به طور خلاصه، حتی اگر تحول هم نگوییم، کرونا باعث تسریع چرخش کسب و کارها به پلتفرم‌های اینترنتی شد. در این میان، نقش اینستاگرام پررنگ تر از پلتفرم های دیگر به نظر می رسد. دیگر برای راه اندازی یک کسب و کار موفق، نیازی به سرمایه‌ی اولیه هنگفت، شعبات متعدد و کارکنان پرشمار نیست. یک پیج اینستاگرام، یک اشتراک ربات اینستاگرام و یک فرد بااراده و صبور، تنها چیزی است که یک کسب و کار موفق به عنوان سوخت اولیه به آن نیاز دارد.

قانون ساده است؛ یک پیج اینستاگرام بساز، با استفاده از ربات اینستاگرام و تولید محتوای منظم فالوور و بازدیدکننده جذب کن، پیج که به اندازه‌ی کافی شلوغ شد، اداره‌اش رو به ربات بسپار و خودت مشتریات رو مدیریت کن. به همین سادگی!

شاید بعد از چند دهه، از این روزها به عنوان عصر طلایی رشد کسب و کارهای نوپا یاد شود؛ همانطوری که ما از اوایل قرن بیستم به عنوان دوره ای طلایی رشد ایده های جذاب یاد می‌کنیم. دوره‌ای که در آن، به لطف اینستاگرام، کسب و کارها میتوانند بدون نیاز به هیچگونه امکانات خاصی، از صفر شروع به پیشرفت کنند و به سرعت مطرح شوند.

همه ی این ها یک احتمال به حساب می‌آیند، اما از یک چیز مطمئنیم: آن روز، تنها نام کسانی مطرح خواهد بود که از این فرصتی که اینستاگرام، این رابین هود عصر نوین، فراهم کرده، به درستی استفاده کنند یا به اصطلاح قدیمی ها، فرصت غنیمت شمارند!