در هر اپیزود پادکست آینده نزدیک درباره یک تکنولوژی یا اختراع صحبت می‌کنیم که ممکنه در آینده نزدیک زندگی ما انسان‌ها رو تحت تاثیر خودش بذاره
هشت؛ انرژی
نزدیک به یک سال از سومین دهه قرن ۲۱ گذشته و به نظر میاد زمین در وضعیت خیلی بدی قرار داره. از بحران‌های اقتصادی و اپیدمی کرونا تا بحران محیط‌زیست و کم‌آبی که متاسفانه تو این هفته‌های اخیر اخبار دردناکی در موردش می‌شنویم از گوشه و کنار کشور خودمون. پیش‌بینی میشه یکی از بحران‌های پیش روی نسل بشر بحران انرژی باشه. سال‌هاست که محققان و دانشمندان هشدار میدن که به زودی دیگه خبری از سوخت‌های فسیلی مثل نفت و گاز نخواهد بود و باید به دنبال منابع جدید انرژی باشیم. همین موضوع باعث شد که تو این اپیزود برم به سراغ منابع انرژی در آینده نزدیک. آینده‌ای که شاید نزدیک‌تر از تصورات ما باشه.
سلام من بابک معمار هستم و شما به هشتمین اپیزود آینده نزدیک گوش میدین که در ۱۴ مرداد ماه ۱۴۰۰ منتشر میشه. پادکستی که تو هر قسمتش من در مورد یک فناوری اختراع یا تکنولوژی صحبت می‌کنم که ممکنه در آینده نزدیک زندگی من و شما رو تغییر بده. تو این قسمت به پیشنهاد یکی از دوستان خوبم نسرین عزیز از پادکست «2.persian.germans» قراره در مورد منابع انرژی در آینده نزدیک صحبت کنم. یعنی زمانی که سوخت‌های فسیلی به اتمام می‌رسند، قراره از چه منابعی استفاده کنیم؟ برای اینکه بتونیم انرژی مورد نیاز برای نسل بشر رو تامین کنیم ممکنه اسم. بعضی از این منابع رو شنیده باشید و بعضیاشون براتون جدید باشه. دیگه بریم و سر بخوریم تو داستان انرژیا.
تخمین می‌زنند که در طول یک شبانه‌روز کره زمین به چیزی حدود ۳۲۱ میلیارد کیلووات ساعت انرژی نیاز داره. این میزان شامل تمامی جنبه‌های مصرف انرژی میشه. مثلا مثل مصارف خونگی، کاربردهای صنعتی و اقتصادی که باعث میشه چرخ عظیم اقتصاد دنیا بچرخه یا انرژی که لازمه تا ما بتونیم تلویزیون تماشا کنیم، پادکست گوش بدیم با لپ‌تاپ‌هامون کار کنیم یا از اینترنت صیانت نشده استفاده کنیم. بخش بزرگی از این نیاز از سوختن سوخت‌های فسیلی مثل زغال سنگ، نفت یا گاز طبیعی تامین میشه. سوخت‌هایی که از زمان انقلاب صنعتی تا الان دارن واقعا چرخ اقتصاد دنیا رو می‌چرخونن.
تاثیرش رو هم خب ما داریم می‌بینیم توی دنیای اطرافمون. گرمای زمین، تغییرات اقلیم و آب و هوا، آب شدن یخ‌های قطبی و تخریب محیط زیست، فقط یه بخشی از هنرنمایی ما انسان‌هاست. از یه طرف دیگه به نظر میاد که خب زمانی تا تمام شدن این سوخت‌های فسیلی که میلیون‌ها سال طول کشیده تا تشکیل بشن نمونده. پس واقعا لازمه که ما دنبال منابع جدید انرژی باشیم. منابعی که راحت بشه ازشون استفاده کرد؛ پاک‌تر باشن؛ کمتر به محیط زیست آسیب بزنند و به طور کلی بتونیم از اون‌ها به صورت دائم استفاده کنیم.
