متاورس.نا امنی شخصی یا پیشرفت؟

شبکه های اجتماعی ب اندازه کافی همه اطلاعات ما رو دارن. ب اندازه کافی بدون حریم و امنیت هستیم و تمام اطلاعات زندگی ما در دستان شرکتها هست. با یک دکمه دسترسی ما به همه چیز قطع میشه.مثل کارتهای اعتباری یا پولهای دیجیتالمون.شاپ انلاینمون.شبکه های اجتماعیمون. نامه هایی ک دادیم و گرفتیم و ..

پس ما در کنترل تکنولوژی هستیم و تکنولوژی در کنترل صاحبان دنیا. و این مساله اجتناب ناپذیر بود.بهرحال تکنولوژی به صاحبان کنترل گر دنیا راحتی و آسانی زیادی داد.

و شبکه های اجتماعی مارو افراطی در استفاده از نت کرد.و همچنین افکار و سلایق و علایق مارو کنترل کرد و بهشون خط داد و روش دیدمون رو اونطور که خواست کرد. اسیبهای روانی زیادی ایجاد شد و همه در حسرت زندگی بقیه قرار گرفتن و بقیه هم تشویق به خودنمایی شدن. گرچه مزایای اونها هم کم نیست اما بحث سر اینکه مزایا بیشتره یا معایب نیست. بحث بر سر اجتناب ناپذیر بودن این مساله هست. در مسیر پیشرفت تکنولوژی، ما سرعت و دسترسی بدست میاریم و امنیت رو از دست میدیم رفته رفته.

اما بازهم بگم که کاریش نمیشه کرد.جز اینکه همراه شیم اما بیشتر مراقب امنیت اطلاعاتمون باشیم. ما بهرحال در یک زندگی دیجیتال قرار گرفتیم. ما کلید نداریم دیگه.پسورد داریم. ما پول نداریم و یه سری رمز و کد داریم.

و حالا متاورس از راه میرسه و باز اسیبهای بزرگتری میتونه بزنه چون ما فراتر از سوشال مدیاها میریم . ما به یک دنیای مجازی با عینکمون میریم.مثل اینکه پیوسته در شهربازی باشیم. اما دیگه ن فقط برای تفریح بلکه برای شرکت در جلسه.برای بازدید از یک دستگاه یا پروژه و ...

نیاز به روانشناسان جدیدی در این زمینه خواهد بود چون اعتیادهای جدیدی ایجاد قراره بشه. انسان برای تنهایی ساخته نشده. اما متاورس تشویق به خونه موندن و تنهایی از توی اتاق کار کردن میکنه. فقط با یه دلخوشی که از تو یه عینک میبینه داره با بقیه در یکجا کار میکنه. نمیتونه اونهارو لمس کنه.نمیتونه با اونها شوخی کنه .دست بده.غذا تعارف کنه و بقیه تعاملات اجتماعی دیگه ای که نیاز روزمره ما انسان ها هست.

بهرحال نمیشه جلو چیزی رو گرفت.من خودم ب شدت منتظر عمومی شدن متاورس هستم. اما خودم و اطرافیانم رو هشدار میدم به مراقبت جدی از روان و ذهنشون و البته فایلها و اطلاعاتشون.