راهنمایی برای روابط‌عمومی علم خوب

راهنمای پیش رو برای همه کسانی طراحی شده است که درگیر ارتباطات علم نهادی هستند. روابط‌عمومی علم یکی از فرایندهای متنوع تعاملی است که ارتباطات علم نهادی را شکل می‌دهد. ما روابط‌عمومی را به‌مثابه شیوه‌ای درک می‌کنیم که نهادها در بستر آن، ارتباطات خود را با شرکای درونی و بیرونی گفتگویشان به‌دقت شکل می‌دهند. روابط‌عمومی علم، هم درباره علم به‌صورت کلی و هم برای نهادی که علم را نمایندگی می‌کند، سخن می‌گوید.

علم بر دامنه وسیعی از زندگی شخصی و اجتماعی اثر دارد. علم از بنیادهای توسعه و تصمیمات سیاسی، اقتصادی و شخصی است. علم با ارائه بینش‌ها، فناوری‌ها، رویه‌ها و شیوه‌های تفکر درباره امور و اشیاء، جامعه را تغییر می‌دهد. هم‌زمان نیز به‌صورت نظام‌مند نتایج، روش‌ها و فرضیه‌های خود را آزمایش می‌کند. علم با تخصصی شدن و پیچیدگی‌های فزاینده شناخته می‌شود؛ بنابراین برای بسیاری از مردم ارزیابی فرصت‌ها و تهدید‌های آن و شناخت تعارض‌های ممکن‌های آن به‌صورت فزاینده‌ای دشوار است.

درحالی‌که برخی شهروندان خود را از این فرایند جدا حس می‌کنند، دیگران نگرشی انتقادی به علم را توسعه می‌دهند. افراد زیادی نیز به‌صورت روزافزون خود را نه‌تنها به‌عنوان ذی‌نفع یا یادگیرنده بلکه به‌عنوان مشارکت‌کننده در آن می‌بینند. آنها می‌خواهند که تأثیری داشته باشند. رسانه‌های اجتماعی ابزارهای مؤثری برای آنها جهت انجام این کار فراهم می‌کند. خواه این که به‌صورت وبلاگ باشد، یا فروم‌های بحث، ابتکارهای شهروندی یا پروژه‌های علمی شهروندی باشد. اینها منابع زیاد و متنوعی از اطلاعات و همچنین تا حدودی نتایج و جمع‌بندی‌های متناقض را فراهم می‌کنند.

شهروندان هم می‌توانند باعث پیشرفت علم شوند و هم مانع آن، هم می‌توانند تصمیم بگیرند تا به آن اعتماد کنند و یا نکنند؛ بنابراین اطلاعات قابل‌اعتماد از قلمرو علم و درباره آن به چیزی بااهمیت‌تر تبدیل می‌شود. آنچه به همان اندازه بزرگ و بااهمیت است، مسئولیتی است که توسط ذی‌نفعان متعدد درگیر در ارتباطات علم به عهده گرفته شده است. چارچوب شرایط نه صرفاً به‌خاطر پیشرفت‌های علم و جامعه، تغییریافته است. روزنامه‌نگاری برحسب منابع در حال تحلیل‌رفتن، کمتر توانایی برآورد انتقادی از اعتمادپذیری اطلاعات را دارد. همچنین روابط‌عمومی علم فرصت‌های بیشتری برای دسترسی مستقیم به شهروندان در اینترنت از طریق رسانه‌های اجتماعی و یا از طریق رویدادها و نمایشگاه‌ها را دارد. این امر منجر به افزایش انتظارات باتوجه‌به قابلیت درک و کیفیت اطلاعات و خدمات فراهم‌شده، گشته است.

تغییرات ناگهانی، فراخوان‌هایی برای مرور یا بازآرایی رویه‌های جاری ارتباطات علم است. راهنماهایی که در ادامه می‌آیند برای به‌حساب‌آوردن آن توسعه‌یافته است.