خب حالا با این توضیحات بریم سراغ اولین منبع انرژی. اولین منبع انرژی در آینده که خب همین الانم ما باهاش آشنا هستیم، «انرژی هسته‌ایه». همون که میگن حق مسلم ماست. سوخت رآکتورهای هسته‌ای که الان داره ازشون استفاده میشه عنصری به اسم اورانیومه «Uranium». من وارد جزئیات این که چه فرآیندی انجام میشه و این انرژی چجوری بدست میاد نمیشم. چون واقعا از بحث ما خارجه ولی اینکه شکافت هسته‌ای قراره تو این راهکار تامین انرژی استفاده بشه رو یه گوشی ذهنت در نظر داشته باش.
غیر از اورانیوم عناصر دیگه‌ای هم هستن که خاصیت پرتوزایی داشته باشند و از اون‌ها بشه برای تولید انرژی در فرآیند شکافت هسته‌ای استفاده کرد. یکی از این عناصر، عنصریه به اسم توریوم یا سوریم «Thorium». توریوم نودمین عنصر جدول تناوبی. اسمش رو هم از یکی از خدایان نورس «Norse» یعنی سور یا تور گرفتن. اگر اهل فیلم دیدن و سینما باشید، خب شخصیت تور توی فیلم‌های کمپانی مارول دیدید. تو پرانتز اگر علاقه‌مندی که در مورد قصه‌های اساطیر قوم‌های مختلف بدونی و باهاشون آشنا بشید، من حتما پیشنهاد میدم که پادکست ساگا رو گوش کنید که اونجا به طور کامل در مورد تور هم صحبت کرده پرانتز بسته.
برای سادگی من به این عصر دیگه میگم توریوم. گفته میشه که توریومم میتونه بیست میلیون برابر زغال سنگ انرژی تولید کنه. خب این یعنی یک منبع انرژی فوق‌العاده زیاد. قبلا از توریوم برای تولید توری‌های چراغ‌های گازی استفاده می‌کردن و به عنوان یک پوشش برای سیم‌های تنگستن هم توی وسایل الکتریکی مصرف می‌شده و خب کاربردهای دیگه‌ایم داشته. به خاطر این ویژگی پرتوزایی این عنصر خب این قابلیت رو داره که ما بتونیم توی رآکتورهای هسته‌ای هم ازش استفاده کنیم و از طریق همون فرآیند شکافت هسته‌ای که گفتم ازش انرژی دریافت بکنیم.
از لحاظ فراوانی این عنصر یعنی توریم، میگن حدود سه یا چهار برابر از اورانیوم تو طبیعت بیشتره و جالب اینجاست رآکتوری هم که میاد توریوم به عنوان سوخت استفاده می‌کنه، تقریبا همه توریوم رو می‌سوزونه و در نتیجه ما دیگه با مفهومی به اسم زباله هسته‌ای هم مواجه نیستیم و در مقابل اورانیوم زباله خیلی خیلی کمتری تولید می‌کنه و خب ضرر کمتری هم برای محیط زیست داره.
خب حالا ممکنه از خودت بپرسی که اگر توریوم انقدر نسبت به اورانیوم بهتره، ضرر کمتری داره، پس چرا ما تا الان از توریوم استفاده نکردیم؟ یعنی فقط رآکتورهایی که می‌شنویم اینور اونور دنیا مثل همونکه توی بوشهر داره در واقع ازش استفاده میشه از اورانیوم داره استفاده می‌کنه.
یه دلیل ساده داره و اونم اینه که این عنصر برای ساخت سلاح اتمی مناسب نیست و فقط برای اهداف سودجویانه می‌تونیم ازش استفاده کنیم. تخمین می‌زنند که هند بزرگ‌ترین منبع توریوم جهان به شمار میاد و حتی دولت هند هم اعلام کرده که می‌خواد از این به بعد از این عنصر بیاد برای تامین سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای خودش استفاده کنه و در واقع اونو بیاد جایگزین اورانیوم کنه.
