در باب نوشتن

نوشتن مقدس است،

حداقل بنظر من اینگونه می‌باشد.
خداوند به قلم قسم خورده است.
اصلاً بدون نوشتن، کتابها و کتابخانه‌ها که میراث ما هستند، چگونه بوجود می‌آمدند؟!
ما موجودات ذخیره کننده‌ایم،
ما پول و امکانات را ذخیره می‌کنیم،
اما مهمترین پس‌انداز و ذخیره‌ی ما ذخیره کردن افکارمان است،
ما برتر شدیم چون خلاقیت داشتیم و چون این خلاقیت‌ها را به فرزندان و آیندگانمان منتقل کردیم و در راس این انتقال‌ها کتاب قرار دارد، ما نوشتیم تا ماندگار شدیم، ما حتی برکوهها و سنگها نوشتهای خود را حک کردیم، ما انسانها هر روز بر علم و خِرَد خود افزودیم تا از کوهها بلندتر و از عقابها بلند پروازتر شدیم.
بله، رکن بزرگ آموزش مربیست ولی مربی یا استاد نیز با میراث علمی خود یعنی کتاب بر شانه‌های اساتید قبلی ایستاده است، یادمان نرود اگر آموزش بدون این میراث بود ما فقط اندکی از حیوانات جلوتر بودیم.
من نیز عاشق خط خطی کردنم و اگر فرصتی گیرم آید، دریا دریا، مرکب، و جنگلها کاغذ، برام کافی نیست،
البته گاهی همه را در یک خط می‌نویسم و از این قناعت و خساست خودم شرمسارم، و هر بار توبه می‌کنم...
اما باید نوشت و نوشت...
نوشتن از روح می‌آید.....و ارواح بزرگتر بیشتر می‌نویسند.
دوستان اگر می‌خواید ماندگار شوید.... دائم بنویسید.
ارسطو ارسطو نشد مگر با نوشتن افکار و دانسته‌هایش و خیام، زکریای رازی،ابوریحان بیرونی،جمال زاده، اسحاق نیوتون، انیشتین، ایزاک آسیموف، فردوسی، حافظ و سعدی و...

چه ریاضیدان باشید، چه شاعر، چه فیزیکدان و چه داستان نویس و غیره، باید افکارتان را بنویسید تا جاودان شوید.

ارادتمند کمیل عالم‌زاده انصاری