سرمقاله
نویسنده : دیبا مسیحی
به نام آن که گل را خنده آموخت
و برجان شقایق آتش افروخت....
چرا زایندهرود؟
از گذشته تا کنون رودخانهی اصفهان نامهای زیادی داشته است که یکی از معروفترین آنها همین اسم زایندهرود است، اما چرا این اسم را روی این رودخانه گذاشتهاند؟
اطلاق این نام بدین سبب است که آبهای آبیاری شده بعد از نفوذ به خاک دوباره به رود برمیگردند، به عبارت دیگر زایندهرود توانایی موجود بودن و خودکفا بودن دارد، زایندهرود زایاست!
نه فقط زایندهرود بلکه ذاتا طبیعت قدرت زایندگی دارد و مهمتر از همه انسان!
زایندگی به معنای توانایی آفرینش موجود است. آفرینش چیزی که جریان دارد و زنده است. به طور خاص انسان، توان آفرینش کلام، اندیشههای نوین و دستاوردهای جدید را دارد که تمام اینها ویژگیهای سازگار دوران جوانی و میانسالی میباشد و در مقابل آن، رکود، درخودفرورفتگی و عدم تحرک و در نتیجه جدا شدن از خط تکامل و خوشبختی قرار گرفته است. از آنجا که بیشتر مخاطبان بامداد نسل جوان جامعه میباشند و در جهت اهمیت آگاهی از این موارد، بامداد تصمیم گرفته است در این شماره به صورت اختصاصی به موضوعات "زایندگی و تکامل" بپردازد.
بدین منظور به بررسی انسان کامل از دیدگاه مولانا پرداختهایم و چند مقاله علمی نیز در زمینهی زایندگی و تکامل نوشتهایم که امیدوارم حال وهوای روزهای سرد کروناییتان را عوض کند. کتاب "انتخاب سوفی" را معرفی کردهایم و چند شعر و متن ادبی برایتان نوشتهایم.
همانطور که احیانا اطلاع دارید به تازگی شورای مرکزی جدید کانون شعر و ادب شروع به کار کرده است؛ از این فرصت استفاده میکنم و به نمایندگی ازدست اندرکاران نشریه بامداد به شورای قبلی خسته نباشید میگویم و برای اعضای جدید آرزوی موفقیت میکنم.
در انتها شما را به خواندن "زایندگی و تکامل" دعوت میکنم.
مطلبی دیگر از این انتشارات
مرگ زمین
مطلبی دیگر از این انتشارات
بی تو آواز به هم میریزد...
مطلبی دیگر از این انتشارات
سمت من بیا