البته باید این رو هم بگم که برای این کار باید یه تغییرات و اصلاحاتی رو هم روی رآکتورهای هسته‌ای انجام بدن و خب یکی از دلایلی هم که بقیه کشورها هنوز برای استفاده از اورانیوم اصرار دارن همینه که خب نیازه تا تغییراتی انجام بشه که هزینه‌های بالاتری رو هم میتونه به دنبال داشته باشه. برای همین هم احتمالا تا زمانی که اورانیوم به وفور پیدا میشه، از توریوم استفاده نشه اما خب میشه از همین حالا اون رو به عنوان سوخت بعدی نیروگاه‌های هسته‌ای در نظر گرفت. پس اولین منبع شد عنصر توریوم.
دومین منبع انرژی که می‌خوام در موردش صحبت کنم نیروی جزرومده. دلیل اصلی جزرومد تاثیر نیروی گرانش ماه روی زمینه. البته خورشید هم خب تاثیری روی جزر و مد داره اما به دلیل فاصله خیلی زیاد در مقیاس با فاصله ماه از زمین، اثرگذاریش کمتر نسبت به ماه.
نیروی جزرومد یکی از اصلی‌ترین منابع انرژی تجدیدپذیر به شمار میاد ولی در مراحل اولیه توسعه‌اش قرار داریم. عامل اصلی تولید انرژی از این طریق هم نیرویی که موقع جزرومد باعث جابه‌جایی آب دریاها و تولید موج میشه. میشه از سه نوع تکنولوژی مختلف برای تولید انرژی استفاده کنیم توی فرآیند جزرومد. اولین مورد این که بیایم نیروگاه‌هایی رو در سواحل دریاها و اقیانوس‌ها بسازیم. چیزی شبیه به سد و نیروگاه‌های آبی و خب به کمک توربین‌های بزرگی که اینجا وجود داره میشه برق تولید کرد.
روش دوم رو بهش میگن حصارهای جزرومدی. تو این روش توربین‌ها رو میان به صورت عمودی در بستر دریا قرار میدن. اونجا در واقع می‌کارنشون و با حرکت آب این توربین‌ها به کار میفتن و انرژی الکتریسیته تولید میشه.
روش سوم هم استفاده از توربین‌های جزرومدیه که تقریبا شبیه به تکنولوژی توربین‌های بادیه. یعنی اگر این توربین‌های بادی رو تصور بکنید، شبیه به اون رو داخل آب قرار میدن و با استفاده از گردش این توربین‌ها انرژی الکتریکی به دست میاد. محققان حوزه انرژی هم معتقدند که کیفیت و قابلیت اطمینان این روش در مقایسه با سایر انرژی‌های تجدیدپذیر بالاتره اما در طرف مقابل هزینه و سرمایه خیلی زیادی احتیاج داره که خب باعث میشه طرح‌های توسعه‌ای این نوع منبع انرژی محدودتر بشه.
سومین منبع انرژی که میشه از اون برای تولید انرژی استفاده کرد، یکی دیگه از عناصر جدول تناوبی، یعنی: هیدروژن. همین حالا که من دارم در مورد هیدروژن صحبت می‌کنم، از این عنصر در زمینه پالایش نفت، تولید آمونیاک و تامین سوخت خودروهای برقی هم استفاده میشه ولی پتانسیل خیلی بالایی داره این عنصر برای استفاده و تامین انرژی تو زمینه‌های دیگه.
خیلی جالبه که بدونین نزدیک به ۷۵ درصد جو کره زمین از هیدروژن تشکیل شده ولی چون این عنصر نسبت به اکسیژن سبک‌تره، میره توی لایه‌های بالاتر جو قرار می‌گیره و با عنصرهای دیگه ترکیب میشه. به خاطر همین هم روی سطح زمین به صورت طبیعی هیدروژن پیدا نمیشه و ما باید تولیدش کنیم.
