مثبت نگری ممنوع⛔❌❌

نیمه ی پر لیوان رو نگاه کن.

مطمئن باش دوباره خوشحال میشی و روز های خوب برمی گردند.

تو خیلی قوی و صبوری...

شما هم از این جمله ها زیاد شنیدید؟

توی چند دهه ی اخیر تفکر مثبت نگری نه تنها توی کشور ما بلکه در کل جهان شایع شده است. اما در چند سال اخیر مخالفانی هم پیدا کرده است.

بر اساس تجربیات شخصی و مطالبی که خوندم و آدم هایی که دیدم بد ترین چیز موقع سوگواری تلاش برای مثبت نگری هست.

❌❌❌اگر تازه سوگی را تجربه کرده اید یا کسی از نزدیکان تان سوگی را تجربه کرده است خواهش میکنم نه خودتان تلاشی برای دیدن نیمه ی پر لیوان بکنید نه کسی را به سمت این کار هدایت کنید!!!❌❌❌

مثبت نگری احمقانه ترین خواسته ای هست که می توان از یک فرد داغدار یا هرکس که دچار بحران شدیدی در زندگی اش شده است انتظار داشت.

سوگ فقط یک تجربه ی تلخ در زندگی نیست.اگر بخواهیم خط زمان زندگی مان را بکشیم سوگ را فقط به عنوان یک نقطه روی خط یا فلش در نظر نمی گیریم.تجربه ی سوگ رنگ سیاهی را برای همیشه روی تمام اتفاقات حتی خوب آینده و شاید گذشته می ریزد.

به خصوص در روز های اول سوگ، هیچ چیز مثبتی وجود ندارد.لطفا وقتی اصلا لیوانی وجود ندارد،تلاش نکنید تا نیمه ی پر آن را ببینید .با افکار و احساست خود نجنگید بلکه آنها را هرطور که هستند به آغوش بکشید.

این فقط حرف دل من نیست بلکه تحقیق ها و مطالعات زیادی این را ثابت کردند.

در ادامه چند تاشون را میگم.

شما هم این مثال را شنیدید.اگه به شما بگویند به یک فیل صورتی بزرگ فکر نکن ؟؟؟

تنها تصویری که توی ذهن تان ظاهر می شود تصویر یک فیل صورتی بزرگ هست. هرچه بیشتر تلاش کنید بیشتر شکست می خورید.

این یک قانون همیشگی هست.هرچه بیشتر دست و پا بزنی بیشتر غرق میشی. هرچه بیشتر با افکار منفی مبارزه کنید،بیشتر به دام شان می افتید.

بهترین کتابی که می تواند توی این زمینه کمک تان کند کتاب تله ی شادمانی نوشته ی دکتر راس هریس هست.

این کتاب پر است از روش ها و تکنیک هایی که کمک می کند تا به بهترین نحو ممکن افکار منفی،ترس ها، احساسات به ظاهر بد و هرچیزی که همه تلاش می کنیم از آنها دوری کنیم را ، به آغوش بکشیم،با خود مان مهربان باشیم و با آنها صلح کنیم. یادتان نرود که مبنای این کتاب پذیرش است.پذیرشِ همه ی احساسات،افکار و واقعیت ها همانطور که هستند. دکتر راس هریس نویسنده ی دو کتاب تله ی شادمانی و سیلی واقعیت از فعالان حوزه ی درمان مبتی بر پذیرش و تعهد(Acceptance and Commitment Therapy) است.

برای مطالعه ی بیشتر می توانید به سایت زیر مراجعه کنید:

این دو کتاب هم از همین رویکرد پیروی می کنند. در جای جای کتاب جملات این چنینی خواهید دید:

هدف بر طرف کردن نیست.هدف کنار آمدن است.هدف از بین بردن این (حس،فکر یا واقعیت) نیست بلکه هدف پیدا کردن راهی برای کمتر آسیب دیدن است.

اگر از طرفداران مکتب مثبت اندیشی هستید شاید مطالب این کتاب با همه ی کتاب هایی که قبلا خوانیده اید در تضاد باشد.اما حقیقت این است؛تا چیزی را نپذیری نمی توانی در قبال آن تعهدی برعهده بگیری! اینجا اساس کار پذیرش هست نه مقابله.

حس ناامنی نتیجه ی تلاش برای رسیدن به امنیت است.
_حکمت بی قراری

به یاد داشته باشید که هرچه بیشتر تلاش کنید از چیزی دوری کنید، به شما نزدیک تر میشود.هرچه بیشتر برای نجات دست و پابزنید بیشتر در آب فرو خواهید رفت.مجبور نیستید از افکارتان دوری کنید؛ بلکه باید آنها با آغوشی باز بپذیرید.