شهر هوشمند انسان هوشمند می‌خواهد

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و هوشمند شدن بسیاری از جزئیات زندگی، افزایش رفاه و بسیاری از تغییرات بزرگ دیگر در سبک زندگی انسان‌ها، به نظرم آمد تا یک مسأله بسیار مهم و حیاتی را با شما در میان بگذارم.

اولین مسأله این است که هدف ما از این همه هوشمند سازی و پیشرفت تکنولو‌ژی چیست؟


جواب سؤال بسیار واضح است. انسان‌ها به دنبال رفاه بیشتر هستند و با مکانیزه شدن هر شیء ممکن، این رفاه بیشتر قابل دست‌یابی است.

چه کسانی در این پیشرفت و هوشمند سازی بازیگر هستند؟ طبیعی است که برخی متخصصین حوزه تکنولوژی و هوشمندسازی در حال برنامه‌ریزی و پیشرفت برای این پدیده هستند.

پس بقیه مردم در این بازی چه نقشی دارند؟

اکثر مردم مصرف‌کنندگان این هوشمندسازی و محصولات تکنولوژی هستند. رفاه بهتری خواهند داشت و در بازه‌های زمانی کوتاه‌تر، مقدار کار بیشتری انجام خواهند داد.

البته نیاز‌های انسان نسبت به گذشته نیز تغییر کرده است. مثلا تا بیست سال پیش لازم نبود شما اینترنت داشته باشید و کارهایتان را حضوری انجام می‌دادید. ولی الان تقربیا انجام هیچ کاری بدون اینترنت ممکن نیست و اگر می‌خواهید زنده بمانید، لاجرم باید به استفاده از این تکولوژی روی بیاورید. دلیل آن هم این است که بسیاری از مردم با استفاده از این تکنولوژی رقیب سرسخت شما خواهند بود و بازار کار شما را خواهند ربود. پس رشد تکنولوژی خود یک موج است که مجبوریم بر آن سوار شویم.

همین مقاله نمونه‌ای از این ایده است. شما به احتمال زیاد من را ندیده‌اید ولی ایده من با استفاده از این تکنولوژی در کمترین زمان به شما منتقل شد.

این جنبه مثبت قضیه است.

ولی مسأله اساسی در مواجه شدن با این پدیده، مسیری است که این موج طی می‌کند. به کجا؟

وقتی از دور به این مسأله نگاه کنید، مسائل جالبی نظر شما را جلب خواهد کرد.

این تصویر را در ذهن خود بسازید.

یک رقابت سرسخت بین مردمان یک شهر برای پیشروی و کسب سهم بیشتر از بازار در جریان است. این مردم اینقدر در این رقابت غرق شده‌اند که هر روز برای این تکنولوژی و پیشرفت آن کار جدیدی عرضه می‌کنند. این غرق شدن را به خوبی تصور کنید. شب و روز کار می‌کنند تا از رقیبان خود عقب نیفتند. و بقیه نیز به همین ترتیب برای اینکه عقب نمانند در حال تلاش شبانه‌روزی هستند. حالا تمام مردم را در این تصویر تصور کنید. همه در حال تلاش شبانه روز برای این اتفاق هستند.

سؤال من اینجاست: آیا چیزی را فراموش نکردیم؟

بگذارید آخر این موج را به تصویر بکشیم. فرض کنیم که تکنولوژی و هوشمندی زندگی به بالاترین درجه‌های خودش رسید. همه تلاش خود را کردند و چنین دستاوردی را به ارمغان آوردند. ساختمان تکنولوژی تکمیل شد.

به نظر شما چیزی را فراموش نکردیم؟

اگر متوجه نشدید که چه چیزی را فراموش کردیم، احتمالا شما نیز به آفت تکنولوژی و جنبه منفی آن دچار شدید.

همه این اتفاقات را انسان‌ها برای خودشان و زندگی‌شان رقم زدند. تمام تمرکزشان بر این موضوع بوده. با توجه به قواعد تفکر، وقتی شما نسبت به موضوعی تمرکز بسیار زیادی دارید، یعنی تمرکز شما نسبت به موضوعات دیگر در آن لحظه تقریبا صفر است. یعنی اگر تمام زندگی خود را مشغول به این موضوع بوده‌اید، قسمت‌های دیگری را از دست داده‌اید.

آن قسمت بسیار مهم خود ما هستیم. شهر هوشمند را می‌خواهیم برای کی؟

سؤال را اینطور مطرح می‌کنم: آیا شهر هوشمند بدون انسان‌های هوشمند ارزشی دارد؟

فکر کنم نکته اصلی این بحث واضح شد. مشکلی که با تکنولوژی پیش آمده، فراموش کردن خودمان است و غرق شدن در این تکنولوژی. انسانی که خودش را از دست بدهد،‌ تکنولوژی به چه‌کارش می‌آید؟ تبدیل می‌شود به ماشینی که با ماشین‌های دیگر در ارتباط است. از او فقط یک ماشین باقی مانده است. همانطور که با نگاهی به اطراف خودمان این پدیده را می‌توانیم لمس کنیم.

تکنولوژی در خدمت ماست ولی ما آن را به هدف خودمان تبدیل کردیم. هدف اصلی که خودمان بودیم را از یاد بردیم. و چه بسیار انسان‌هایی که به همین ترتیب ادامه دادند و زندگی‌شان به پایان رسید.

اگر ما خودمان را پیدا نکنیم و خودمان را نسازیم، از این دنیا هیچ نصیبی نداشته‌ایم.

شهر هوشمند، انسان‌های هوشمند می‌خواهد. و انسان‌ هوشمند انسانی است:

۱. آینده‌نگر

۲. بلند فکر

۳. خودآگاه

۴. هدف‌شناس

۵. آگاه

۶. خوش برخورد و خوش اخلاق

۷. دارای ارزش‌های اخلاقی و فکری

و بسیاری ویژگی‌های دیگه که در جای دیگر می‌ٰتوانید درباره آن‌ها جستجو کنید.

شهر هوشمند انسان هوشمند می‌خواهد. هوشمند باشید.