یک نکته جالب دیگه هم در مورد هیدروژن اینه که در وزن یکسان بالاترین میزان انرژی رو نسبت به سوخت‌های دیگه تولید می‌کنه اما در عین حال حجم کمتری رو هم اشغال می‌کنه. به خاطر همین هم هیدروژن به عنوان سوخت اصلی برنامه‌های فضایی ناسا استفاده میشه. هیدروژن رو از همین الانم می‌تونیم به عنوان یکی از منابع اصلی انرژی در آینده در نظر بگیریم. چرا؟ چون هم یک منبع انرژی تجدیدپذیره و هم اینکه بدون آلودگیه. بدون آلودگی وقتی میگم معنای واقعی. فرض کن اگر تو خونه مثلا اجاق گاز یا بخاری که با هیدروژن بسوزه داری استفاده می‌کنی، دیگه اصلا احتیاجی نیست که از دودکش بخوای استفاده کنیم.
جالب اینجاست اگر هیدروژن به عنوان سوخت خودرویی که داری سوارش میشی استفاده بشه، آبی که از سوختنِ این هیدروژن تولید میشه رو می‌تونی بدون هیچ مشکلی نوش جان کنی و خب خیلی جالبه یک منبع بدون آلودگی. این سوخت گاز گلخانه‌ای تولید نمی‌کنه، بارون اسیدی به وجود نمیاره، هیچ پسماندی هم نداره و به طور کلی در یک کلام من می‌تونم بگم که هیچ ردپایی از خودش به جا نمی‌ذاره. پس هیدروژن هم شد چی؟ سومین منبع انرژیمون.
من خودم به شخصه عاشق خونه‌هایی با نور طبیعی زیادم. شاید تو هم اینجور خونه‌ها رو دوست داشته باشی. مثلا من دوست دارم وقتی که صبح از خواب پا میشم اتاق خوابم، پذیرایی یا آشپزخونه غرق نور خورشید باشه. یه جورایی می‌دونی بهم انرژی و احساس قدرت بیشتری میده وقتی که گرما و نورش رو حس می‌کنم روی صورتم. واقعا هم نور خورشید انرژی‌بخشه. با وجود اینکه فاصلش تا زمین نزدیک به ۱۵۰ میلیون کیلومتره و خب نزدیک ۸ دقیقه هم طول می‌کشه که نورش به کره زمین برسه ولی یکی از منابع انرژی مورد علاقه انسان‌هاست هست.
مطمئنا میشه از این انرژی دائم و پرقدرت استفاده کرد. احتمالا تو سال‌های اخیر در مورد انرژی خورشیدی و پنل‌های خورشیدی زیاد شنیده باشید و یا مطالب زیادی رو خونده باشین. پنل‌هایی که اگر مثلا ما روشون سرمایه‌گذاری کنیم و بیابان‌های کشور مثل کویر لوت رو باهاش فرش کنیم، می‌تونیم بدون اغراق بدون اغراق تمام انرژی کشورو تامین کنیم اما در آینده نزدیک قراره این پنل‌ها به صورت گسترده‌تری استفاده بشن در پنجره‌های خورشیدی.
مخترعین الان دارن روی پنجره‌هایی کار می‌کنن که بشه از اون‌ها به عنوان سلول‌های خورشیدی استفاده کرد که اگر خب این محقق بشه، دیگه ما پنجره‌هایی داریم که میتونن به عنوان پنل‌های خورشیدی عمل بکنن و انرژی خورشید رو دریافت بکنن. این پنجره‌ها از لحاظ ظاهر هیچ فرقی ندارند با پنجره‌های معمولی و به راحتی میتونن نور خورشید رو به الکتریسیته تبدیل کنن.
