تجربه همکاری مهرداد الماسی با اپلیکیشن لیمو آنلاین

خودتون رو معرفی کنید و بگید مشغول به چه کاری هستید:

سلام من مهرداد الماسی هستم، مدیر بخش محتوای تصویری اپلیکیشن لیمو آنلاین. بیست و سه ساله از بوکان، فارغ التحصیل سینما کوتاه در انجمن سینما، درحال حاضر در تهران سکونت دارم و یک سال و نیم شده که با لیمو آنلاین همکاری می‌کنم.

چطور با لیمو آشنا شدی؟

آشنایی من با لیمو کاملا اتفاقی بود و وقتی صورت گرفت که شرکت تازه داشت شروع به کار می‌کرد. من برای دیدن یکی از همکلاسیان دانشگاهم به زنجان سفر کردم و اونجا از طریق دوست مشترکمون با دوست خوبم آقای سامان بخش، بنیانگذار اپلیکیشن لیمو آشنا شدم. یک روز برای تفریح با تعدادی از دوستان بیرون رفتیم و من صرفا برای سرگرمی وقتی داشتیم از بالای کوه عبور می‌کردیم از ماشین آقای سامان بخش چندتا فیلم گرفتم. وقتی بهشون نشون دادم خوششون اومد و بعدتر بحث به سمت سینما و تصویر کشیده شد و با ذهنیت هم بیشتر آشنا شدیم.

مدتی بعد از آشنایی با آقای سامان بخش، ایشون با من تماس گرفتن و گفتن که در حال ساخت اپلیکیشنی بزرگ هستن و برای تبلیغاتش نیاز به نیرو دارند. من هم بعد از شنیدن راجع به اپلیکیشن و ایجاد ارتباط عمیق با اپلیکیشن مشتاق همکاری شدم. من آدمی خیال پردازم و رویاهایی بزرگ دارم. برای امثال من وقتی از هدفی بزرگ می‌شنویم و مجذوب رویایی ارزشمند میشیم، برای ما اهمیت نداره این تصویر زیبا متعلق به کیه، آرزوی ما هم به ثمر رسیدن نهال این رویا میشه.

چرا با لیمو همکاری کردی؟

کار کردن با شرکت های استارت آپ به دلیل نوپا بودن، مسیر سخت، آینده‌ایی نامطمئن، واقعا راحت نیست و نیاز به هدف یا انگیزه ایی قوی داره. من معتقدم تغییر در جامعه و تمامی سیستم ها بایستی پیوسته باشه. اما دولت ها در ایجاد تغییر کُند عمل می‌کنند و این طبیعیه چون که دست های زیادی در هر تصمیم گیری دخیل هستن. در کشورهای پیشرفته تر می‌بینیم شرکت‌ها و افراد به جای شکایت از شرایط٬ دست به تغییر آن می‌زنند. لیمو به جای گله و شکایت، تغییری که همه خواستارش بودیم و هستیم را عملی کرد. مدتی بعد از شروع کار با لیمو و آشنایی هرچه بیشتر با اهداف اون و آشنایی نزدیک با ذهنیت سازنده‌ی این اپلیکیشن، متوجه اهمیت این اپلیکیشن و به نتیجه رسوندنش شدم و برام تبدیل به یک ارزش شد. نهالی شد که وقتی درخت بشه افراد زیادی زیر سایه‌ی اون زندگی قشنگی رو میتونن بسازن. نیاز به این اپلیکیشن رو در تار و پود این جامعه حس کردم. کشته شدن خلاقیت برای پیروی از شرایط و همرنگ شدن آزارم میداد، سواستفاده آموزشگاه‌ها رو شاهد بودم. همکلاسیان من به جای شغل تدریس به کارهایی همچون کار در هتل های بین المللی و... رو کرده بودند. شهرهای کوچیک از نبود فرصت‌ها رنج میبردن و من شخصا به مدت یکسال سه روز هر هفته در شرایط واقعا سخت باید از شهری به شهر دیگه‌ایی می‌رفتم چون آموزشگاه سینمایی در بوکان وجود نداشت. دیدم که بی نهایت استعداد هستند که استعدادشون داره تلف میشه، خیلی ها توان تبدیل شدن به یک اسطوره رو دارن ولی بخاطر زندگی در شهر های دور افتاده این فرصت ازشون گرفته میشه. لیمو به معنای واقعی برای من فرصت بود. فرصتی که من هم میتونستم کمک کنم ساخته بشه، نه فرصت برای خودم، بلکه فرصت برای تمام جوان هایی که میدیدم، برای خواهر دانشجوم، برای مادرهای خونه دار که کمک خرج خونه در این شرایط بد اقتصادی هستن، برای رشد دوباره ی خلاقیت، برای دوستان و همکلاسی هام که نیاز به درآمدزایی داشتن و دارن، برای اینکه بتونم کمک کنم همونطور که لیمو به من فرصت داد من هم به دیگران فرصت بدم. لیمو رو بخشی از ماهیت‌ام میبینم، یه هدف که باید من هم کمکی کنم تا ساخته بشه. توانایی های لیمو من رو متحیر کرد. خیلی از محدودیت ها از بین میرن، مرزها نابود میشن، آزادی عمل به مدرس داده میشه. دانش پذیر برخلاف دانش آموز در سیستم آموزشی خاک خورده‌ی ما میتونه انتخاب کنه و همچنین اعتراض کنه! و میتونه توی درآمد استاد تاثیر گذار باشه. مدرس میدونه که داشتن سبک آموزشی خاص خودشون برخلاف هر آموزشگاه و سیستم آموزشی دیگه‌ایی در لیمو انلاین یک ویژگی محسوب میشه و مدرس اصلا نیاز نداره از قاعده‌ سنتی پیروی کنه. دانش پذیر به مدرس امتیاز میده و وقتی بخواد استادی انتخاب کنه میتونه با توجه به امتیازی که دانش پذیران قبلی به اساتید دادن، استاد مورد نظرشو انتخاب کنه. من هر دلیل ممکن رو چه انسانی و چه شخصی برای انتخاب لیمو به عنوان کاربر و به عنوان افتخاری در زمینه‌ی شغلی و برگی در داستان زندگیم دارم، ولی مهم ترینش شانسی هست که لیمو به من و تمام افراد میده، شانسی برای داشتن عدالتی در سیستم آموزشی که لیمو تعریف میکنه.