بخشی از کتاب مدالیته های فیزیوتراپی (الکتروتراپی)

درد، Nociception و دستگاه عصبی درد

اولین گام در شناخت نوروفیزیولوژی درد، تمایز درد از Nociception است. Nociception به معنی پروسه عصبی کدگذاری تحریکات مضر تعریف می‌شود. شدت سیگنال‌های دردزا به طور کلی با تحریکات اولیه‌ی‌شان متناسب است اما قبل از درک آگاهانه، انتقال این سیگنال‌های دردزا می‌تواند در چندین نقطه در دستگاه Nociceptive، تسهیل یا مهار گردد به‌طوری‌که ممکن است در نهایت این سیگنال‌ها به صورت درد درک شوند یا نشوند. درد به عنوان یک تجربه حسی و عاطفی ناخوشایند همراه با آسیب بافتی واقعی یا بالقوه تعریف می‌شود. تئوری‌های اولیه بر این نظر بودند که تجریه درد، همان درک مستقیم تغییرات در بافت است اما یافته‌های جدید نشان می‌دهد که تجریه درد پیچیده‌تر است. درد، خروجی مغز است که به عنوان بخشی از پروسه تبدیل پتانسیل‌های عمل آوران به آگاهی هوشیارانه، ایفای نقش می‌کند. دردهای خیالی در بیماران با قطع عرضی کامل نخاع و تجربه آسیب‌های جنگ بدون درد شدید بیانگر آن است که درد می‌تواند حتی بدون ورودی دردزا از بافت‌ها اتفاق افتد و ورودی دردزا از بافت‌ها همیشه درد تولید نمی‌کند.

تجربه درد را می‌توان از سه جنبه مد نظر قرار داد: حسی – تمایزی، انگیزشی – عاطفی، شناختی – سنجشی.

• جنبه حسی – تمایزی به این معنی است که درد در کجا و شبیه به چه چیزی احساس می‌شود.
• جنبه انگیزشی – عاطفی اشاره به این دارد که بیمار به لحاظ عاطفی و هیجانی درباره درد چگونه حسی دارد.
• جنبه شناختی – سنجشی درد به این معنی است که بیمار در مورد درد به طور منطقی چه فکر می‌کند و انتظار چه چیزی را دارد.

همچنین درد از ویژگی‌های «شدت، مدت، توزیع، ماهیت و عوامل تشدیدکننده و تخفیف‌دهنده» برخوردار است. برخلاف Nociception، که انعکاس مستقیم محرک می‌باشد، جنبه‌ها و ویژگی‌های تجربیات درد تحت تاثیر عوامل زمینه‌ای، عاطفی، محیطی و شناختی قرار دارد. این بدان معنی است که درد همیشه شاخص معتبری برای وضعیت بافت‌ها نیست. همچنین بیانگر این واقعیت است که درمانگر باید به عنوان بخشی از کنترل و مدیریت درد، سعی در مدیریت عوامل زمینه‌ای، عاطفی، محیطی و شناختی نماید.

مشاهده ادامه مطلب از طریق لینک زیر:

بخشی از کتاب مدالیته های فیزیوتراپی (الکتروتراپی)