آشنایی با مفهوم واسطه های مالی و ارتباط آنها با شرکت های سرمایه گذاری (قسمت اول)

شرکت‌های سرمایه‌گذاری همان واسطه‌های مالی بوده که نقش فروش سهام به مردم را ایفا می‌کنند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری به سه قسم تقسیم می‌شوند: صندوق‌های با سرمایه ثابت، صندوق‌های با سرمایه متغیر و صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیر فعال. از آنجا که واسطه‌گری مالی ، دلیل شهرت یک شرکت سرمایه‌گذاری می‌باشد، این شرکت‌ها وجود مشارکت‌کنندگان در بازار را تجمیع می‌کنند. از جمله نقش‌های بسیار مهم شرکت‌های سرمایه‌گذاری می‌توان به کم شدن ریسک از راه تنوع‌بخشی و کم کردن هزینه‌های معاملات و پردازش اطلاعات اشاره کرد.
متخصصین برای واسطه‌های مالی چهار عملکرد اقتصادی را نام برده‌اند:
⦁ وساطت در انطباق سررسیدها
⦁ کاهش هزینه‌های معاملات و پردازش اطلاعات
⦁ کاهش ریسک از طریق تنوع‌بخشی
⦁ ایجاد مکانیسم پرداخت

آشنایی با نقش واسطه‌های مالی

هر اقتصاد مدرن واسطه‌هایی دارد که عملکردهای مالی عمده را برای افراد، خانوارها، شرکت‌ها، بنگاه‌های کوچک و جدید و دولت‌ها بر عهده می‌گیرند. واسطه‌های مالی از طریق انتشار حق مالی بر عهده خودشان و عرضه آن به مشارکت‌کنندگان در بازار سرمایه، پول به دست می‌آورند و آنگاه این وجوه را سرمایه‌گذاری می‌کنند. سرمایه‌گذاری واسطه‌های مالی ممکن است به صورت وام یا اوراق بهادار باشد. این سرمایه‌گذاری را سرمایه‌گذاری مستقیم می‌نامند. مشارکت‌کنندگان در بازار که دارنده حق مالی صادر شده به وسیله واسطه‌های مالی‌اند، سرمایه‌گذاری غیر مستقیم کرده‌اند. به زبان ساده، نقش عمده واسطه‌های مالی این است که آن دارایی‌های مالی را که برای مردم مطلوبیت کمتری دارند، به دارایی‌های مالی دیگری که مردم ترجیح می‌دهند تبدیل کنند.واسطه‌های مالی اصلی عبارت‌اند از:
⦁ نهادهای سپرده پذیر (بانک‌های تجاری، مؤسسات پس انداز و وام، بانک‌های پس انداز و اتحادیه‌های اعتباری) که بخش عمده وجوه خود را از طریق ارائه بدهی خود به مردم و بیشتر به شکل سپرده به دست می‌آورند.
⦁ شرکت‌های بیمه (بیمه حوادث، بیمه عمر، بیمه اموال)
⦁ صندوق‌های بازنشستگی
⦁ شرکت‌ها یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک
از آنجا که موضوع مورد بررسی در خصوص شرکت‌های سرمایه‌گذاری است، صرفاً به شرح مختصری پیرامون شرکت‌های مذکور می‌پردازیم.

