تک فرزندی یا بچه دوم، کدوم خوبه؟

من ۴۰ سالمه و بزودی بچه دوم به دنیا میاد

قبلا شنیدم و الانم میشنوم که میگن

بچه دوم؟ نه بابا

پول میخاد، امکانات میخاد

الان بچه دوم حماقته

و ...

من از یک خانواده پولدار نبودم

ولی بارها از اونایی که از خانواده پولدار بودند پرسیدم

خانواده شما چه امکاناتی برای شما فراهم اورده بودند که ما نداشتیم

تو بچه گی اسباب بازی های آنچنانی؟

برا ما هم مشابه همونو میخریدند ولی پلاستیکیشو ?

خو ما که فرقشو نمیفهمیدیم.

مسافرت؟

ما هم میرفتیم دهاتمون و همون کیفو میکردیم

دوچرخه کره ای؟

برا منم دوچرخه ایرانی خریده بودند

مدرسه غیر انتفاعی؟

الان که خودم معتقدم مدرسه دولتی بهتر از مدرسه غیر انتفاعیه.

کلاس کنکور؟ دانشگاه آزاد؟

اونو دیگه زبانم بند میاد

سرمایه کار و ازدواج و خونه؟

اونم از بی عرضگی خودمه وگرنه با کار میشه بهش رسید

ولی

ولی به نظر من برادر کوچکم که آخرین فرزند خانوادست برا من از همه اینها با ارزشتره

یا خاهر کوچکم،

زمانی که مشکل روحی دارم، خونه و ماشین و شغل و مدرک و ... که میتونستم با پول بابام راحت بهش برسم در مقابل درد و دل کردن با خاهرم، حس اینکه پیشم هست یا حس پشت و پناهی که برادر میتونه به آدم بده، تقریبا در حد هیچ چیه.

پس آیا بهتر بود من برادر و خواهر کوچک تر از خودم نداشته باشم و در عوض در یک خانواده پول دار تر از خانواده فعلیم بزرگ میشدم؟

یا یکم هو وضع مالیمون از این بد تر میشد و یک برادر یا خاهر دیگه داشتم؟

بچه اول من دختره

دختر عمه، پسر عمه و دختر دایی داره

(عمو هنوز بچه نداره)

آیا در آینده میتونه حرف دلشو به اونا بگه، بهشون تکیه کنه، موقع غم و شادی بغلشون بکنه؟

در ازای خونه و ماشین و شغل و سرمایه ای که از ما بهش ارث میرسه ارزششو داره که ی برادر نداشته باشه و در آینده به این فامیل ها تکیه بکنه؟

من که میگم نعععع.

من میگم ی برادر یا خاهر به قیمت امروز ارزشش بیشتر از یک واحد اپارتمان تو بالا شهره، بیشتر از هایماست (اسم ماشین گرون تر از اونو نمیدونم ?)

پس من رو بچه سوم هم فک میکنم

البته نه برای وام فرزند اوری ? بلکه فقط برای بالاترین لذت زندگیم یعنی دخترم.