تجربیاتی که از 40 راهبر محصول در جنوب شرق آسیا یاد گرفتم!

یک سلام و احوال پرسی تکراری بنا به عرف، تلاش برای مشتاق دیده شدن وقتی با همکارمان صحبت می کنیم، این پا و آن پا کردن و انتظار برای پایان مکالمه و ...

آیا واقعا لازم است که محیط کار به این شکل اداره شود؟ آیا در همه دنیا از این رویه استفاده می کننند؟

برای یافتن پاسخ این سوال، به مدت سه روز، گفتگوهایی با مالکان و موسسانی از کشورهایی مثل سنگاپور،اندونزی، مالزی، استرالیا و هنگ کنگ داشته ام.

و این خلاصه آموزش های من است:

موضوع اصلی، معنای کار است.

به جای اینکه بر روی تکنیک های کلامی و روش های ارتباط تاکید کنید (شاید بهتر است بگویم به ظاهر توجه کنید)، بر روی موضوع اصلی یعنی ارتقای هم تیمی ها تمرکز کنید تا راهی سالم و معنادار برای رشد گروه پیدا کنید.

استفاده همزمان از احساس و منطق، سخت ولی لازم است

گفتگوی صمیمانه، باعث می شود که شما به روشنی، احساسات و خواسته های مخاطبتان را درک کنید. ولی این کافی نیست! استفاده از منطق ،به شما کمک می کند که به این صمیمیت جهت بدهید.

من تنها کسی نیستم که از ترس از عدم خلاقیت رنج می برد

ترس از عدم خلاقیت (Creative FOMO) چیست؟ احساس اینکه بیرون از جایی که هستم، یک محصول بهتر، یه تیم بهتر و یک شغل بهتر، انتظار مرا می کشد. و برایم جالب بود که بقیه افراد دیگری هم هستند که با این مسئله، دست و پنجه نرم می کنند. افراد آرمان گرا، همه جا هستند!

مسئله اصلی مردم هستند نه فرآیند :

بعد از سال ها تجربه در کسب و کار های مختلف، تمامی مدیران اعتقاد داشتند که :

نیروی انسانی، بسیار بسیار مهم است.

گفتگوی صمیمانه و عمیق، گاهی خط قرمز های شما را جابه جا می کند

اگر می خواهید از واقعیت آگاه شوید، گاهی لازم است که اصول فکری خودتان را حتی شده برای مدتی کنار بگذارید و اجازه دهید مخاطبتان، به سادگی خودش را ابراز کند.

البته یادتان باشد که این کار برای پیشبرد کار است و موقتی است. قرار نیست به ارزش هایتان خیانت کنید.

گاهی اوقات، بهترین کار این است که کاری نکنیم!

یکی از ویژگی های یک رهبر باهوش، این است که بفهمد چه زمانی، باید اجازه دهد کارها خودششان سر و سامان بگیرد.

گاهی اوقات پیگیری بیش از حد، باعث پیچیده تر شدن اوضاع می شود.

در نهایت، ارتباط دو طرفه در یک فضای باز ایجاد کنید

یک سیستم حمایتی قابل اطمینان، تضمین رونق کسب و کار شما خواهد بود.

شاید راحت ترین راه این باشد که به عرف معمول در محیط های کاری قانع شویم و خودمان را به دردسر نیندازیم. ولی اگر با دقت نگاه کنیم، افراد زیادی مشتاق همکاری عمیق تر با ما هستند.

تنها کاری که باید بکنید این است که با آغوش باز و اشتیاق، شروع به برقراری ارتباط کنید.