انواع توکن های بهادار

توکن‌های بهادار را می‌توان به سه دسته عمده تقسیم‌بندی کرد

توکن سهام Equity Token

توکن سهام یکی از انواع توکن بهادار است که نشان دهنده مالکیت یک دارایی مانند سهام شرکت است. به عبارت دیگر، می‌توان گفت که نشان دهنده ارزش سهام صادر شده توسط یک شرکت از طریق شبکه بلاکچین است. تنها تفاوت عمده بین توکن سهام و سهام سنتی، روش ثبت هویت مالکیت است. در سهام سنتی، پایگاه‌های اطلاعاتی و سوابق با یک گواهی کاغذی نشان داده می‌شوند. در حالی که این برای توکن‌های سهام، با استفاده از یک بلاکچین غیرقابل تغییر ثبت می‌شود.توسعه توکن سهام می‌تواند یک مدل جدید جذب سرمایه برای استارتاپ‌های نوپا باشد. این موقعیتی عالی برای جمع‌آوری سرمایه با توکن‌های سهام است که می‌تواند از طریق فروش محصولات یا خدمات واقعی شرکتی بدست آید.

توکن بدهی Debt Token

توکن‌های بهادار مبتنی بر بدهی، نسخه دیجیتال اوراق بدهی سنتی از جمله وام رهنی (Mortgage) و اوراق قرضه شرکت‌ها(Corporate Bond) هستند. بهای توکن‌های بدهی بر پایه دو عامل تعیین می‌شود: ۱- ریسک و ۲- سود تقسیمی. در قرارداد هوشمند یک توکن بدهی، باید شرایط بازپرداخت یا مدل تقسیم سود آن گنجانده شود.

توکن‌ مبتنی بر دارایی Real Asset Token

این گونه از توکن‌های بهادار، بر پایه حقوق مالکیت یک دارایی خاص مانند املاک و مستغلات تعریف می‌شوند. توکن‌های مبتنی بر کالاهای تجاری اساسی (کامودیتی) نیز در این گروه از توکن‌ها جای می‌گیرند. توکن‌های مبتنی بر دارایی به کمک بلاکچین، امکان ثبت شفاف تراکنش‌های پیچیده، رهگیری کالاها و کاهش تقلب را در اختیار فعالان حوزه تجارت می‌گذارند.

از توکن‌های مبتنی بر دارایی می‌توان به‌عنوان دارایی های رمزنگاری شده یاد کرد که مشخصه‌هایی یکسان با دارایی پایه خود دارند و می‌توانند با هدف سودآوری میان فعالان بازار، دادوستد شوند. رمزدارایی های مبتنی بر کالاهای تجاری از جمله توکن‌های برخوردار از پشتوانه طلا، نقره و نفت در گروه توکن‌های بهادار مبتنی بر دارایی جای می‌گیرند.