زنی فراتر از وال استریت: ویکتوریا وودهال و مبارزاتش برای حقوق زنان

در یک صبح سرد فوریه ۱۸۷۰، دو خواهر با ظاهری چشمگیر و آراسته، سوار بر کالسکه‌ای به سمت خیابان براد نیویورک حرکت کردند تا با جمعیتی هزار نفری روبرو شوند. ویکتوریا وودهال و تنی سی کلافلین، با لباسی که نمادی از جسارت و نوآوری بود، قصد داشتند نخستین شرکت کارگزاری زنانه جهان را با نام Woodhull, Claflin, & Co. افتتاح کنند. بانکداران، کارگزاران، روزنامه‌نگاران و تماشاچیانی که در پیاده‌رو جمع شده بودند، با کنجکاوی این رویداد تاریخی را نظاره می‌کردند.

خواهران وودهال و کلافلین با ظاهری آراسته و جسورانه، با کراوات‌های ابریشمی و خودکارهای طلایی، به دنبال جلب توجه و ایجاد تأثیر بودند. دامن‌ها و موهای کوتاه آن‌ها، در آن زمان که زنان به رعایت پوشش‌های سنتی عادت داشتند، جسارتی بی‌نظیر به شمار می‌رفت. این آغازین فصل از یک درام فمینیستی حماسی بود که در آن، وودهال نه تنها به عنوان اولین زن نامزد ریاست جمهوری ایالات متحده شد، بلکه درگیر یکی از پر سر و صداترین محاکمات تاریخ آمریکا شد و در نهایت به یکی از سخت‌ترین زندان‌های نیویورک راه یافت.

این رویداد تاریخی، نقطه عطفی در مبارزات زنان برای دستیابی به حقوق برابر محسوب می‌شد. جنگ داخلی آمریکا فرصت‌های جدیدی را برای زنان ایجاد کرده بود و آن‌ها به تدریج به استقلال مالی دست یافته بودند. تصویب پانزدهمین اصلاحیه که به مردان آفریقایی-آمریکایی حق رأی می‌داد، وودهال را بر آن داشت تا استدلال کند که زنان نیز بر اساس اصول اعلامیه استقلال و اصلاحیه‌های چهاردهم و پانزدهم، حق دارند تا در انتخابات شرکت کنند.

وودهال، زنی که در سال ۱۸۳۸ در هومر، اوهایو، در خانواده‌ای مبارز زاده شد، شرکت کارگزاری خود را با دو هدف فمینیستی بنیادی تأسیس کرد: نخست، ایجاد فضایی امن برای زنان تا بتوانند سرمایه‌های خود را مدیریت کنند و دوم، اثبات این که زنان قادر هستند در محیطی به شدت مردانه مانند وال استریت، به موفقیت دست یابند.

در سال ۱۸۷۰، در میان هزاران مرد حقوقدان و پزشک در آمریکا، تعداد بسیار اندکی از زنان در این حرفه‌ها فعالیت می‌کردند.اما حضور زنان در دنیای پر هیاهوی بازارهای مالی، تقریباً صفر بود. وودهال در این باره چنین گفته بود: «هنگامی که برای نخستین بار به وال استریت آمدم، حتی صد زن در سراسر ایالات متحده سهام نداشتند یا جرأت نشان دادن استقلال مالی را نداشتند. مردان بلندپایه، هرگونه تلاش زنان برای سرمایه‌گذاری را تحقیرآمیز می‌دانستند.»

با این حال، پشت استقبال پرشور مردم از افتتاحیه شرکت کارگزاری، رازی نهفته بود. شایعات حکایت از آن داشت که کورنیلیوس واندربیلت، ثروتمندترین مرد آمریکا، از این شرکت حمایت مالی کرده است. وودهال ادعا می‌کرد که پیش از تأسیس شرکت، مبلغ هنگفتی را از طریق معاملات سودآور به دست آورده است. اما شواهد نشان می‌داد که سرمایه اولیه آن‌ها بسیار کمتر بوده و رابطه کلافلین، خواهر جوان‌تر، با واندربیلت کهنسال، نقش مهمی در تأمین مالی شرکت داشته است.

با وجود این شایعات، شرکت کارگزاری خواهران وودهال با استقبال قابل توجهی روبرو شد. مردان وال استریت با کنجکاوی به این شرکت تازه تأسیس می‌آمدند تا ببینند آیا زنان قادر به درک پیچیدگی‌های بازارهای مالی هستند یا خیر. خواهران وودهال نیز با موفقیت در معاملات شرکت کرده و برای مشتریان زن خود سودآوری ایجاد میکردند.

اما برای وودهال، تأسیس شرکت کارگزاری تنها بخشی از مبارزات او بود. او آرزو داشت با استفاده از این فرصت، به پیشبرد حقوق زنان کمک کند. وودهال به حقوق برابر زنان، از جمله حق رأی، آزادی طلاق و استقلال مالی اعتقاد داشت. به همین دلیل، او و خواهرش روزنامه‌ای رادیکال به نام Woodhull & Claflin’s Weekly را منتشر کردند تا افکار و ایده‌های خود را با دیگران در میان بگذارند.

