کوله‌پشتی ۹۷

مفهوم کوله‌پشتی را برای اولین بار در وبلاگ دوستم خوبم امیر مهرانی دیدم. سالها پیش بود. و از آن روز به بعد خیلی ها سعی می‌کنند در یادداشتی برای آخر سال از چیزهایی بنویسند که دوست دارند با خود به سال جدید ببرند و در اصطلاح درون کوله پشتی خود قرار دهند. من نیز به همین رسم و همراه با دیگر دوستانم در پلت‌فرم ویرگول سعی دارم از چیزهایی بنویسم که دوست داریم در کوله‌پشتی ۹۷ برای سفر در سال آتی قرار دهم. سال ۹۶ سالی پر از ماجراهای مختلف بود. مثل همه سالها با افت و خیز‌های مختلفی روبرو شدم و گاهی از پس آنها برآمدم و گاهی هم موفق نشدم. اما بزرگترین دست‌آورد من در سال ۹۶ این بود که فهمیدم باید برای ساختن کشور بیشتر کار کرد و اصولا دنبال کارهای ساده نرفت. گاهی اهداف ما بر مبنای کسب درآمد بیشتر و یا راحت‌تر تعیین می‌شود ولی امسال یادگرفتم که باید خودخواهی را کنار گذاشت و دست به کار شد و با هدف ساختن مملکتی بهتر و در نهایت جهانی بهتر زندگی کرد. بله این کار بسیار سخت است و موانع بسیاری بر سر راه قرار خواهد گرفت ولی ما هم مرد روزهای سختیم و برای ساختن فردای فرزندانمان باید سخت بجنگیم. اگر قرار باشد فقط یک چیز را با خودم به سال ۹۷ ببرم همین روحیه و نظام فکری است. بخش عمده‌ای از سال ۹۶ را به مطالعه گذرندام و دریافتم که اصولا من خیلی کم کار می‌کنم. اگر جامعه حرفه‌ای و متخصص در دنیا را بنگرید می‌بینید که به شدت در حال زحمت کشیدن و مطالعه و آزمایش یافته‌ها هستند. و این در حالی است که ما هر روز از اینکه باید صبح زود برویم سر کار شاکی هستیم و هر ماه عاشقانه‌هایی برای پیامک واریز حقوق می‌سراییم. دوستان عزیزم، سال ۹۷ سال کار کردن است. سالی که باید ۱۰ برابر بیشتر کار کنیم و بر دانش خودمان و جامعه اطرافمان اضافه کنیم. پس دومین همراه من در سال ۹۷ یادگرفتن و یاد دادن خواهد بود. یکی از دلایل باز طراحی این سایت هم برای همین آموزش دادن بود. در سال جدید با استفاده از این وبلاگ، ساخت پادکست و دوره‌های آموزشی ویدیویی سعی خواهم کرد هر آنچه آموخته‌ام را به علاقه‌مندان آموزش دهم. چیز دیگری که عموما من همیشه سعی می‌کنم بر آن پیروز شوم ترس است. ترس از دست ندادن موقعیت کاری، ترس از دست دادن درآمد، ترس از دست دادن موقعیت اجتماعی و ترس از نتایج تصمیماتی که فکر می‌کنم باید بگیرم. ترس چیز عجیبی است. بعضی‌ها می‌گویند یکی از عوامل بقای آدمی زاد، ترس است. بله ترس در بسیاری از جنبه‌های زندگی آدم تاثیر بسیار زیاد و حیاتی دارد اما لازم است خاطر نشان کنم که در زندگی فعلی و با شرایط فعلی انسان در ۸۰ درصد مواقع دچار ترس بیهوده است. خوب به زندگی خود نگاه کنید خواهید دید که اکثرا برای چیزهایی می‌ترسید که اصلا اتفاق نیافتاده‌اند. جالب اینجاست که اگر هم اتفاقی بیافتد عموما به بدی چیزی که در ذهنمان از آن ساخته‌ایم نخواهد بود. در بسیاری مواقع شجاعانه‌ترین تصمیماتی که گرفته‌ایم در آینده به نظر خیلی هم شجاعانه نخواهند رسید. پس سومین همراه من در سال جدید نترسیدن است. تصمیم گرفته‌ام امسال تصمیماتی بگیرم که در ظاهر ترسناک به نظر می‌رسند. مطمئن هستم که ترسناک‌ترین آنها هم بعد از گرفته‌شدن رام خواهند شد و خوب سواری خواهند داد. برای خوب و درست کار کردن باید برنامه‌ریزی کرد. وقتی که از برنامه‌ریزی حرف می‌زنیم ممکن است پایمان به کارهای تخیلی باز شود. در این دنیای پر از ناپایداری خیلی حرف زدن از برنامه‌ریزی به نظر کار معقولی نیست. البته بدون برنامه‌ریزی هم نمی‌شود. پس باید راهی پیدا کرد و به قول معروف باید وسط کار را گرفت. راه‌کار من برای برنامه‌ریزی استفاده از تقویم گوگل است. برای هر روز برای برنامه‌های خودم را در تقویم گوگل ثبت خواهم کرد و سعی خواهم کرد که بیشتر با خودم جلسه بگذارم. هیچ روزی نباید بدون برنامه‌های ثبت شده در تقویم شروع شود. حالا اگر در طول روز هم به سبب شرایط این دنیای بی‌ثبات مجبور شدیم تغییراتی هم در برنامه روز بدهیم اشکالی ندارد. به مرور زمان تسلط کافی در این نوع برنامه‌ریزی پیدا خواهید کرد. پس این روش برنامه‌ریزی هم در سال ۹۷ همراه من خواهد بود. امیدوارم در سال آینده با سخت کار کردن و بیشتر زحمت کشیدن و با بزرگ فکر کردن گامهای بزرگی را برای ساختن کشور برداریم. باید بدانیم که ساختن ایران به عهده ما است. ساختن آینده کشور هم به شدت کار سختی خواهد بود ولی هیچ چیزی نمی‌تواند جلوی تصمیم و اراده آهنین ما را برای ساختن یک آینده عالی بگیرد.