وابستگی به تعلقات دنیایی

پندانه

وقتی نانوا خمیر نان سنگک را پهن می‌کند و درون تنور می‌گذارد را دیدی چه اتفاقی می‌افتد؟

خمیر به سنگ‌ها می‌چسبد اما نان هر چه پخته‌تر می‌شود، از سنگ‌ها جدا می‌شود!!

حکایت آدم‌ها همین است ...

سختی‌های دنیا، حرارت تنور است ...

و این سختی‌هاست که انسان را پخته‌تر می‌کنند

و هر چه انسان پخته‌تر می‌شود، سنگ کمتری به خود می‌گیرد.

سنگ‌ها تعلقات دنیایی هستند ...

ماشین من ... خانه من ... من ... من!

آن‌ وقت که قرار است نان را از تنور

خارج کنند سنگ‌ها را از آن جدا می‌کنند!

خوشا به حال آنکه در تنور دنیا

آنقدر پخته می‌شود که به هیچ سنگی نمی‌چسبد!

ما در زندگی به چه چسبیده‌ایم؟

سنگ ما کدام است؟