تئاتر راه هایی برای فراموشی

نقد کوتاه: راه‌هایی برای فراموشی
کارگردان: کامران شهلایی، سمیه مهری
نوشته : سعید رهنما

در «راه‌هایی برای فراموشی» با جهانی رو‌به‌رو هستیم که بیش از آن‌که داستان‌گو باشد، حس‌بر‌انگیز و ذهن‌فرساست. تمرکز نمایش بر فرسایش روان و گم‌گشتگی هویت، با فضاسازی مینیمال و آگاهانه‌ای همراه شده که در بیشتر لحظات، به جای توضیح، تجربه می‌آفریند.

بازی مریم عطیه میرزایی نقطه اتکای نمایش است؛ با بدنی گوش‌به‌زنگ و چهره‌ای که مرز میان ترس و فروپاشی را در خود حل کرده، مخاطب را به همدلی و بی‌قراری می‌کشاند. اجرای بازیگران دیگر، هرچند بعضاً در دایره‌ای تکراری از بیان گیر می‌کند، اما در مجموع به ایجاد تنش درونی و سکوت‌های معنادار کمک می‌کند.

نمایش گاهی در دام زیاده‌گویی فرمی می‌افتد، اما سعی می‌کند با وفاداری به تم محوری خود—یعنی فراموشی به مثابه بقا—تأثیرگذاری‌اش را حفظ کند.
---
سیستم امتیازدهی:

پارامتر امتیاز (از ۱۰)

محتوا و پیام ۸
اجرا و تکنیک ۸
نوآوری و خلاقیت ۸
تأثیرگذاری احساسی/فکری ۸
میانگین کل ۸