متری شیش و نیم

مدت ها بود که برای دیدن فیلم جدید سعید روستایی روز شماری می کردم. تعداد فالوور های پیج اینستاگرام متری شیش و نیم در حالیکه هنوز نه فیلم اکران شده بود و نه هیچ عکس و خبری ازش بیرون اومده بود، نشون می داد که آدم های زیادی مثل من با دیدن #ابد_و_یک_روز و بازی درخشان نوید محمدزاده تحت تاثیر قرار گرفتند و بی صبرانه در انتظار دیدن شاهکار بعدی این تیم بی نظیر هستند.

اینکه تا این حد مشتاق دیدن فیلمی باشی که حتی نمی دونی موضوعش چیه واقعا اتفاق عجیبیه که دست کم من تا حالا تجربه اش نکرده بودم. روز اول جشنواره فیلم اکران نشد و زمزمه هایی از توقیف فیلم و حذفش از جشنواره به گوش می رسید. کلا خیلی ناراحت کننده است که علی رغم این همه سخت گیری و ممیزی که در دادن پروانه ساخت و پروانه نمایش و ... می شه، باز هم ممکنه که دقیقه نود اکران یه فیلم متوقف شه ! این اتفاق متاسفانه برای خیلی از فیلم ها افتاده ولی خب خوشبختانه مشکل متری شیش و نیم حل شد و فیلم بالاخره از روز دوم در جشنواره اکران شد.

در ادامه می خوام خیلی کوتاه تجربه شخصیم از دیدن فیلم تازه سعید روستایی و مقایسه اش با ابد و یک روز رو با شما در میون بزارم و خب البته به کسانی که فیلم رو ندیدن هشدار میدم که ممکنه بخشی از حرف های من فیلم رو اسپویل کنه، اگر چه که تلاشم رو کردم که تا حد ممکن این اتفاق نیوفته.

1- بیشترین سهم رو در فیلم پیمان معادی در نقش یک پلیس مبارزه با مواد مخدر داره و انصافا هم عالی بازی کرده. سایر هنرپیشه ها (حتی نوید محمدزاده) در فیلم نقشی کم رنگ تر از اونچه که شما در بدو امر انتظار دارید، دارند.

2- سعید روستایی باز هم به پیامدهای اعتیاد و فروش مواد مخدر پرداخته، اما به جرات میشه گفت که در مقایسه با ابد و یک روز، ابعاد گسترده تری از این معضل رو در سطح جامعه به تصویر کشیده.

3- در مورد کیفیت بازی ها، پیمان معادی و پریناز ایزدیار (علی رغم نقش کوتاهش در فیلم) بازی های به مراتب پخته تری از ابد و یک روز ارائه دادند اما در مورد نوید محمدزاده که احتمالا برای خیلی ها مهم ترین دلیل نشستن پای فیلم خواهد بود، به نظرم بیننده در بهترین حالت با یک ورژن دست پایین از محسن ابد و یک روز، شبیه اونچه که قبلا هم ازش در مغزهای کوچک زنگ زده یا بدون تاریخ بدون امضا دیده بودیم مواجه خواهد شد. ناگفته نماند که حتی بهترین هنرپیشه های دنیا هم معمولا در یکی از نقش هاشون به یاد موندنی ترین بازیشون رو ارائه می دند و اساسا تکرار یه همچین پدیده هایی کار ساده ای نیست و عوامل زیادی از سناریو و کاراکتر و چالش هاش گرفته تا حالات روحی خود هنرمند در زمان فیلم برداری در خلق شاهکارهایی مثل محسن ابد و یک روز دخیل هستند.

4- یکی از جذابیت های ابد و یک روز برای خود من موسیقی متن فیلم بود که یک دنیا حرف داشت. مثل سکانس رقص نوید محمدزاده روی پلکان خونه که توی یه لحظه با غم موسیقی متن فوق العاده امید رئیس دانا دوباره تمام بدبختی های خانواده تولی خانلو رو بعد از یه شادی کوتاه و گذرا برای آدم تداعی می کرد. به نظرم یکی از تفاوت های آشکار دو فیلم در موسیقی متن بود. متری شیش و نیم یه جوری بود که کلا انگار موسیقی متن نداشت !

5- در مورد سناریو باید بگم بر خلاف انتظار خود من سعید روستایی نه تنها تلاش نکرده که فضای ابد و یک روز فاصله بگیره، بلکه به نظر میاد تعمدا بخش های زیادی از سناریو کاملا الگو گرفته از ابد و یک روزه ! حتی لوکیشن های ابتدای فیلم دقیقا برای شما حال و هوای ابد و یک روز رو تداعی می کنه و اگر کمی دقت کنید به راحتی می تونید حدس بزنید که توی کدوم قسمت از فیلم سعید روستایی سعی کرده نقطه اوج ابد و یک روز (نرو سمیه) رو در فضای فیلم جدید بازسازی و تکرار کنه !!!

6- مورد دیگه اینکه در سناریوی ابد و یک روز شما در ابتدای فیلم با یه شخصیت مثبت مواجه می شدید که اعتیاد رو کنار گذاشته پیش خانواده برگشته داره کار می کنه و سعی می کنه داداشش رو هم ترک بده (پیمان معادی) و در مقابلش یه شخصیت منفی از یه معتاد مواد فروش بی اراده که داره عامل بدبختی تمام خانواده می شه ( نوید محمدزاده) . اما به مرور و در یک سوم پایانی فیلم جای این آدم ها با هم عوض می شد. نوید می شد آدمی که حاضره کارتن خواب بشه ولی خواهرش بر خلاف میلش با کسی ازدواج نکنه و پیمان معادی آدمی که برای منافع خودش می خواد خواهرش رو بفروشه ! در واقع کاراکتر ها به شکل عجیبی خاکستری و واقعی به نظر می رسیدند. البته در متری شیش و نیم هم تلاش های محدودی در این زمینه صورت گرفته ولی در کل به نظرم خصوصا در مورد پیمان معادی که نقش اصلی داستان رو داره خبری از این واقع بینی ها نیست و در فیلم بیشتر تلاش شده پیمان معادی یه پلیس وظیفه شناس که با هیچ رقمی وسوسه نمی شه به تصویر کشیده شه. البته نگفته هم روشنه که ما کلا تو هیچ فیلمی نمی تونیم یه پلیس خلافکار داشته باشیم، چون ما اصلا همچین چیزی توی ایران نداریم ! سطح توقعاتتون رو هم زیادی بالا نبرید چون تا همین جا هم متری شیش و نیم به شکلی تابو شکنانه رفتارهای تند و گاها غیرقانونی پلیس رو به تصویر کشیده و از این حیث تا حد خوبی میشه گفت که یک استثناست. البته اگر اجازه بدند که نهایتا با همین شکل و شمایل اکران شه و به سرنوشت من عصبانی نیستم دچار نشه ...

من برای اینکه فیلم اسپویل نشه چیزی از داستان فیلم نگفتم و نقدهام نسبت به سناریوی فیلم که به نظرم خالی از اشکال هم نیست رو میزارم برای بعد ...

با تمام اینها معتقدم متری شیش و نیم یکی از بهترین فیلم های امسال جشنواره است. برای ساختنش خیلی خیلی زحمت کشیده شده و حتما ارزش دیدن رو داره فقط نباید سطح انتظارتون از دیدن فیلم رو بر مبنای ابد و یک روز زیادی بالا ببرید ...