نقد ترانه|خطی از ترانه ی بابک صحرایی

نویسنده: یاس شریفی ورودی 98 رشته ی اقتصاد

پاییز یه وقتا میتونه یه باغ و زیباتر کنه
گاهی یه گریه میتونه دنیا رو شعله ور کنه
در نقد این خط از ترانه‌ی بابک صحرایی می‌توان گفت که خزان، پاییز، تنهایی و ظلمت، گاهی منجر به ظهور بهترین اتفاقات می‌شود. در اینجا به زیبایی پاییز اشاره شده‌است؛ ترکیب‌ رنگی که یک باغِ مرده را زنده می‌کند. دنیایی از رنگ که پاییز به باغی پژمرده می‌بخشد تا جان بگیرد و جان ببخشد به عاشق ها، دل خسته‌ها!
پاییز همیشه بد نیست. روزی از کوچه های سنگستان شهری سیاه از راه می‌رسد و پیراهن سرخ‌اش را به تن شهر می‌کند. در رگ بی خون شهر می‌رود. می‌رود تا عشق آغاز شود و زیبایی‌اش را به رخ بکشد.
از آنجا که در عمق ظلمت، روشنی‌ست و باید امیدوار بود و حتی گاهی عاشق این سیاهی شد، گاهی نیز باید ایمان آوریم به پاییز، به سرمایش، به خزانش. و نگاه کنیم به باران لطیف و دریای زردِ خونینش. اشکی که ریخته می‌شود، آتش می‌زند به دامان دنیا. و رو میکند به راستی. و عشق را زنده می‌کند. آتش می‌کشد به دامان تر شده‌ای از اشک، برای عشق. در آخر باید گفت این خط از ترانه‌ی بابک صحرایی، تأثیر بسزایی روی تغییر دیدگاه نسبت به هجوم و آوار تلخیِ پاییز داشته است .