حالا اینجا چه اتفاقی میفته؟ این پنجره‌ها رو میان با یک لایه نازک از ذرات سیلیکونی که بهش میگن نقاط کوانتومی می‌پوشونن و اون بخش از طیف نور خورشید که به عنوان نور مرئی می‌شناسیم و چشم ما قابلیت دیدن اون‌ها رو داره، از این پنجره‌ها عبور می‌کنه و بقیه طیف نور که چشم ما نمی‌تونه اون‌ها رو ببینه رو جذب می‌کنه و تبدیل به الکتریسیته می‌کنه. حالا فرض کن برج‌ها و آسمان‌خراش‌های که کلا با شیشه پوشیده شدن و نمای شیشه‌ای دارن، مثل مثلا برج خلیفه امارات، میتونن چه میزان الکتریسیته تولید کنن و خب به راحتی میتونن میزان برق مورد استفاده خودشون رو تامین کنن.
حالا که صحبت از انرژی خورشیدی شد، میشه فراتر از این هم بهش نگاه کرد. به دلیل اینکه زمین به دور خودش گردش می‌کنه و پدیده‌ای به اسم روز و شب به وجود میاره، خب عملا میزان تابش نور خورشید به پنل‌های خورشیدی محدود میشه و پدیده‌های دیگه‌ایم مثل وجود یا عدم وجود ابر در آسمان میتونه روی این بخش تاثیرگذار باشه.
از طرف دیگه بخشی از انرژی خورشید هم خب به خاطر لایه‌های مختلفی که در اتمسفر زمین وجود داره به هدر میره که البته این هدررفت لازم و ضروریه برای بقای نسل بشر. پس میشه برای اینکه همیشه نور خورشید در دسترس باشه ما این پنل‌های خورشیدی رو به جایی ببریم که به صورت دائم نور خورشید بهش بتابه. یعنی کجا؟ یعنی فضا.
شاید الان یکم عجیب و خنده‌دار به نظر بیاد ولی خب امکانش هست. همونطور که ما تونستیم تلسکوپ فضایی هابل رو مستقر کنیم، شاید یه روزی هم در آینده نزدیک بتونیم یک مزرعه از پنل‌های خورشیدی رو هم در فضا قرار بدیم. من بهش میگم «مزرعه خورشیدی فضایی».
این مزرعه عظیم میتونه انرژی رو مستقیما از خورشید دریافت کنه و اون رو بعد به ایستگاه‌هایی که در زمین وجود داره و قابلیت دریافت انرژی رو دارن ارسال کنه. البته هزینه ساخت این مزرعه خیلی زیاده و دلیل اصلی این که هنوز کسی هم قدمی برداشته برای ساختنش همینه اما ممکنه در آینده نزدیک با پیشرفت بیشتر در علم این هزینه‌ها پایین بیاد و شرکت‌هایی مثل اسپیس ایکس «SpaceX» پیشگام بشن در ساختن مزرعه‌های خورشیدی فضایی.
اگر از یه زاویه دیگه نگاه کنیم تولید انرژی از هیدروژن و پنجره‌های خورشیدی پتانسیل خیلی بالایی دارند که به عنوان یک منبع انرژی تجدیدپذیر نقش خیلی مهمی رو در مبارزه با تغییرات آب و هوایی در آینده نزدیک ایفا کنن و باعث بشن که دیگه خبرهایی از این دست که بازم یه کوه یخ از خود جدا شد یا اینکه تا چند سال دیگه اثری از قطب شمال باقی نمی‌مونه رو تو اخبار نشنویم.
خب تا اینجا چی گفتم؟ بذارین یه مرور سریع بکنم. تا این جای پادکست من اومدم در مورد پنج نوع منبع تولید انرژی در آینده نزدیک صحبت کردم. دو تا از عناصر جدول تناوبی یعنی هیدروژن و توریوم رو گفتم که می‌تونیم به عنوان یک منبع برای تولید انرژی در نظر بگیریم. سوم در مورد نیروی جزر و مد صحبت کردم و مورد چهارم و پنجم که نزدیک به هم بود، یعنی پنجره‌های خورشیدی و مزرعه‌ای خورشیدی فضایی.