روابط‌عمومی علم خوب یعنی؛

· تقویت آگاهی و احترام به مواضع همه ذی‌نفعان درگیر. این امر چشم‌اندازی به روی علم در رشته‌های مختلف آن باز می‌کند و درک نسبت به روش‌های کاری و دیدگاه‌های دانشمندان را افزایش می‌دهد.

· درک سؤالات، نیازها و احساسات (و ترس‌ها و تعصبات احتمالی) شهروندان و وارد کردن آنها در نظام علمی و نهادهای تصمیم‌گیر آن. از گفتگو بین علم و جامعه حمایت می‌کند و آن را ترویج می‌دهد.

· تلاش در جهت درک سؤالات و نیازهای روزنامه‌نگاران حوزه نهادهای علمی. این امر دانشمندان را تشویق می‌کند تا با نمایندگان رسانه‌ها تعامل کنند.

· هدف‌گذاری برای استخراج موارد مرتبط با جامعه از انبوه اطلاعات موجود. ملاک انجام این کار نباید صرفاً نفع شخصی باشد.

· چسبیدن به حقایق. هنگام ارائه موفقیت‌های تحقیقاتی اغراق نمی‌کند و خطرات را نیز نه بی‌اهمیت جلوه می‌دهد و نه پنهان می‌کند. از ارائه اطلاعات به‌گونه‌ای که ترس یا امیدهای بی‌اساس را برانگیزد اجتناب می‌کند. فرایندهای تحقیقاتی را صریح به تصویر می‌کشد و در صورت امکان، دسترسی آزاد به منابع علمی را فراهم می‌کند. روابط‌عمومی علمی خوب، گفتگو در مورد فرصت‌ها و خطرات مربوط به روش‌ها و نتایج علمی را تقویت و هماهنگ می‌کند.

· روشن کردن حدود ادعاها و روش‌های تحقیق. اهمیت اطلاعات خاص را برای علم و جامعه ارزیابی می‌کند و آنها را در بافت شرایط کنونی تحقیق بر اساس استانداردهای یکپارچگی علمی می‌سنجد. روابط‌عمومی علم منابع و مخاطبین را نام می‌برد. در مورد منافع ذی‌نفعان و روابط مالی شفاف است. فعالانه این اطلاعات را از دانشمندان می‌خواهد.

· تشویق دانشمندان به صحبت کردن درباره خودشان، انگیزه‌ها و کارشان. شهروندان به چیزی بیش از حقایق و اطلاعات علاقه‌مند هستند. آنها همچنین می‌خواهند در مورد فعالیت علمی به‌عنوان یک فرایند و در مورد افراد درگیر در آن بدانند.

· اطمینان از پردازش و ارسال اطلاعات برای پاسخگویی به نیازهای گروه‌های هدف خاص. از ابزارها و کانال‌های مناسب برای کار خاص استفاده می‌کند و از زبان قابل‌فهم استفاده می‌کند.

· درگیر خوداندیشی و خودانتقادی شدن. به طور استراتژیک و بر اساس ارزش‌های تعریف‌شده عمل می‌کند و استانداردهایی برای کیفیت کار، رویه‌ها و نتایج آن مشخص می‌کند. کارایی تلاش‌های خود را ارزیابی می‌کند و از اقدامات غیرضروری یا بی‌اثر اجتناب می‌کند. در مورد نقش و روش‌های خود شفاف است.

· تابع تغییرات اجتماعی بودن و تنظیم مستمر اهداف، استراتژی‌ها و اقدامات بر اساس ارزش‌های خود؛ بنابراین به دنبال تبادل اطلاعات و همکاری با دیگران در حوزه ارتباطات علم است. از بحث‌های ملی و بین‌المللی در مورد شیوه‌ها و تحقیقات در روابط‌عمومی علم برای کار خودش استفاده می‌کند. این امر مبادله و همکاری بین نهادها و همچنین گفتگو با همه طرف‌های درگیر را ترویج می‌کند.

این راهنما توسط یک گروه کاری بین‌نهادی که توسط Wissenschaft im Dialog و Bundesverband Hochschulkommunikationسازماندهی شده بود، تهیه شده است.