تمرین درمانی در اختلالات نورولوژی

در این مطلب به بخش‌هایی از کتاب‌ راهنمای بالینی برای تمرین درمانی در اختلالات نورولوژی (جلد 1 و 2) نوشته‌ی دکتر وحید مظلوم می‌پردازیم، با ما همراه شوید.

بخشی از فصل پنجم : استروک

گام برداشتن به عقب

گام برداشتن به عقب نیز باید تمرین شود. هنگام درخواست از بیمار برای انجام این تمرین، تراپیست باید به وضعیت هیپ و لگنِ بیمار دقت کند. بیمار اغلب اکستنشن هیپ را با بالا بردن یا ریترکشنِ آن انجام می‌دهد. بیمار تشویق می‌شود که عمل بردن اندام تحتانی به عقب را پیش از اکستنشن هیپ انجام دهد.

جزئیات مطرح شده در یک مجموعه. پس از آنکه بیمار قادر به حرکت دادن پای درگیر به جلو و عقب شد، تمرین به صورت برداشتن چند گام پیشرفت داده می‌شود. به بیمار آموزش داده می‌شود که ابتدا با اندام تحتانی سالم خود برای آماده سازی مرحله‌ی Toe-off و فاز Swing چرخه‌‌ی راه رفتن، یک گام به جلو بردارد. تصویر 48-5 نشان دهنده‌ی بیماری است که در حال برداشتن چند گام می‌باشد

تصویر 48-5 تمرین برداشتنِ چندین گام همراه با کمکِ تراپیست. تراپیست از گریپ آگزیلاری با دست راست خود استفاده می‌کند و تنه‌ی فوقانی بیمار را به سمت بالا و عقب بلند می‌کند (الف). تراپیست از دست چپ خود برای کمک به بیمار جهت شروع حرکات هر دو پا در گام سکون پای راست استفاده می‌کند. باید به بیمار آموزش داد که بدون اتکای بیش از حد به عصای خود، انتقال وزن را بر روی هر دو پای خود انجام دهد (ب). پس از آنکه بیمار همین حرکات را در سمت چپ انجام داد، قادر به حفظ پاشنه‌ی راست خود بر زمین (به دلیل اتکای بیش از حد بر روی عصا، کنترل و دامنه‌ی حرکتی ناکافی اکستنشن هیپ و یا دامنه‌ی ناکافی دورسی‌فلکشن مچ پا) نمی‌باشد. تمرین انتقال وزن به جلو و عقب تکرار می‌شود (پ). دست راست تراپیست از گریپ آگزیلاری برای حمایت تنه‌ی فوقانی استفاده می‌کند و در عین حال دست چپ او بر روی کناره‌ی خلفی – خارجی قفسه‌ی سینه‌ای بیمار قرار می‌گیرد (ت). تراپیست به بیمار یادآوری می‌کند که در هنگام انتقال تنه و هیپ به جلو، اکستنشن تنه‌ی فوقانی را حفظ نماید. به موقعیت پای سکون تراپیست (موازی با پاهای بیمار) دقت کنید (ث). تراپیست باید نسبت به زمان اصلاحات و کمک به بیمار هوشیار باشد (ج).

جهت مشاهده ادامه مطلب و کتاب ها بر بروی عنوان زیر کلیک نمایید:

تمرین درمانی در اختلالات نورولوژی