بخشی از کتاب تشریح سطحی

لندمارک‌های دیستال بازو

اپی کندیل داخلی و خارجی بازو: اگر آرنج به اکستنشن برده شود، در پشت آن دو حفره ایجاد می شود که در عمق حفره ی داخلی، اپی کندیل داخلی قرار دارد و در دوسوم بالایی حفره ی خارجی، اپی کندیل خارجی بازو قابل لمس است. و در یک سوم پایینی حفره ی خارجی می توان سر رادیوس را لمس کرد. در حالت اکستنشن آرنج اگر خطی از وسط دو حفره عبور داده شود، این خط از قله اولکرانون عبور خواهد کرد.

نکته: در حالتی که آرنج در 90 درجه فلکشن باشد، بین خطوط اتصال‌دهنده ی اپی کندیل داخلی، اپی کندیل خارجی و قله ی اولکرانون یک مثلث متساوی‌الساقین ایجاد می‌شود که برای تشخیص سلامتی قطعات استخوانی ناحیه می توان از این مثلث کمک گرفت.

شکل :10-2 نمای پشتی آرنج در حالت 90 درجه فلکشن (راست) و اکستنشن کامل(چپ)

سطوح بازو

1) سطح داخلی: توسط بالک عضله ی کوراکوبراکیالیس در سمت باال و بالک سر کوتاه عضله دو سر بازویی در جلو و کنار داخلی بالک ترایسپس در سمت پشت تشکیل می‌شود. در این سطح، شیار بایسیپیتال داخلی قرار دارد که عضله کوراکوبراکیالیس در محل تلاقی یک سوم بالایی و دو سوم پایینی از روی این شیار عبور می‌کند. بالاتر از این عضله در این شیار (شریان و ورید آگزیلاری، عصب مدیان، عصب اولنار و عصب رادیال) قرار دارند.

و پایین تر از عضله در این شیار (ورید بازیلیک، شریان براکیال، عصب های مدیان و اولنار) قرار دارند. در قسمت پایینی این شیار، پهن تر شده و به سمت جلو تغییر مسیر می‌دهد تا به مثلث کوبیتال می‌رسد.