روش‌های دیگه‌ای هم برای تامین انرژی وجود داره. ما انسان‌ها برای انجام کارهای خودمون خب به انرژی احتیاج داریم. این انرژی رو ما در طول روز از طریق مواد غذایی دریافت می‌کنیم و این مواد غذایی به ما کمک می‌کنه تا بتونیم کارهامون رو انجام بدیم، ورزش کنیم یا حتی فکر کنیم. به زبان دیگه ما یه جورایی خودمون مصرف کننده انرژی به حساب میایم.
حالا فرض کن یه راهی وجود داشته باشه که این مسیر رو ما دو طرفه کنیم. یعنی چی؟ یعنی علاوه بر این که ما مصرف کننده انرژی باشیم، بتونیم اون رو تولید بکنیم. مثلا اگر خاطرت باشه توی اپیزود تلفن همراه من گفتم که ممکنه باتری‌هایی در آینده نزدیک به بازار بیاد که ما بتونیم با چرخاندن اون‌ها یعنی با انرژی مکانیکی خودمون اون رو شارژ بکنیم. انرژی مکانیکی رو در واقع بیایم به انرژی الکتریسیته تبدیل بکنیم. اگه درسای دوره دبیرستان خاطرت باشه، ما یه قانونی داریم توی فیزیک به اسم قانون پایستگی انرژی.
این قانون چی میگه؟ این قانون میاد میگه که انرژی از بین نمیره. فقط از یک حالت به حالت دیگه تبدیل میشه. مثلا وقتی ما داریم ورزش می‌کنیم، بخشی از اون انرژی رو که به دست آوردیم از مواد غذایی، به عنوان سوخت میدیم به عضلاتمون. یه بخش دیگه هم به صورت گرما از بدن ما خارج میشه. حالا چه اتفاقی میفته؟ چی میشه اگر ما بیایم از این هدر رفت انرژی جلوگیری کنیم؟ ممکنه قطعات الکترونیکی یا شاید نانوربات‌هایی طراحی بشن که داخل بدن ما قرار بگیرن و بتونن این مقدار انرژی رو به نحوی ذخیره کنن و اون رو انتقال بدن.
ممکنه به نظر بیاد که خب یک انسان در طول روز مگه چقدر می‌خواد انرژی تولید بکنه؟ درسته. حرف درسته فکرت ولی این مقدار انرژی یا ضربدر هشت میلیارد جمعیت همین الان کره زمین بکن. بعد می‌بینی که خب نه واقعا یه عدد خیلی بزرگیه. پس یک راه دیگه‌ای تولید انرژی هم اینه که ما بیایم از خود انسان‌ها استفاده کنیم برای تولید انرژی. همین الان که داری به این اپیزود گوش میدی، تعداد خیلی زیادی نیروگاه‌های بادی تو سراسر کره زمین دارن انرژی الکتریکی تولید می‌کنن.
توربین‌های بادی بزرگی که با نیروی باد پروانه‌هاشون می‌چرخه و همین حرکت به نسبت ساده میزان قابل توجهی انرژی به وجود میاره. تو کشور خودمونم چند تا از این مزارع بادی وجود داره ولی خب احتمالا نیروگاه منجیل به خاطر اینکه اولین نیروگاه بادی کشور به حساب میاد از بقیه معروف‌تر باشه.
نکته جالب اینه که هرچی ما از سطح زمین بالاتر میریم بادها میزان ورزششون شدیدتر میشه و خب قدرتشون افزایش پیدا می‌کنه. خب این موضوع میتونه یک مزیت باشه که ما باید ازش استفاده کنیم و در عین حال هم یک محدودیته. چرا؟ چون که این توربین‌های بادی تا یک ارتفاع خاصی میتونن قرار بگیرند دیگه؟ از اون بالاتر عملا نمی‌تونن از توربین‌های بادی استفاده بکنن.