با وجود آغاز امیدوارکننده، شرکت کارگزاری خواهران وودهال و کلافلین عمر طولانی نداشت. معاملات پرخطر آن‌ها در بازار طلا و از دست دادن حمایت مالی واندربیلت در پی رسوایی‌های شخصی کلافلین، شرکت را به ورطه نابودی کشاند. همچنین، اختلافات بر سر سرمایه‌گذاری‌های از دست رفته و سخنرانی‌های جنجالی وودهال در مورد عشق آزاد، بر محبوبیت آن‌ها افزود.

خواهران وودهال مجبور شدند سبک زندگی مجلل خود را رها کرده و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم کنند. با این حال، ویکتوریا وودهال همچنان به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و در سال ۱۸۷۲، در راس حزب حقوق برابر، نامزد ریاست جمهوری شد. او فردریک داگلاس، مبارز لغو بردگی، را به عنوان معاون خود انتخاب کرد.

در این دوره، وودهال مواضع رادیکال‌تری اتخاذ کرد و از کمونیسم و کوموناردهای پاریس حمایت کرد. این اقدامات، محبوبیت او را در میان عموم مردم کاهش داد. در نهایت، انتشار مطالبی جنجالی در روزنامه آن‌ها، منجر به دستگیری و زندانی شدن هر دو خواهر شد.

محتوای این مطالب شامل اتهامات افترا علیه یک سرمایه‌گذار و افشای رابطه نامشروع یک کشیش مشهور با همسر یکی از حامیان مالی‌اش بود. این اتهامات، به یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های آن زمان تبدیل شد و وودهال روز انتخابات ریاست جمهوری را در زندان گذراند.

در عرض چند سال، زندگی وودهال از اوج شکوه به حضیض سقوط کرد. او که زمانی به عنوان یک رهبر فمینیست قدرتمند شناخته می‌شد، اکنون با اتهاماتی چون فحشا و فریبکاری روبرو شده بود. با این حال، وودهال همواره مدعی بود که هدف اصلی او از ورود به وال استریت، پیشبرد حقوق زنان بوده است.

در ژانویه ۱۸۷۷، با درگذشت کورنیلیوس واندربیلت، ثروتی هنگفت به ارث گذاشته شد. وصیت‌نامه واندربیلت، که بیشتر ثروت او را به پسرش ویلیام و نوه‌هایش اختصاص داده بود، جرقه اختلافات خانوادگی را زد. خواهران ویلیام مدعی شدند که پدرشان به دلیل مشکلات روانی، توانایی تنظیم وصیت‌نامه را نداشته است.

در این میان، نام خواهران وودهال و کلافلین نیز در این پرونده مطرح شد. شایعات حاکی از آن بود که ویلیام واندربیلت مبلغ قابل توجهی به آن‌ها پرداخت کرده است تا در دادگاه به نفع او شهادت دهند. این موضوع، یک بار دیگر خواهران وودهال را به مرکز توجه رسانه‌ها کشاند.

با دریافت بخشی از این ثروت، خواهران وودهال به انگلستان سفر کردند و زندگی جدیدی را آغاز کردند.ویکتوریا وودهال با جان مارتین، از اعضای یک خانواده بانکدار، ازدواج کرد. تنی سی کلافلین نیز با فرانسیس کوک، یکی از ثروتمندترین مردان بریتانیا، ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش، به فعالیت‌های بانکی پرداخت.

وودهال در انگلستان نیز به فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی ادامه داد. او به موضوعاتی مانند بهداشت عمومی، حقوق زنان و ژنتیک علاقه‌مند بود و روزنامه‌ای را منتشر می‌کرد. در سال‌های پایانی عمر، وودهال به یک چهره محبوب در جامعه محلی تبدیل شد و به عنوان یک "بانوی سخاوتمند" شناخته می‌شد.

با وجود همه موفقیت‌ها و دستاوردها، وودهال در تاریخ فمینیسم جایگاهی متناقض دارد. برخی او را به عنوان یک پیشگام جسور و مبارز می‌شناسند و برخی دیگر به دلیل سبک زندگی پرماجرا و برخی تصمیمات بحث‌برانگیز او، از او انتقاد می‌کنند.

در نهایت، ویکتوریا وودهال زنی پیچیده و چند وجهی بود. او زندگی پر فراز و نشیبی داشت و در طول عمر خود به دستاوردهای قابل توجهی دست یافت. اگرچه نام او در بسیاری از کتاب‌های تاریخ فمینیسم کمتر دیده می‌شود، اما بدون شک نقش مهمی در شکل‌گیری جنبش زنان در قرن نوزدهم ایفا کرد.