گزارش G20 در مورد توکن‌سازی، نحوه تعامل بانک‌های مرکزی را تشریح می‌کند

در حالی که توکن‌سازی می‌تواند مزایای زیادی برای سیستم مالی و اقتصاد ارائه دهد، هزینه‌ها و ریسک‌ها نیز باید مورد توجه قرار گیرند. گزارش جدید بانک تسویه بین‌المللی (BIS) چهار ملاحظه کلیدی برای بانک‌های مرکزی را بررسی می‌کند: ابتکارات بخش خصوصی؛ ملاحظات مربوط به نوع دارایی‌های مختلف؛ تنظیمات، نظارت و ارزیابی مناسب برای توکن‌سازی؛ و تأثیر آن بر اجرای سیاست‌های پولی.

بر اساس گزارش جدیدی که BIS به G20 منتشر کرده است، توکن‌سازی پول می‌تواند پیامدهایی برای نقش بانک‌های مرکزی در پرداخت‌ها، سیاست‌های پولی و ثبات مالی داشته باشد.

گزارش "توکن‌سازی در زمینه پول و سایر دارایی‌ها: مفاهیم و پیامدها برای بانک‌های مرکزی" که توسط BIS و کمیته پرداخت و زیرساخت‌های بازار (CPMI) این بانک تهیه شده، به بررسی توکن‌سازی - تولید و نمایش دیجیتال دارایی‌های سنتی بر روی یک پلتفرم پرداخته است.

این گزارش همچنین به چالش‌های جهانی در بخش پرداخت‌های قانونمند نگاه می‌کند و بر مزایای احتمالی توکن‌سازی و بیان مشکلات موجود در بازارهای مالی تمرکز دارد. همچنین به بررسی مزایای بالقوه برخی از راه‌حل‌های نوآورانه که شامل موارد استفاده و عملکردهای جدید که در حال حاضر در سراسر جهان مورد بررسی قرار می‌گیرد، می‌پردازد.

مزیت برجسته، توانایی یک پلتفرم واحد برای پشتیبانی از عملکردهایی است که به طور سنتی تقسیم شده‌اند (مانند پیش و پس از معامله) و همچنین انواع مختلف دارایی‌ها و طرف‌های مختلف. این امر بسیاری از اصطکاک‌ها و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و معاملاتی را که قبلاً امکان‌پذیر نبود، امکان‌پذیر می‌کند. علاوه بر این، پشتیبانی از تحویل در مقابل پرداخت (تبادل همزمان دارایی و پول) به کاهش ریسک کمک می‌کند.

این گزارش اشاره می‌کند که در حالی که مزایای بالقوه توکن‌سازی، مانند معاملات ارزان‌تر و سریع‌تر، توجهات را جلب کرده است، هزینه‌ها و ریسک‌ها نیز باید مورد توجه قرار گیرند. همچنین تأکید می‌کند که ریسک‌ها ممکن است به شیوه‌ای متفاوت از چالش‌های موجود در زیرساخت‌های بازار سنتی بروز کنند. فرآیند توکن‌سازی واسطه‌گری مبتنی بر پلتفرم برای دارایی‌های مالی را فراهم می‌آورد که ممکن است منجر به تغییراتی در نحوه عملکرد و ساختار بازارهای مالی شود.

همچنین بسیاری از خطرات بالقوه فراتر از خطرات متداول را بررسی می‌کند. در مراحل اولیه، با بالغ شدن توکن‌سازی، برخی عدم قطعیت‌های قانونی وجود دارد .

این مقاله یک ریسک قانونی جالب را مطرح می‌کند: در ایالات متحده، اگر شرکتی ورشکست شود، دارایی‌های آن مسدود می‌شود. با این حال، این در مورد توافقات بازخرید (repos) صدق نمی‌کند که معمولاً شامل ارائه وثیقه توسط یک شرکت در ازای دریافت پول نقد است. BIS خاطرنشان می‌کند که این مزیت ممکن است «به نسخه‌های توکن‌سازی شده معاملات بازخرید تعمیم داده نشود.»

در همین حال، نویسندگان برجسته می‌کنند که پلتفرم‌های پیچیده‌تر که از چندین صادرکننده و دارایی پشتیبانی می‌کنند، احتمالاً ساخت آنها گران‌تر است. از سوی دیگر، توسعه یک پلتفرم تک صادرکننده یا دارایی ارزان‌تر است، اما احتمالاً باعث ایجاد داده‌های سیلو می‌شود که هدف توکن‌سازی را از بین می‌برد.

این گزارش بر چهار ملاحظه کلیدی برای بانک‌های مرکزی تمرکز دارد:

1- پاسخ به ابتکارات جاری توکن‌سازی در بخش خصوصی؛ به عنوان مثال، اینکه آیا باید به تقویت تعامل‌پذیری در صورت تقسیم شدن بازارها پرداخته شود؛

2- ارزیابی مزایا و معایب و تعادل مناسب بین انواع مختلف دارایی‌های توافق شده در فرآیند توکنایز؛

3- شناسایی، نظارت و ارزیابی فرآیند توکن‌سازی که ممکن است نیاز به تنظیم، نظارت و کنترل مناسب داشته باشند؛

4- ارزیابی تأثیر بالقوه فرآیند توکن‌سازی بر اجرای سیاست‌های پولی، به عنوان مثال از طریق تغییرات در ساختار بازارهای تنظیم‌شده یا تقاضا برای پول بانک مرکزی در مقایسه با سایر انواع پول.

مدیر کل BIS، آگوستین کارستنز، می‌گوید:

توکن‌سازی پتانسیل قابل توجهی برای بهبود ایمنی و کارایی سیستم مالی دارد. بانک‌های مرکزی به همراه بخش خصوصی باید به کاوش در فناوری‌های نوین ادامه دهند و راه‌حل‌هایی را توسعه دهند که برای سیستم مالی آینده مناسب باشد. با این حال، توکن‌سازی چالش‌های اقتصادی، قانونی و فنی را به همراه دارد که باید به آن‌ها پرداخته شود تا بتواند به پتانسیل خود دست یابد. BIS متعهد به بررسی جنبه‌های این چالش‌ها از طریق تحلیل و پروژه‌های مرکز نوآوری خود در سال‌های آینده است.