آشنایی با ۷ اصل برای راه ‌اندازی نمونه مناسب جوینت ونچر (سرمایه گذاری مشترک)/ قسمت آخر

همانطور که در مقالات قبلی اشاره شد، جوینت ونچرها یا به طور اختصار  JVها و همچنین بقیه ساختارهای جایگزین (مانند اتحادیه‌ها و کنسرسیوم‌ها) امکان دارد در بسیاری از وضعیت های ورود به بازار، در قیاس با ادغام ‌ها و اکتساب ‌ها (به اختصار  M&Aها) از برتری محسوسی برخوردار باشند. اگرچه هنوز هم نقش ادغام و واگذاری کامل یا ناقص یک شرکت در مجموعه‌ ابزارهای استراتژیکِ هر کسب‌وکار و فعالیتی امری حیاتی است، ولی جوینت ونچرها در قیاس با این مدل شرکت‌ها از مزایای خاص خود برخوردار می باشند.

در قسمت های قبلی کمی درباره مفهوم جوینت ونچر صحبت کردیم، سپس به تعدادی از گام های حیاتی برای داشتن یک جوینت ونچر موفق اشاره کردیم. در آخرین قسمت از این مقاله ادامه آن مباحث را در پیش خواهیم گرفت.

۶. برقرار سازی ساختار مدیریت عملکرد

قبل از تأسیس یک جوینت ونچر، مهم این است که معیارها و اهداف عملکرد را با جزئیات تعریف کنید و مشخص کنید که این اهداف و معیارها چگونه محاسبه و گزارش می‌شوند. مجموعه‌ اولیه‌ معیارها می‌تواند به انتخاب شریک‌تان کمک کند و شما می‌توانید آن را در فاز برنامه‌ریزی استراتژیک تعریف کنید. برای نمونه اگر یک شریک بالقوه در پی این باشد که بر رشد تمرکز کند ولی شریک دیگر بر تولید سود تمرکز داشته باشد، این مشکل در معیارها انعکاس می‌یابد و کمک می‌کند تا همان ابتدا، ناهماهنگی در اهداف مشخص شود.

برقراری ساز و کاری برای معیارها که بتوان آنها را هماهنگ با اولویت‌های استراتژیک درحال‌تغییر و نوسانات بازار اصلاح کرد نیز به‌اندازه‌ تعریف مجموعه اولیه‌ی معیارها حایز اهمیت است. در اغلب موارد هیئت مدیره باید در مورد تغییرات مذاکره و آنها را تأیید کنند (البته با حضور نمایندگان همه‌ شرکا). هرچند، یک سازوکار سالانه برای ارائه‌ و هماهنگ‌سازی تغییرات می‌تواند تمام شرکا را ترغیب کند تا تأثیرگذاری مستمر معیارها را در نظر داشته باشند و فرایند را با سرعت ردیابی کنند.

۷.برنامه ریزی برای تغییر و خروج

مهم‌ ترین عاملی که جوینت ونچر را از شرکت‌ های ادغامی و اکتسابی متمایز می‌کند این است که ساختار جوینت ونچر به صورت موقت ایجاد شده است و پس از رسیدن به اهداف دو طرف تغییر می کند. بد نیست بدانید که درصد اندکی از جوینت ونچرها تا چندین دهه‌ به حیات موفقیت‌آمیز خود ادامه می‌دهند و در اغلب موارد تکامل می‌یابند. برای نمونه، شریکی سهام خود را می‌فروشد و وقتی به اهداف استراتژیک خود رسید (یا نرسید) رابطه را کاملا قطع می‌کند.

برای اینکه جوینت ونچر و شرکا بتوانند به تغییرات بازار واکنش نشان بدهند، باید به‌طور کامل و شفاف در توافق‌نامه‌های معامله، یک استراتژی خروج تعریف کنند.

یک استراتژی قوی برای خروج، معمولا از مؤلفه‌های زیر تشکیل شده است:

  • محرکه‌های خروج (تعیین تاریخ نقطه‌ی عطف، سیر نزولی معیارهای عملکرد و پایین‌تر بودن از هدف)
  • سناریوهای خروج، انتقال سود، فروش یا IPO اجباری، خاتمه دادن به شراکت
  • رویکرد ارزش‌گذاری (استفاده از شخص ثالث برای انجام ارزش‌گذاری، شراکت با شریکی که پیوسته مرتکب نکول می‌شود)

فرایند مدیریت برای اقدام به خروج

اکثر شرکای جوینت ونچر به‌طور سالانه ارزیابی می‌کنند که آیا جوینت ونچر برای رسیدن به اهداف استراتژیک خود در حال تلاش است یا خیر و آیا از دارایی‌های سرمایه‌گذاری‌شده به‌طور بهینه استفاده می‌کند یا خیر. شرکای جوینت ونچر به‌عنوان بخشی از ارزش‌گذاری اولیه، باید ارزش باقی‌مانده‌ سهم خود در جوینت ونچر را نیز ارزش‌گذاری و سناریوهای خروج را ارزیابی کند. شرکای جوینت ونچر با این کار، اطلاعاتی را برای ارزیابی خروج‌های بالقوه در صورت لزوم خواهند داشت.

سخن پایانی

ظرف سال‌های اخیر محبوبیت جوینت ونچرها افزایش یافته و همچنان هم در حال افزایش است، اما چالش طراحی و حفظ ساختار مؤثر برای جوینت ونچرها هنوز پابرجاست. هرچند که شرکت‌ها می‌توانند در مرحله‌ ساختارسازی اولیه، از طریق اتخاذ تصمیم‌گیری‌های هدفمند که به خوبی در مورد آنها اندیشیده شده است، ریسک‌ها را کاهش بدهند. بدین‌ترتیب ارزش تولید شده توسط جوینت ونچر افزایش می‌یابد و شرکت رشد خواهد کرد.

منبع : وبسایت ممتاز سرمایه