سر مقاله

به نام او که زینت زبان‌ها و یادگار جان‌هاست.

سخنی اندک با شما

همچون شماره‌ها‌ی پیشین، تمرکزِ «بامداد» بر موضوعی خاص متناسب با حالِ دوران می‌باشد. با توجه به سلیقه‌ی ادبی دوستان نویسنده تصمیم بر آن شد که در این شماره، به هر دو موضوعِ «پاییز» و «فراموشی» در کنار هم پرداخته شود.

فرصت را غنیمت می‌شمارم و در اینجا از تمام اعضای هیئت تحریریه‌ی بامداد که این حقیر را در اولین شماره‌ای که به عنوان سردبیر در خدمت شما عزیزان هستم، یاری نمودند، تشکر می‌کنم.

و بدین‌وسیله از تلاش‌ها و زحمات بی‌دریغ آقایان «فلاحی» و «نیازی» در شماره‎‌های پیشین و همراهی صمیمانه‌ی ایشان در شماره‌ی کنونی قدردانی می‌کنم. همچنین با سپاس فراوان از خانم «ریاضی» و آقای «نافع» که در به ثمر نشستن این شماره یاری‌رسان بودند. این دو عزیز، زین پس، به عنوان «دبیر تحریریه» در کنار بامداد خواهند بود.

سخن کوتاه می‌کنم و شما را به خواندن «پاییزِ فراموشی» دعوت. امید است که در بحبوحه‌ی کرونا و ایام امتحانات، «بامداد سی‌وپنجم» دلچسب وجودتان باشد.