تخمین می‌زنند که اگر همین مزارع بادی که الان تو دنیا وجود داره، توی ارتفاع بالاتری قرار داشتن. یعنی تو ارتفاع ششصد متری از سطح زمین، الان بلندترین توربین بادی دنیا حدود ۱۸۶ متر ارتفاشه که حالا با احتساب پروانه‌هاش چیزی نزدیک به ۲۰۰ متر میشه. حالا فرض کنید اگر این توربین‌ها توی ارتفاع ۶۰۰ متری قرار داشتند می‌شد تا ۲۷ برابر انرژی که الان داره تولید میشه ازشون انرژی تولید کرد.
به خاطر همین یه ایده جدید به ذهن کارآفرین‌ها رسید و اون ایده چی بود؟ اون ایده طراحی بالن‌های بادی بود که بیان یه سری بالن بسازن شبیه به موتور هواپیما ولی با اندازه بزرگتر که وسطش یک توربین بادی قرار می‌گیره و این رو میفرستن به آسمون. اینجوری خیلی راحت میشه از قدرت بادهای قوی‌تری که بعضی وقتا سرعت این بادها به ۱۵۰ کیلومتر در ساعت می‌رسه استفاده کرد. این بالن‌ها رو میفرستن به اون ارتفاع مثلا حدودا ۶۰۰ متری و اونجا از قدرت باد استفاده می‌کنن و میتونن انرژی الکتریسیته تولید بکنن.
آخرین منبع انرژی که می‌خوام در موردش صحبت کنم همجوشی هسته‌ایه. اول باید فرق بین همجوشی هسته‌ای و شکافت هسته‌ای رو بگم. اگر خاطرت باشه تو قسمت اول گفتم که این کلمه شکافته‌های هسته‌ای رو یه جای ذهنت بذار. حالا اینجا می‌خوایم ازش استفاده کنیم. تو فرآیند شکافت هسته‌ای میان به هسته‌ای یک اتم سنگین و ناپایدار مثل همون اورانیم نوترون می‌تابونه و این باعث میشه که این اتم به چند تا عنصر سبکتر تقسیم بشه و در کنارش یک مقدار انرژی هم آزاد بشه.
پس این شد فرآیند شکافت هسته‌ای. برعکس این پروسه میشه همجوشی هسته‌ای. همجوشی هسته‌ای وقتی اتفاق میافته که دو تا هسته سبکتر با هم ادغام بشن و یک هسته پایدار و سنگین‌تر به وجود بیارن. تو این روش انرژی خیلی زیادی تولید میشه. دقیقا مثل اتفاقی که الان داره توی خورشید میفته. روی خورشید اتم‌های هیدروژن که سبک هستند با هم ترکیب میشن و اتم هلیوم به وجود میارن که سنگین‌تره و انرژی رو از خودش آزاد می‌کنه. این فرآیند که باعث حیات روی کره زمین شده.
دیگه من وارد جزيیات بیشتر نمیشم. فقط این رو می‌خواستم بگم که از همجوشی هسته‌ای هم میشه برای تولید انرژی استفاده کرد و نکته جالبم اینجاست که این کار باعث به وجود اومدن زباله هسته‌ای نمیشه و یک روش کاملا پاک به حساب میاد. در مقابل شکافت هسته‌ای که ما اونجا خب زباله‌های هسته‌ای هم داریم.
