شهر تاریخی دستوا و بی‌مهری‌های چندین ساله

شهر دستوا در سه کيلومتري جنوب شوشتر و در حاشيه روستاي گلالک در کنار شعبه کوچکي از نهر داريون "رقط" قرار دارد.

براساس مدارک به دست آمده شکل‌گيري شهر دستوا مربوط به دوره اشکاني است. اين شهر در دوره اسلامي متروک شد. نخستين بار نام دستوا در کتاب "النساب" سمعاني مروي آمده است.

اين محوطه نخستين بار در سال 1347 توسط علي ‎اکبر سرفراز شناسايي و گمانه‎هايي در آن زده شد؛ سپس در دهه 70، مهدي رهبر در حاشيه اين شهر موسوم به گلالک کاوش‎هايي انجام داد که نتيجه آن روشن شدن زواياي تاريک اقوام اليمايي و کشف چندين آرامگاه مربوط به سلاطين آن‎ها بود. همچنين عباس مقدم نيز در دهه 80 طي بررسي‎هاي خود در دشت ميان‎آب اين منطقه را بررسي کرد.

شوشتر با بيش از 100 بناي آبي تاريخي متعلق به دوران مختلف، از شهرهاي کهن ايران است و شاهکارهاي مهندسي آب آن، اين شهر را به عنوان موزه مهندسي آب ايران تبديل کرده است.

سازه‌هاي آبي تاريخي شوشتر که مجموعه‌اي به هم پيوسته از پل‌ها، بندها، آسياب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌هاي عظيم هدايت آب هستند، با عنوان "نظام آبي تاريخي شوشتر" به صورت يکجا به عنوان دهمين اثر ايران در فهرست ميراث جهاني يونسکو به ثبت رسيدند.

مهدي رهبر باستان‌شناس مطرح در مورد بي‌اهميتي به اين اثر تاريخي مي‌گويد: متاسفانه منطقه تاريخي دستوا به حال خود رها شده و در آن کشاورزي مي‌کنند. تپه‌ها در اين محوطه تاريخي تسطيح شده، ساختمان سازي شده، طويله و چيزهاي ديگر ساخته‌اند. منطقه‌اي که مي‌توانست اطلاعات بسيار زيادي را از آن دوران در اختيار باستان شناسان قرار بدهد.

واحد معماری و شهر سازی

موسسه مصاف ایرانیان