معلم
روز برنامهنویس
چند سالی است که روز ۲۲ شهریور مطابق با ۱۳ سپتامبر (۱۲ سپتامبر در سالهای کبیسه) در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان روز برنامهنویس شناخته میشود. این روز، دویست و پنجاه و ششمین روز سال در تقویم میلادی است. حالا چرا 256 ؟ برنامهنویسان خوب میدانند! برنامهنویسی یعنی تولید برنامه به زبانی که کامپیوتر بفهمد. از طرف دیگر در میان اعدادی که کوچکتر از ۳۶۵ (که تعداد روزهای یک سال است) هستند، عدد ۲۵۶ بزرگترین توان عدد 2 است. همچنین در سیستم اعداد دودویی (باینری)، یک بایت میتواند حداکثر ۲۵۶ عدد متمایز را پشتیبانی کند. پس عدد ۲۵۶ عددی آشنا برای کامپیوترها، و البته برای برنامهنویسهاست!
مهندسان کامپیوتر و کارشناسان حوزه فناوری اطلاعات از اهمیت برنامهنویسی آگاهند. وجود موقعیتهای شغلی فراوان در جهان و البته در ایران، رونق کسبوکارهای مبتنی بر برنامهنویسی و اشتیاق دانشجویان به تحصیل در رشته کامپیوتر، از نشانههای اهمیت روزافزون برنامهنویسی در ایران و البته در جهان است. اگر به فضای استارتاپی کشور هم بنگرید، بخش قابل توجهی از کسبوکارهای نوپا و موفق در ایران به حوزه فناوری اطلاعات متعلق است که مستقیماً به برنامهنویسی کامپیوتر وابسته است.
اما دیگر برنامهنویسی مهارتی مختص مهندسان و کارشناسان حوزه کامپیوتر نیست. در سالهای اخیر، نیاز به مهارت برنامهنویسی در بسیاری از شغلهای دیگر دیده میشود. امروزه متخصصان مختلفی را از حوزههای مختلف میبینیم که برنامهنویسی میدانند. من پزشکان، روانشناسان، هنرمندان، مهندسان غیرکامپیوتری (مثل مهندس عمران و مکانیک) و دانشمندان حوزههای علوم انسانی (مثل مدیریت و اقتصاد) و متخصصان علوم پایه (مثل فیزیک و ریاضی) فراوانی میشناسم که از مهارت برنامهنویسی به شکل جدی در شغل خود استفاده میکنند. ولی این هم همه ماجرا نیست. شعار بسیاری از متخصصان در سالهای اخیر، مهارت برنامهنویسی برای همه مردم است. نه فقط کسانی که در شغل خود به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به برنامهنویسی کامپیوتر نیاز دارند. استیو جابز معتقد بود که همه مردم باید برنامهنویسی کامپیوتر یاد بگیرند، زیرا برنامهنویسی به شما میآموزد که چگونه فکر کنید. در واقع، برنامهنویسی یک روش حل مسأله (Problem Solving) است. حتی اگر در زندگی شغلی از مهارت برنامهنویسی استفاده نکنید، در ابعاد مختلف زندگی به مهارت حل مسأله نیاز خواهید داشت.
من برنامهنویسان مختلفی را میشناسم که عاشق این کارند. اما چرا؟ حل مسأله، حس رضایت در انسان ایجاد میکند. ولی برنامهنویسی فقط حل مسأله هم نیست! فضای برنامهنویسی، جایی بین دانش، مهارت و هنر است. یعنی روح و احساس و میل به زیباییشناسی را نیز گاهی درگیر میکند. بهعلاوه، برنامهنویسی به معنی خلق کردن برنامههای جدید است. یک برنامهنویس، هر روز در حال خلق کردن یک موجود جدید کامپیوتری و نرمافزاری است. حسی که خلق کردن و خلاقیت در انسان ایجاد میکند، شگفتانگیز است. خلق کردن کار خوبی است، وگرنه خدا هم این کار را انجام نمیداد!
نمیدانید خلق کردن برنامههای کامپیوتری چه حس خوبی دارد! میدانید؟!
...
پینوشت: یادگیری برنامهنویسی مختص سن و شغل و تحصیلات خاصی نیست. اگر دسترسی به کامپیوتر و اینترنت دارید، از همین امروز شروع کنید. آدرس دسترسی به چند آموزش ویدیویی برنامهنویسی در ادامه آمده است. شما هم اگر آموزش خوبی میشناسید، کامنت بگذارید.
https://maktabkhooneh.org/course/برنامه-نویسی-پیشرفته-mk187/
https://gotoclass.ir/courses/آموزش-پایتون/
https://javacup.ir/javacup-training-videos/
مطلبی دیگر از این انتشارات
اشتراک داده ها بین لاراول و جاوااسکریپت
مطلبی دیگر از این انتشارات
داستان سختافزار آزاد - قسمت اول : منطق و ریاضیات یاد بگیریم
مطلبی دیگر از این انتشارات
Just For Fun یا چی؟؟