توی این اپیزود من اومدم در مورد هشت تا راهکار برای تولید انرژی در آینده نزدیک صحبت کردم. البته خب راهکارهای دیگه‌ای هم مطرح شده و خب از منابع دیگه‌ای هم میشه تولید انرژی کرد. مثل سوخت‌های زیستی، مثل استفاده از فضولات حیوانی و انسانی و یا من حتی شنیدم که دارن راهکارهایی رو طراحی می‌کنن که از جلبک‌ها یا حتی قهوه بتونن انرژی تولید کنن ولی خب تو این اپیزود من به نظرم این مواردی که گفته شد جالب‌تر بود. به خاطر همین هم اونا رو بیان کردم.
فقط یه سوال اینجا باقی می‌مونه. اونم اینه که خب اگر ما این همه منبع انرژی پاک داریم و خیلی از اون‌ها هم الان داره ازشون استفاده میشه و تولید انرژی می‌کنن، چرا ما کمتر در موردش می‌شنویم؟ یا چرا کمتر از اون حدی که باید داریم ازشون استفاده می‌کنیم؟ جوابشم خب خیلی پیچیده نیست: پول. نه اینکه فکر کنی منظورم اینه که پول برای سرمایه‌گذاری کمه. مثلا سال ۱۹۷۷ قیمت سلول‌های پنل خورشیدی نزدیک به ۷۶ دلار بود ولی خب تو سال ۲۰۲۰ این قیمت شده ۵۰ سنت: یعنی نیم‌دلار.
داستان برمی‌گرده به پولی که شرکت‌های نفتی دارن از فروش محصولات نفتی به دست میارن. تو ده سال اخیر فقط سود حدود پنج تا شرکت بزرگ نفتی دنیا نهصد میلیارد دلار بوده. دقت کن فروششون رو نگفتم. سود خالص این عدد بوده و خب این عدد خیلی بزرگه. پس تا زمانی که ما انسان‌ها خودمون دلمون نسوزه برای نجات خودمون و کره زمین، مطمئنا تغییری اتفاق نمیفته.
چیزی که شنیدی هشتمین قسمت پادکست آینده نزدیک بود. تو هفته‌های اخیر متاسفانه تو کشور خودمون اتفاقاتی افتاد که باعث شد که حداقل من یه کم ناامید بشم نسبت به یک سری از مسائل. بحث خوزستان، بحث بی‌برقی، بی‌آبی و کلی مشکلاتی که متاسفانه با کشورمون الان درگیرشه.
امیدوارم امیدوارم روزی این مشکلات حل بشن و ما با امید به فردامون به آینده‌مون نگاه کنیم. منتظر شنیدن نظرات انتقادات و پیشنهاداتت هستم. چون باعث میشه که هم من انرژی بگیرم و هم نقاط ضعف خودم رو بهتر بشناسم. واقعا سپاسگزارم از همه کسایی که توی کست باکس و صفحه اینستاگرام نظرشون رو برامون میفرستن.
اگر از اپل پادکست می‌شنوید آینده نزدیک رو خوشحال میشم که اونجا امتیاز بدید و این باعث میشه که پادکست بهتر دیده بشه. مثل همیشه آینده نزدیک به حمایت‌های شما احتیاج داره که اون رو به دوستانتون معرفی کنید یا به بقیه پیشنهادش بدید. پادکست‌های فارسی با حمایت‌های شما عزیزان که به جلو پیش میره. آدرس شبکه‌های اجتماعی آینده‌ی نزدیک رو هم می‌تونید توی توضیحات همین اپیزود مشاهده کنید. آینده نزدیک رو می‌تونی از کست باکس، گوگل پادکست و یا هر اپلیکیشن پادگیر دیگه‌ای بشنوید. من بابک معمار هستم و آخر هفته فوق‌العاده‌ای رو برات آرزو می‌کنم از پادکست آینده نزدیک.
بقیه قسمت‌های پادکست آینده نزدیک را می‌تونید از طریق CastBox هم گوش بدید:
مطلبی دیگر از این انتشارات
شش؛ تلفن همراه
مطلبی دیگر از این انتشارات
صفر؛ آغاز
مطلبی دیگر از این انتشارات
هفت؛ تراشه‌های مغزی