از قانون ۲۵/۵ برای افزایش بهره‌وری و سلامتی در حین کار استفاده کنید

انسان هم برای خودش سیستم پیچیده‌ای دارد. فقط اشکال کار اینجاست که هیچ دفترچه راهنمایی همراهش ارائه نشده که دست کم آدم بداند چطور باید از تواناییهایش استفاده کند. هر چند اگر هم قرار بود چنین دفتر‌چه‌ای ارائه شود قطعا میزان کاغذ مورد نیاز برای آن خیلی بیشتر از چیزی می‌شد که بتوان تهیه کرد. با تغییر شرایط زندگی بشر روش کار کردن او هم تغییر کرد. قبلا فعال بود، بیشتر روی زمین کار می‌کرد و یا به دنبال شکار بود. بعدها با انقلاب صنعتی همچنان انجام کارهای مکانیکی در صدر کارهایی بود که باید انجام می‌شد. تمام اینها باعث می‌شد که تعادلی میان ساکن بودن بدن و فعالیت آن شکل پیدا کند. ولی امروزه اکثر کارها به صورت نشسته انجام می‌شود. یک نفر باید هر روز برای چندین سال پشت میز بنشیند و تنها برای قضای حاجت یا خوردن غذا میزش را ترک می‌کند. (یادم هست یکی از تولید کنندگان وطنی صندلی از همین موضوع در تبلیغش استفاده کرده بود. تعداد ساعات کاری در تمام سال را حساب کرده بود و نتیجه گرفته بود که خرید صندلی با کیفیت یکی از اساسی‌ترین کارهایی است که باید انجام شود. ) این روزها کاشف به عمل آمده که زیادی نشستن کلا مضر است و آفت جان ابناء بشر شده. کمر درد، آرتروز، فشار خون و هزار جور درد دیگر نتیجه ساعت‌ها نشستن پشت میز است. البته یکی از مهم‌ترین عوارض زیاد نشستن تنبلی هم هست که حالا کاری با آن نداریم. داشنمندان و مخترعان و آگاهان، به این نتیجه رسیده‌اند که میزهایی باید عرضه کنیم که بتوان پشت آنها ایستاد و حتی یک گام فراتر گذاشتند و میزهایی ساختند که پشت آنها باید دوید. لذا این روزها در برخی از ممالک آن ور آب به جای «کارمند پشت میز بشین»، «کارمند پشت میز بدو» هم داریم. (این بحث را همین جا داشته باشید تا بعد بچسبانمش به بحث دوم)   از اینها که بگذریم اگر به تجربه خود از زندگی نگاهی بیاندازید می‌بینید که اکثر کارهایی که یک بازه زمانی برای انجام دادن آنها تعریف شده را بهتر توانسته‌اید انجام دهید. یعنی اصلا انسان اگر بتواند یک انتهایی برای انجام یک کار متصور شود به نظر کار را راحت‌تر و بهتر به سر‌انجام می‌رساند. یکی از ساده‌ترین کارهایی که می‌توان برای تعریف بازه انجام داد تعریف بازه زمانی است. معمولا در طراحی روتین های روزانه برای هر کاری یک بازه زمانی  مشخص در نظر گرفته می‌شود. اما برای کارهایی که در روتین روزانه نیستند می‌توان از راه‌کار دیگری استفاده کرد. این راه‌کار به نام تکنیک پومودورو یا گوجه فرنگی معروف است. در این روش هر بازه زمانی ۲۵ دقیفه‌ای را یک پومودورو می‌نامند و با شروع کار یک تایمر هم به کار می‌افتد. در این بازه زمانی فقط باید کار کنید. نه تلفن، نه فیسبوک و نه هیچ چیز دیگری. در انتهای هر ۲۵ دقیقه می‌توانید و بهتر است بگویم باید ۵ دقیقه استراحت کنید. بعد از اتمام ۴ بازه ۲۵ دقیقه‌ای باید به مدت ۱۵ دقیقه استراحت کنید. بنده شخصا از این روش استفاده کرده‌ام و می‌توانم اذعان کنم که واقعا روش مفیدی بود است. از این جهت که در زمان کار، به جهت روانی همه حواس شما جمع کار است و در زمان استراحت با خیال راحت می‌توانید از نوشیدن یک فنجان چای داغ لذت ببرید. اما اینکه از نظر علمی آیا توجیه دارد یا خیر بنده بی اطلاع هستم. دقت داشته باشید که می‌توانید بر اساس تجربه خود بازه ۲۵ دقیقه‌ای را خودتان تغییر دهید. مثلا تبدیل به ۳۵ دقیقه کنید. اما روال کلی همان است که پیشتر آمد. در ویدیوی زیر هم می‌توانید خلاصه‌ای ار این سیستم را که در سایت اصلی آمده ببینید.  

خب تا اینجای کار اثبات شده که زیاد نشستن مضر است و علاوه بر آن سیستم مدیریت زمانی، معرفی شد که اجازه کار در بازه‌های زمانی تعریف شده را می‌دهد. حالا کافیست برای رفع مشکل زیاد نشستن در زمان‌های استراحت سیستم پومودورو از جای خودمان بلند شده و همان چای داغ را در حال قدم زدن نوش جان کنید. علاوه بر این می‌توان در وقتهای استراحت ۱۵ دقیقه‌ای هم کمی حرکات کششی انجام داد. به همین سادگی هم تمرکز بالا می‌رود و هم بدن آسیب نمی‌بیند. لطفا اگر از این روش استفاده کردید نظر خود را در مورد نتایج حاصل در بخش نظرات درج بفرمایید.