ایراسوگرافی؛ برداشتی دیگر...

........

در متن‌های پیشینِ منتسب به ایراسوگرافی ( همان Iran_social_photography به رسم الخط فارسی!) به تکلف از کاروبار و همه‌ی آنچه که اتفاق افتاده و یا قرار است در آینده‌ای نزدیک در این مجموعه‌ی 4 ساله‌مان به وقوع بپیوندد، صحبت کردیم. کمی خودمانی‌ترش می‌شود این: ما اینجا هستیم تا بی شمار موضوع و مفهوم جامعه شناختی را در قالب عکس‌هایی مطرح کنیم که سریع‌تر از هر قاب و دست نوشته‌ی دیگری می‌توانند مضامین را بدون کوچکترین سخنی نمایش دهند. این انتقال مفهوم ، حال هر چه قدر هم جزئی و دست چین شده، این فرصت را به ما داده تا بیشتر از هر دستاورد دیگری به این نتیجه برسیم که از یک اصطلاح تخصصی مرتبط با جامعه شناسی تا برداشت مخاطب از آن، گاهی فرسنگ‌ها فاصله وجود دارد.

تصور کنید بعد از کلی تحقیق و تفحص در مورد موضوع تفکیک جنسیتی و زیر و رو کردن نظریات جامعه شناختی و یافتن پیوند میان آن با پرسه زنی و فضاهای بی دفاع شهری و رسیدن به یک حلقه‌ی مشترک به نام مبارزه‌های خرد افراد در سطح زندگی روزمره!! و قطعاً در شدن جان از بدنِ فرد مذکور، تنها چیزی که بشنوی این باشد : حالا بشینین تا عکس اتوبوس براتون بیاد.... !!!... و این یعنی فرسنگ‌ها فاصله.... و این یعنی این پیوند قرار نیست همان گونه که ما فکر می‎کردیم در ذهن مخاطب نقش ببند؛ او داستان خودش را روایت می‌کند.

یکی از مجراهایی که می‌توان با نظرات این چنینی و یا تخصصی در مورد عکس مواجه شد، نقد عکس ایراسوگرافی است که انواع نقد را با هر سبک و سیاقی شامل می‌شود.

ایراسوگرافی، هر ماه با یک موضوع مشخص، در ابتدا در دو بخش داوری تخصصی و مردمی و اکنون با حذف مورد دوم به همراه یکسری جوایز از پیش تعیین شده ، مسابقه برگزار می‌کند. نزدیک‌ترین رویداد این مجموعه به تاریخ نگارش این متن، رویداد « عکسی برای امیر » است که بستر و فرصتی بود برای بازنمایی شرایط سیاسی و اجتماعی ایران از نگاه راویانی که در تاریخ رسمی جایی ندارند و به همین دلیل ایراسوگرافی تصمیم گرفت صدای آن‌ها باشد.

اینستاگرام و سایت ایراسوگرافی به آدرس

https://irasography.com/ و https://www.instagram.com/irasography/

اصلی‌ترین فضاهایی هستند که ارتباط ما را با شما ممکن می‌کنند. امکان بارگذاری هر تعداد عکس در سایت ایراسو و نمایش برخی از آن‌ها در صفحه‌ی اینستاگرامی به تازگی در این مجموعه اتفاق افتاده و افراد و یا سازمان‌ها می‌توانند با ساختن یک پروفایل عکاسی در سایت، علاوه بر امکان نمایش عکس‌های خود به خرید و یا تنها تماشای آثار دیگران بپردازند.

ایراسوگرافی قرارش با خودش حداقل!، ساختن بستری است که عکس بشود واسطه؛ واسطه‌ای برای آزمودن و شاید بهتر باشد بگوییم واسطه‌ای برای فهم ما از آن چیزی که در ذهن مخاطب در مورد یک مسئله‌ی اجتماعی وجود دارد و شکل گرفته‌است. سوای از نفع مادی آن، هر ماه و با هر مسابقه‌ای امکانی برایمان مهیا می‌شود تا لایو ترین و زنده‌ترین برداشت جمعی از یک مسئله و دغدغه را دریافت کنیم؛ نمی‌گویم بی واسطه و خالص! نه.... عکس به خودی خود یعنی نادیده گرفتن کلیت ماجرا و تنها ثبت گوشه‌ای از آن. پس عکس واسطه است. یک بازنمایی است. نه واقعیت بلکه جلوه‌ای محدود از واقعیت....

به تجربه‌اش می‌ارزد....