آشنایی با نقش شرکت‌های سرمایه‌گذاری

طبق تعریف، شرکت‌های سرمایه‌گذاری، نهادی مالی است که فعالیت اصلی آن سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار است. این نوع از واسطه‌ها وجوه مشارکت کنندگان در بازار را یک کاسه می‌کنند و این وجوه را در مقیاس بزرگ سرمایه‌گذاری می‌کنند و متعاقب آن، سهامداران به نسبت سهم خود در سود و زیان شرکت شریک می‌شوند. به طور کلی، عملکرد شرکت‌های سرمایه‌گذاری به عملکرد اوراق بهادار و دیگر دارایی‌های موجود در پرتفوی آن‌ها بستگی دارد. شرکت‌های سرمایه‌گذاری از نظر نوع سرمایه به سه دسته عمده تقسیم می‌شوند:
⦁ صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر؛
⦁ صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه ثابت؛
⦁ صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیر فعال؛
نهادهای یاد شده به رغم داشتن وجوه اشتراک متعدد، در بعضی موارد، ویژگی‌های مربوط به خود را دارند. برای نمونه، سهام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک قابل بازخرید هستند، یعنی سرمایه‌گذاران می‌توانند سهام خود را در قیمتی معادل ارزش خالص دارایی، به صندوق بازگردانند در حالی که، سهام صندوق‌های با سرمایه ثابت، معمولاً قابل بازخرید نیستند و تنها در بازار ثانویه و در قیمت تعیین شده توسط بازار، مورد معامله قرار می‌گیرند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری برپایه اهداف سرمایه‌گذاری و ابزارهای مورد استفاده، خود به گونه‌های مختلفی تقسیم بندی می‌شوندکه از آن جمله می‌توان به صندوق‌های سهام، صندوق‌های اوراق قرضه، صندوق‌های بازار پول، صندوق‌های شاخصی، صندوق‌های فاصله ای و صندوق‌های قابل معامله در بورس اشاره کرد.

انواع شرکت های سرمایه گذاری

. صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر

صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، شرکتی است که منابع مالی خود را از محل سرمایه‌گذاری تعداد زیادی سرمایه‌گذار تأمین کرده و آن‌ها را در سهام، اوراق قرضه، ابزارهای بازار پول یا دیگر اوراق بهادار سرمایه‌گذاری می‌کند. ویژگی‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به شرح زیر است:

⦁ سهام صندوق سرمایه‌گذاری مشترک به طور مستقیم از صندوق یا کارگزار صندوق خریداری می‌شود و سرمایه‌گذار نمی‌تواند آن‌ها را در یک بازار ثانویه به سرمایه‌گذاران دیگر واگذارکند. قیمتی که سرمایه‌گذار برای هر سهم صندوق می‌پردازد برابر با ارزش خالص دارایی سهام به علاوه کارمزدهایی است که در موقع خرید تعیین می‌شود.
⦁ سهام صندوق سرمایه‌گذاری مشترک قابل بازخرید است، به عبارت دیگر، سهامداران می‌توانند سهام خود را به صندوق یا کارگزار صندوق بازگردانند. قیمت بازخرید هم تقریباً معادل ارزش خالص دارایی هرسهم، منهای کامزدهای تعیین شده مانند کارمزد بازخرید است. بازخرید سهام، تنها پس از پایان نشست معاملاتی بازار و محاسبه ارزش خالص دارایی هر سهم امکان پذیر است. همچنین در این نرخ، صندوق، سهام خود را به سرمایه‌گذاران جدید واگذار می‌کند.
⦁ به طور معمول، فروش سهام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به طور پیوسته ادامه دارد. البته ممکن است بعضی از صندوق‌ها درمواقع خاص – مانند مواقعی که به شدت بزرگ شده‌اند- فروش سهام خود را متوقف کنند.
⦁ مدیریت پرتفوی صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به طور معمول بر عهده مدیران با تجربه‌ای است که به همراه مشاوران سرمایه‌گذاری، وظیفه خرید و فروش اوراق بهادار و انتخاب ترکیب بهینه را انجام می‌دهند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، بر پایه راهبردهای مختلف سرمایه‌گذاری که انتخاب می‌کنند، شکل‌های گوناگونی به خود می‌گیرند و طبعاً ریسک، نوسان و هزینه‌های سرمایه‌گذاری متفاوتی نیز دارند. تقریباً تمام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، برای مدیریت صندوق، کارمزد مدیریت دریافت می‌کنند. همچنین تعدادی از آن‌ها برای توزیع سهام و دیگر خدمات ارائه شده، کارمزد دریافت می‌کنند که اصطلاحاً در آمریکا به کارمزدهای 12b-1 معروف است. علاوه بر هزینه‌های یاد شده، ممکن است صندوق‌ها، هزینه‌های دیگری را هنگام خرید و فروش سهام صندوق به سرمایه‌گذاران تحمیل کنند. همچنین یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک ممکن است سهام با رتبه‌های متفاوت بر پایه پرتفوی در اختیار خود، منتشر کند که هرکدام از آن‌ها کارمزد و هزینه‌های خاص خود را دارند.

ادامه دارد…

منبع : سایت ممتاز سرمایه