۱. بررسی آمارها نشان میدهد در تمامی ادوار گذشته هرگاه دولتها از سیاست ارز ترجیحی استفاده کردهاند شاهد ایجاد رانت، شدت گرفتن قاچاق معکوس کالا، سرکوب شدید تولید داخل و کمبود کالا در کشور بودهایم.
۲. واردات با دلار جهانگیری به حدی برای سوداگران جذابيت داشت که تعداد شرکتهای فعال در واردات نهادههای دامی از زمان تخصيص این ارز با رشد دو هزار و ششصد درصدی! به مرز بیش از ۴۰۰ شرکت رسید!
این در حالی است که شرکتهای فعال در این حوزه تا پيش از آن به ۱۵ شرکت نيز نمیرسيد!
۳. با این حجم از ارز پاشی و با وجود افزایش واردات و واردکنندهها کمبود نهاده دامی متوقف نشد!
عجیب آنکه مطابق آمار گمرک ایران در سال ۱۳۹۸ نسبت به ۱۳۹۷ حدود ۱۶ درصد افزایش واردات کالاهای اساسی ثبت شده بود در حالی که مصرف کالاهای اساسی در همین مدت به طور متوسط ۹ درصد کاهش داشت!
۴. در واقع دولت با ارائه ارز ارزان قیمت به واردات کالاهای اساسی موجب برتری واردات نسبت به تولید داخل شد و تولید را از صرفه اقتصادی انداخت.
در حوزه دارو نیز انسولین با ارز ۴۲۰۰ حدود ۴۰ هزار تومان شد درحالی که قیمت جهانی انسولین ۸ دلار بود که با ارز آزاد، حدود ۲۰۰ هزارتومان بود.
۵. همین اختلاف قیمت ۱۶۰ هزار تومانی و آربیتراژ ارزی، سبب قاچاق انسولین به خارج از کشور شد.
در واقع ایران در اوج تحریمها با ارزپاشی عجیب خود، نیاز دارویی همسایگان را نیز تامین کرده است!
در حالی که واردات انسولین در سال ۹۹ افزایش ۱۳ درصدی داشت و ما شاهد کمبود آن در بازار بودیم!
۶. این مسئله بوضوح نشان از قاچاق معکوس و انحراف شدید ارز ۴۲۰۰ تومانی در واردات دارو داشت.
راهکار این است که دولت به جای اعطای یارانه به واردات و اولین حلقه زنجیره مصرف کالاهای اساسی، ما به ازای ریالی آن را به مردم بدهد تا با کمترین انحراف ممکن این حمایت به سفره مردم برسد.
مطلبی دیگر از این انتشارات
توییت مهم استاد رائفی پور درباره نقاشی میرحسین موسوی و زهرا رهنورد
مطلبی دیگر از این انتشارات
نجوای اوکراین
مطلبی دیگر از این انتشارات
نجوای رژیم صهیونیستی (غده سرطانی)